Τετάρτη, Ιανουαρίου 02, 2013

ΠΕΦΤΕΙ ΒΡΟΧΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΕΥΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 Φαίδων Θεοφίλου
Βροχή. Πολλή βροχή..Σαν ρυθμική χορογραφία…
Είμαστε  στην παραλιακή καφετέρια κι απολαμβάνουμε από τη τζαμαρία το πώς αλλάζει το τοπίο με τη βροχή...
Κάπου 11 η ώρα πριν το μεσημέρι και η μηχανή του καφέ σκορπίζει τη μυρωδιά του παντού. 

Ο Στράτος κι εγώ. Συζητάμε με εξαιρετική διάθεση..Πυρωμένες συζητήσεις… Ήμασταν οι μόνοι που συζητούσαμε. Οι παραδιπλανοί  μας κοιτούσαν αμήχανα ο ένας τον άλλον ή κοιτούσαν κάπου αλλού…

Εμείς δεν καταλάβαμε πότε πέρασαν 4 ώρες , πότε συντηρήσαμε τόσο καλά τη πνευματική μας φόρμα, πόσο το χαρήκαμε που διεξήλθαμε με τάξη και στόχευση τόσα θέματα..
Δύο από τα συμπεράσματα κάποιων συζητήσεών μας τα αποθέτω εδώ: 

«Το χώμα δεν είναι πατρώο αλλά μητρώο» "Έτσι μπορεί τον τόπο που γεννηθήκαμε και ζήσαμε να τον αποκαλούμε για λόγους ιστορικούς, κοινωνιολογικούς και οικονομικούς, ΠΑΤΡΙΔΑ αλλά για λόγους ψυχολογικούς θα έπρεπε να τον αποκαλούμε ΜΗΤΡΙΔΑ".

Στο μεταίχμιο της αποχώρησης του 2012 και του ερχομού του 2013
 κι ενώ η βροχή είχε σταματήσει, επαναβεβαιώσαμε μεταξύ μας αυτό, που και οι δύο έχουμε βιώσει:

Ότι τις πιο πολλές φορές στη ζωή, πάνω και από τους δεσμούς αίματος, είναι «οι δεσμοί βλέμματος»….








Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος