Τετάρτη, Δεκεμβρίου 25, 2013

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ…


 C:ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Αυταπάτες…

Που τις δυναμώσαμε τόσο, 

ώστε να νομίζουμε κιόλας

πως τις βιώσαμε ως πραγματικότητα…

Η χυδαία χλιδή των Ναών 

που φλερτάρει με την «λαμπρότητα»

ως και των άλλων κέντρων εξουσίας,

επεξεργάζονται το ψέμα ως μισή αλήθεια

και υπόσχονται το «φως»

αν χειραγωγηθούμε στις εντολές …

Τελικά, ο πιο «αληθινός» κόσμος,

είναι  οι πεινασμένοι, 

οι πουτάνες των πεζοδρομίων

τα πρεζόνια

 και οι  ναυαγισμένοι.

Κι αυτός που δεν χαμογελάει με το ζόρι

στις γιορτές,

είναι απλά ο ίδιος ο Θεός…







Πέμπτη, Δεκεμβρίου 19, 2013

ΠΑΛΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΝΕΎΜΑ ΤΟΥΣ...


 C:ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Σκηνοθετημένη ατμόσφαιρα όπως κάθε χρόνο, ανυπόφερτα τεχνητή, με το πνεύμα του εμπορίου να βάζει τα καλά του, να εφευρίσκει  ανάγκες  που δεν   είχαμε πριν, εμείς, να  φορτώνουμε τα παιδιά με τη χροιά του κλίματος ενός χύμα καταναλωτικού εορτασμού, να τους δίνουμε δώρα, εικόνες και εντυπώσεις, παρακάμπτοντας την αληθινή ουσία των Χριστουγέννων, για να συνεχίσουν κι αυτά, τα ίδια ακριβώς μετά από μας, όπως γίνεται μέχρι τώρα. Όλα όμως παραμένουν  ίδια, όπως και λίγο πριν τα Χριστούγεννα:

   Φτώχεια, αγωνία για επιβίωση, ανθρώπινα αδιέξοδα, απληστία, εκμετάλλευση, εξαθλίωση, οι αδύναμοι έρμαια  στη θέληση των ισχυροτέρων, η αγάπη να είναι το διαρκές ζητούμενο, συνωστισμός των ΕΓΩ για επιβολή στους υπόλοιπους, και, αυτές ακόμα  οι στοιχειώδεις  ανθρώπινες ανάγκες, να σκοντάφτουν  στην απληστία των ολίγων.


Το πνεύμα των Χριστουγέννων μπήκε  στο σπίτι του αποξηραμένου από αγάπη τσιγγούναρου και σκληρόκαρδου Εμπενέζερ Σκρουτζ.  Εκεί όμως  βρήκε πρόσφορο έδαφος να υπάρξει…


Όπως και ο Χριστός που κάθισε στο τραπέζι του τελώνη. Που υπερασπίστηκε την πόρνη, εύκολο θύμα εκείνων που δεν ανέχονται τα ολισθήματα των άλλων, αλλά που ίδιοι τα επισημοποιούν για τον εαυτό τους. ..


Υπάρχει άραγε το πνεύμα των Χριστουγέννων , έτσι όπως  μπήκε  τα μεσάνυχτα στο περιβάλλον του Εμπενέζερ Σκρούτζ, να του θυμίσει την προσωρινότητα του ανθρώπου στη ζωή,  την αξία της αθωότητας των παιδιών  και τη χαρά του να δίνεις;

Υπάρχει άραγε; Γιατί αν δεν υπάρχει , τότε  είναι δυσανάλογα μεγάλες οι προσδοκίες της Λογοτεχνίας από το χριστουγεννιάτικο πνεύμα, όπως το αποτύπωσε ο  Charles Dickens  στις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του,  όσο και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και άλλοι λογοτέχνες. Αλλά...πάντα αγαπάμε το παραμύθι, όπου το ΚΑΛΟ πάντα επιβάλλεται....


Καλές γιορτές σε όλους σας  αγαπημένες φίλες και φίλοι.




Τρίτη, Δεκεμβρίου 17, 2013

ΕΝΑΣ ΓΛΥΚΑΣΜΟΣ ΘΛΙΨΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ


















C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Πριν μια βδομάδα με καλημέρισε ευγενικά και με ρωτούσε αν είναι όλα καλά.
Ο κ. Γιώργος ο γείτονας, μου έλεγε χαρούμενος σαν μικρό παιδί, ότι έγινε 65 χρονών και δικαιούται μισό εισιτήριο για να κυκλοφορεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς...

Χαρούμενος που με την πενιχρή του σύνταξη είχε την άνεση να αγοράζει το μισό εισιτήριο και να πηγαινοέρχεται…Είχε ήδη αποκτήσει ένα προνόμιο...
-Αγόρασα το εισιτηριάκι μου και πάω να δω το παιδί μου και τον εγγονό μου , μού είπε χαμογελώντας και τα μάτια του έλαμπαν κάτω από τα χοντρά μυωπικά του γιαλιά..

Μια βδομάδα μετά, είδα το μικρό του διαμέρισμά στον 1ο όροφο της πολυκατοικίας ερμητικά κλειστό, τα λουλούδια στο μπαλκονάκι απότιστα…
Ένας περαστικός με είδε να στέκομαι μπροστά στο διαμέρισμα… «Πάει ο κ. Γιώργος έφυγε» μου είπε.

Διακριτικά και αθόρυβα. Και σκορπούσε μια τέτοια ανθρώπινη τρυφερότητα η παρουσία του…

Ο Θάνατος δε νοιάστηκε που εγκλώβισε τη ζώσα σιωπή του κ. Γιώργου στο διαμέρισμα. Δε νοιάστηκε που η γάτα έμεινε μονάχη στο μπαλκόνι. Δε νοιάστηκε που οι δενδροστοιχίες στην οδό Φιλελλήνων θα συνέχιζαν να υπάρχουν χωρίς τον κ. Γιώργο.

Τελικά, υπάρχει ο θάνατος; Όχι δεν υπάρχει. Είναι δικό μας δημιούργημα για να σχηματοποιήσουμε λογικά το τέλος της ζωής μας.

Απλά έχουμε ένα κύκλο που κάποτε κλείνει. Κι αν φεύγουμε προώρως, είναι που γεννηθήκαμε ευάλωτοι…
Μη νοιάζεσαι κ. Γιώργο! Τώρα εγώ θα ταΐζω τη γάτα σου.





Τρίτη, Δεκεμβρίου 03, 2013

Ο Λ Ο Γ Ο Σ

                                                                                 C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

                                 Κάθε που προβάλλεις δακρυσμένε

                                   τους μανδύες της Ιστορίας σου

                                   επαναλαμβάνεις το λάθος.

                                   Κάθε που ο λόγος

                                   κρατάει το ρυθμό της παλαιότητας μόνο,

                                   οδηγείς αρνητικά τον εαυτό σου.

                                   Φτιάξε πρώτα τη δική σου καταιγίδα,

                                    που θα καθαρίσει την αυλή

                                    και την ψυχή της χώρας σου.
 

                                    Με φρόνηση να φτιάξεις το νήμα

                                    για την αναρρίχηση.
 

                                    Τη ροδαυγή να φυτέψεις

                                    ανάμεσα στην κοιλιά και το στήθος σου

                                    για να γίνεις αυτόφωτος.
 

                                    Τον καθαρό το Λόγο να φιλάς στο στόμα

                                    για να γίνει σφυγμός

                                    στο σώμα όλου του κόσμου.
 

                                    Τις κόρες των ματιών σου

                                    να προσηλώσεις στον ανατέλλοντα

                                    τον Ελληνικόν.
 

                                    Πως αυτά σου είπα κι όχι άλλα,

                                    μάρτυράς μου

                                    η καρδιά

                                    της αγαπημένης καταιγίδας

                                    που έρχεται…

*******************************************
* Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ- ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΙ- 
Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
γ΄έκδοση. Εξαντλημένο.



Πέμπτη, Νοεμβρίου 28, 2013

ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ





C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΊΛΟΥ

Ψάχνω για το δικό μου θέλω
περπατώντας ανάμεσα
στα ολόλευκα ξωκλήσια των νησιών μας
και στις λεύκες
που χαριεντίζονται με τον αγέρα.

Ψάχνω παραμερίζοντας
τις μαραμένες περικοκλάδες
των βυζαντινών ύμνων.
Ψάχνω αποκαλύπτοντας
το κεφάλι του κοντινού παρελθόντος.
Ψηλαφίζω μνήμες σκληρές
και ξερές σαν άνυδρη γη.
Λιχνίζω την ιματιοθήκη
της γειτονικής Ιστορίας
κι αγγίζω ένα πλήθος από κόκκινα φέσια,
ξεθωριασμένη εμμηνόρροια
της αχόρταγης Ιστορίας.
Αντικρίζω τις βιβλιοθήκες της
όμοιες με τείχη φράγκικου κάστρου.
Σ’ όλα τα βιβλία αύξοντες αριθμοί
μα ο τίτλος ένας:
«Μαθήματα ευρωπαϊκής διπλωματίας
άνευ διδασκάλου».

Ψάχνω:
Στις συνεικόνες
των ασπιδοφόρων περιόδων,
στις αγαλματένιες φιγούρες
σπασμένες απ’ τα χρονικά δόρατα.
Η αγαλμάτινη σιωπή μπήγεται στη σάρκα.


Για πρώτη φορά νιώθω το κοντινό
με τ’ απόμακρο
το ένα τόσο δίπλα να είναι στ’ άλλο.
Κρατώ το κοντινό,
τ’ απόμακρο μου φεύγει.
Κρατώ τ’ απόμακρο,
Χάνω τη σχέση του με το κοντινό.
Κρατώ και τα δύο
κι έτσι σφραγίζεται η σκέψη μου
με μια απουσία που παρίσταται.

Ψάχνω για το θέλω του σήμερα,
ξεφλουδίζοντας τη λευκότητα
των πέτρινων σπιτιών και της αυλής τους.
Και βλέπω,
βλέπω πάλι την ιστορία να ετοιμάζεται.
Ψάχνω για το δικό μας το πελεκημένο «θέλω».
Ντύνομαι το ξεφλούδισμα της λευκότητας
κι υποτάσσω την όσφρησή μου
στην αφρισμένη προσμονή του Αιγαίου.
Μια στιγμή!
Σταματήστε όλοι σας.
Κάτι ακούω…
Ναι! Και σεις ατέλειωτες ομάδες ξένων,
το σεβασμό φορέστε ολόσωμα.
Και σεις υπέργειες μυρμηγκοφωλιές
μ’ ένα βλέμμα μου
από άνωθεν έως κάτω γκρεμιστείτε.
Επιγραφές της παραπλάνησης
Με του Νοτιά ένα κάθυγρο φύσημα σβηστείτε.

‘Έως εδώ η εγκατάλειψη των "αγρών".
Τώρα θα τους αγγίξει η ερωτική γονιμότητα.
Μια στιγμή!
Κάτι ακούω:
Ναι!
Ο σπόρος σκάει μες το στέρνο μου.
«Εν τούτω νίκα»

***************************************************
* ΟΜΙΚΡΌΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ- Τρεις ΛΟΓΟΙ Εκδ. "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ- γ¨έκδοση- εξαντλημένο.




*Οι πίνακες είναι του ΝΙΚΟΥ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

Σάββατο, Οκτωβρίου 26, 2013

Η ΜΟΝΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΤΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ




C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ


Συχνά ακούμε στις ειδήσεις, (ως τάχα μου σημαντικά νέα) λεπτομέρειες από τη ζωή της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας, πότε ατάκτησε ο πρίγκιπας, πότε γεννήθηκε και βαφτίστηκε ο 4ος διάδοχος τι ρούχα φορούσε στη βάφτιση, αλλά και λεπτομέρειες από άλλους βασιλικούς οίκους, που δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να ενδιαφέρουν…

Προσωπικά θα μ’ ενδιέφερε να μάθω για την οικογένεια ενός παιδιού που γεννήθηκε στη Μαδαγασκάρη, στο Θιβέτ, στο Μπουτάν, στο Λάος, στη Χιλή, στην Ικαρία και τον αγώνα τους για την επιβίωση, αλλά σε καμία περίπτωση για τους βασιλικούς οίκους που καλό θα ήταν να άδειαζαν τα παλάτια τους και να έψαχναν για δουλειά.

Φυσικά τα μέλη των βασιλικών οικογενειών δεν είναι οι μόνοι άχρηστοι σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά είναι οι μόνοι άχρηστοι που απορροφούν εκατομμύρια από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των χωρών τους για ρόλους καθαρά διακοσμητικούς…

Η μόνη λοιπόν αποδεκτή και σεβαστή κατά τη γνώμη μου Βασίλισσα, είναι η Βασσίλισσα των μελισσών, που μαζί με τις μέλισσές της παράγουν ό,τι ωραιότερο υπάρχει σ’ αυτή τη γη.

Επαναλαμβάνω ΠΑΡΑΓΟΥΝ.

Και ταυτόχρονα εξοντώνουν τους κηφήνες, που πολύ θα ήθελαν να τρέφονται από την παραγωγή της Βασίλισσας και των μελισσών της και να παριστάνουν τους βασιλιάδες…











Πέμπτη, Οκτωβρίου 10, 2013

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΙΝΑ



C: ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Έτσι συννεφιασμένος  όπως ήταν  σήμερα ο ουρανός με μια τάση βροχής  με έκανε να σκεφτώ, πως ο καιρός  αυτός , όχι μόνο σε συσπειρώνει συναισθηματικά αλλά γίνεται και μαγνήτης των αναμνήσεών σου.

Ξεδιπλώθηκε λοιπόν ολοζώντανη μέσα μου η ανάμνηση:  Ήταν τότε που η κυβέρνηση Αντρέα Παπανδρέου ετοίμαζε το νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα. Μας κάλεσε το Υπουργείο πολιτισμού, ως Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, για να ακούσει τις απόψεις μας για το νομοσχέδιο και τα αιτήματά μας. Υπουργός η Μελίνα Μερκούρη. Υφυπουργός  ο εξαιρετικά επιτυχημένος πολιτικός, Σταύρος Μπένος που θα διηύθυνε τη συζήτηση.  Πήγαμε 4 συνάδελφοι από το προεδρείο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, όχι στο υπουργείο, αλλά στο σπίτι της Μελίνας στο Λυκαβηττό, όπως μας είπαν την τελευταία στιγμή.   

Η Μελίνα, φορούσε πυτζάμες , άσπρα σοσόνια, τρύπια σε κάποια σημεία, καθόταν σ’ ένα καναπέ σε σχήμα Γ και είχε αγκαλιασμένα τα γόνατά της  ακτινοβολώντας όπως πάντα.

Σκεφτόμουν:  Τι όμορφα που η συζήτηση δεν θα γινόταν σε κάποιο οβάλ τραπέζι  του υπουργείου, αλλά στο σπίτι της.  Τι άνετα που ένιωθε η ίδια μέσα στις πυτζάμες  της και πόση ανθρώπινη θέρμη  αντανακλούσε η συγκεκριμένη της παρουσία, στη συζήτηση που σε λίγο θα κάναμε… 

Η σκέψη μου συνεχίστηκε: Λίγες ημέρες πριν, κυκλοφορούσα με ένα ανοιχτό χακί  πουκάμισο έξω από το παντελόνι, με χοντρό αλλά δροσερό ύφασμα, που είχε μια μικρή τρυπούλα κάτω από το στήθος μου. Στο ταμείο του σουπερ μάρκετ, το πρώτο που είδε η ταμίας σε μένα, ήταν η τρυπούλα του πουκαμίσου. Το γυναικείο προσωπικό, το ίδιο, η κάθε γυναίκα γνωστή ή άγνωστη που συναντούσα στο δρόμο, κάρφωνε το βλέμμα της στην τρυπούλα. Στο τέλος μια φίλη μου που έπιασα την κουβέντα μαζί  της, μου είπε: «Να μην ξαναφορέσεις αυτό το πουκάμισο! Χαμογέλασα και απομακρύνθηκα σκεπτόμενος ότι εγώ φορώ το πουκάμισο και όχι αυτό εμένα και πως ό,τι κι αν φοράω, μετάξι ή καραβόπανο, μου αρέσουν το ίδιο, ανάλογα με τη διάθεσή μου. Χώρια που χαίρομαι τη νεολαία να τη βλέπω να κυκλοφορεί με τα μπλουτζίν της σχισμένα, ενάντια στην ενδυματολογική «ευπρέπεια».

Με απέσπασε η φωνή της Μελίνας: «Ταξιδεύετε»;
Ναι!, της είπα. Ταξιδεύω συχνά και μετά το ταξίδι , νιώθω πιο διαυγής πνευματικά και συναισθηματικά.
-Ω! Καλός και συνειδητός ταξιδευτής! Μου απάντησε.  Λίγο μετά, χτυπώντας  με την παλάμη της τον καναπέ, μου έδειξε να καθίσω δίπλα της. Με κοίταζε με κείνα τα μεγάλα της μάτια, που χάιδευαν και ταυτόχρονα ερευνούσαν.
-Από πού είστε;
-Από τη Λέσβο, απάντησα από τη Μήθυμνα ή το Μόλυβο αν ξέρετε!
 -Μα είναι υπέροχος τόπος.
-Τότε, της είπα, όταν το αποφασίσετε μαζί με τον κ. Ντασέν, θα χαρώ  πολύ να  σας φιλοξενήσω και να κάνετε τις διακοπές σας στη Λέσβο, με ορμητήριο το κτήμα μου.
-Ναι μου αρέσει! Θα το σκεφτούμε! Είπε και αφαιρέθηκε να κοιτάζει το ταβάνι…

Αργότερα, ακούστηκαν οι περιπέτειές της με τον καρκίνο και τα ταξίδια της στην Αμερική για την αντιμετώπισή του. Σε κάποια συνέντευξή της στην τηλεόραση, πολύ καταβεβλημένη, ο δημοσιογράφος, προσπάθησε με διακριτικότητα να την εμποδίσει να καπνίσει τον αγαπημένο της Ασσο  άφιλτρο, αλλά μάταια.

Πολύ καιρό αργότερα, στεκόμουν αμήχανος και δακρυσμένος μπροστά στο φέρετρό της, που πάνω του είχε ένα πακέτο ΄Ασσο  άφιλτρο, που άφησαν  κάποιοι φοιτητές, με την πρόβλεψη να έχει να καπνίσει και στις γειτονιές του ουρανού….






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος