Κυριακή, Ιανουαρίου 26, 2014

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ... ΠΟΙΗΤΩΝ..




C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Τα στερεότυπα για τους ποιητές συνεχίζονται πότε κείθε πότε δώθε.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να πω μερικά πράγματα μια και καλή:

Ας σπάσουμε πια τα στερότυπα: Οι ποιητές δεν είναι στον κόσμο τους.

Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας σε κάθε εποχή.Πατούν στέρεα στη γη και καταδύονται βαθιά στην ουσία της ζωής, ώστε να μπορεί η δημιουργία τους να πετάξει ψηλά,  να αντανακλά στη χώρα τους και να δικαιώσει τους ίδιους.

Η ποίηση είναι στρατευμένη από τη φύση της, αφού απευθύνεται στον άνθρωπο, και διαθέσιμο φως..
Όσοι πιστοί ας προσέλθουν...Όλες οι άλλες """στρατεύσεις""" είναι εκ του πονηρού, που θέλουν να χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο τους τον ποιητή για την επιτυχία των  σκοπιμοτήτων τους..


Ο ποιητής μόνο αν είναι ελεύθερος να δημιουργήσει, και βρίσκεται απέναντι στις κάθε είδους Εξουσίες, αξίζει να υπάρχει.

Οι ποιητές, όπως όλοι οι δημιουργοί του πνεύματος και της τέχνης, προικίζουν τη χώρα τους με πολιτιστικά αγαθά και την κάνουν πολιτιστικά ισχυρή.
Αυτό συνιστά την πιο καθαρή και μεγάλη πολιτική πράξη.
Αν ΑΚΟΜΑ, η ανθρωπότητα μιλά με αγάπη και συμπάθεια για την Ελλάδα, αυτό οφείλεται κυρίως στα πολιτιστικά αγαθά της..

Υπάρχουν και σήμερα σπουδαίοι ποιητές. Αλλά ποιος τους ακούει; Υπάρχουν φαίνεται πιο ενδιαφέροντα πράγματα στη χώρα μας: Οι πρωινές και οι απογευματινές τηλεοπτικές εκπομπές με αγράμματους και ατάλαντους που επεξεργάζονται τα άχρηστα σκουπίδια της κοινωνίας και τα ανακυκλώνουν,με τεράστιες θεαματικότητες, το ποιος πολιτικός έβρισε ποιον,(θέμα για μια εβδομάδα), η ευκολία της ισοπέδωσης που διευκολύνει την... ΜΗ παραγωγή της σκέψης, και άλλα πολλά...

Αν οι ευθύνες της ανάλγητης και άπληστης Εκκλησίας, οι ευθύνες των πολιτικών, οι ευθύνες των συμπολιτών μας, που έχουν κρατικά πόστα και ροκανίζουν τα πόδια της χώρας μας, αν οι ευθύνες των κομματικών στρατών, αν οι ευθύνες των συνδικαλιστών και των συντεχνιών, ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ,

τότε ας στραφούμε και στις ευθύνες των ποιητών....

Είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να αδιαφορεί για την ποίηση, αλλά δεν είναι απαραίτητο να ασεβεί προς τους ποιητές...

Παρ' όλα αυτά, από τον Όμηρο μέχρι σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα παραμένει Μήτρα της ποίησης, και διατηρεί την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις της ποίησης παγκοσμίως.
Αλλά οι ποιητές δεν θορυβούν αγαπητοί φίλοι.

Ας έκανε και ο καθένας τη δουλειά του σωστά και θα βλέπαμε ποια θα ήταν η χώρα μας σήμερα...





ΒΡΑΔΙΑ ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ



ΒΡΑΔΙΑ ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ --27 IANOYAΡΙΟΥ
 Ώρα 1900μ.μ.

Είστε όλοι προσκεκλημένοι αγαπητές φίλες και φίλοι στη βραδιά για την Ζωή και την Τέχνη με ανθίσματα ποίησης και πεζογραφίας από το έργο μου, που θα αποδώσουν εξαιρετικοί συνεργάτες και φίλοι με μικρά διαλείμματα ζωντανής μουσικής στο ART EXPRESS CAFE.
Η πρόσβαση εύκολη: Σταθμός Μετρό Ηλιούπολη. 4 λεπτά απέχει η οδός Δωδεκανήσου και στον αριθμό 17 είναι το ART Ex.CAFE.

ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΒΡΑΔΙΆ

....Ο άντρας γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται στη Μήτρα της Γυναίκας, στη Μήτρα της Ζωής, στη Μήτρα της Γης, στη Μήτρα της Ανατριχίλας, στη Μήτρα των Ιδεών, στη Μήτρα της Αγάπης, στη Μήτρα της Δημιουργίας, στη Μήτρα του Καλού.
Στο μεταξύ, όσο προσευχόταν ο άντρας, μια ρωγμή είχε ανοίξει στον ορίζοντα, απ' όπου σαν αστραπή, ξεχυνόταν μια μουσική που έφτανε ως το δωμάτιο, γαλήνευε την ατμόσφαιρα και συνόδευε τη ροή της προσευχής τού άντρα ...
Ο ένας προσπαθούσε να χωρέσει μέσα του το είναι του άλλου, με γέφυρα τη γυμνότητα . Μεθυσμένοι από ηδονή, αφήνονταν να τους παρασύρουν τα κύματα του Έρωτα, κάτω από το γλυκό βλέμμα του Θεού και των Αγγέλων Του ...
Η εισβολή της Άνοιξης στο δωμάτιο, έγινε λίγο πριν απ' το Μέγα Τέλος και για το χατίρι της Γυναίκας και του Άντρα, από Εποχή του χρόνου, συμπυκνώθηκε σε μια μεγάλη Στιγμή για να χωρέσει στο χρόνο και στο χώρο του Έρωτά τους. Μυριστικά βότανα και λουλούδια άφησαν την ανάσα τους στο δωμάτιο, Αυγά πουλιών ράγιζαν κι εμφανίζονταν οι νεοσσοί. Τιτιβίσματα παντού στο δωμάτιο, σπόροι να σκάνε, να πρασινίζει ο χώρος, αγκομαχητά ν' ακούγονται από τα έγκατα της γης, να συσπάται η γήινη Μήτρα και να γεννάει να γεννάει να γεννάει Το ένα σώμα διεκδικούσε απελπισμένα το άλλο μέσα σ' ένα κυματισμό σπασμών και λυτρωτικών λυγμών.

Στην Κορύφωση, το σώμα του Άντρα, πέρασε - διαχύθηκε στο σώμα της Γυναίκας κι έτσι οι δύο έγιναν Ένας, φτάνοντας στο μέγιστο σημείο ευτυχίας και ερωτικής πληρότητας ...



(Φαίδων Θεοφίλου - Απόσπασμα από το αφήγημα 

(Ο  Παραμυθένιος)








Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος