Σάββατο, Μαρτίου 23, 2013

ΣΑΝ ΠΕΡΠΑΤΩ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ…

 
C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ


Τα χείλη είναι απαλά
σαν περπατώ τις νύχτες.

Γίνονται φιλί στις μνήμες

να τις κατευνάσουν

όταν έρχονται ακάλεστες,

απείθαρχες και επηρμένες …

Τα χείλη είναι απαλά

σαν περπατώ τις νύχτες.

Άχνα βροχής εκπνέουν

που έπεσε σε ολόξερο τοπίο.

Τότε, κυλούν ανάμεσά τους, ολόδροσα φιλιά

σαν κρίκοι στο ανάστημα της χλόης.

Τις νύχτες είναι απαλά τα χείλη,

χαμογελούν και φλυαρούν αδιάκοπα,

να κρύψουν

την ηχηρή σιωπή εντός μου.

Ότι η σιωπή δεν είναι για να αναδείχνει

αυτάρεσκα εμένα,

παρά τη μέσα και τη έξω θέα του κόσμου,

σε μένα για να δείχνει.

Σαν περπατώ τις νύχτες

στα χείλη ανθίζουν

ένα ζεστό σκοτάδι κι ένα φώς....
****************************************

Από τη συλλογή: "Ο Κύκλος της κοντινής ξαδέλφης"






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος