Σάββατο, Οκτωβρίου 13, 2012

CORPUS CHRISTI – Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ



 Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Για το θεατρικό έργο , Corpus Christi,το ανέβασμα του οποίου ξεσήκωσε αντιδράσεις φανατικών και μη, θα καταθέσω εδώ την άποψη του δημιουργού, όσο ενδιαφέρον και εγκυρότητα μπορεί να έχει αυτή .
Κατ’ αρχήν να βάλλω τα γενικά πλαίσια επαναλαμβάνοντας εκείνα που ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει ήδη κατακτημένα: Πως ουδείς μπορεί να λογοκρίνει την ελευθερία έκφρασης είτε μας αρέσει το περιεχόμενο της έκφρασης αυτής είτε όχι. Αυτό όμως είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη και ελευθερία, είναι πως οποιαδήποτε μορφή έκφρασης  ή έργου τέχνης, υπόκειται σε κριτική (ευτυχώς, όλοι κρινόμαστε…) και σε αποδοχή ή απόρριψη, ως προσωπική επιλογή.
Το θεατρικό αυτό έργο λοιπόν, έχει την εξής υπόθεση: 

«Στο "Corpus Christi" ξετυλίγεται η ιστορία δεκατριών νέων, από την εφηβεία στην ενηλικίωση και η δοκιμασία της σχέσης τους: συναντιούνται σε ένα ταξίδι κατά το οποίο η φιλία τους δοκιμάζεται από τον έρωτα, την αγάπη, την καριέρα και την προδοσία ως την άλλη όψη της θυσίας.
Ο Τζόσουα (Ιησούς) παιδί από μάλλον προβληματική οικογένεια, μεγαλωμένος σε προβληματικό καθολικό σχολείο. Στους μόνους που βρίσκει παρηγοριά είναι στους παράξενους και τους queer. Έχει από μικρός τη συναίσθηση μιας αποστολής να σώσει τον κόσμο, γεγονός που επιτείνει τη μοναξιά του. Καταλαβαίνει ότι η προτίμηση του είναι προς τους άντρες, όταν γνωρίζει τον Τζούντας, στο χορό του σχολείου. Μετά από αυτό χάνεται στην έρημο και επιστρέφει 33 χρονών, έχοντας βρει το κάλεσμα του. Αρχίζει να κάνει θαύματα, να μαζεύει μαθητές και εραστές, να κηρύττει ανθρωπιά και καλοσύνη, να μπαίνει στο μάτι των φαρισαίων για την ανοικτή αποδοχή του προς τους ομοφυλόφιλους. Η σταύρωση δεν αργεί.».

Εδώ λοιπόν ο Ιησούς παρουσιάζεται ως ομοφυλόφιλος…Η αγάπη, η ανθρωπιά και η καλοσύνη, είναι απαραίτητα αξεσουάρ για να περάσει και η ομοφυλόφιλη ερωτική ζωή του Ιησού,  εύκολα στο θεατή. Ένα ακόμα βήμα, θα μπορούσε να είναι, σαν μία πρωτοβουλία-προέκταση, εμπνευσμένη από τη θεατρική δημιουργία, η μεταγλώττιση του Ευαγγελίου στα «καλιαρντά»… Φυσικά και είναι ελεύθερος όποιος θέλει να το επιχειρήσει, και αν αντέξει στο χρόνο κάτι τέτοιο, τότε η πρωτοβουλία αυτή  θα δικαιωθεί …
Έτσι λοιπόν, οποιοιδήποτε άλλοι συγγραφείς τώρα ή στο μέλλον, με διαφορετικές ερωτικές προτιμήσεις, έχουν το δικαίωμα να γράψουν ένα έργο  όπου ο Ιησούς θα είναι «αμφί» ή θα έχει κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου, με όλα τα αξεσουάρ, της ειρήνης της αγάπης, της ανθρωπιάς, φτάνει να περάσει το επιδιωκόμενο, έτσι ώστε ο συγγραφέας να επιτύχει την επιβεβαίωση των ερωτικών του προτιμήσεων και του εαυτού του μέσω της τέχνης και του Ιησού….
Αντίστοιχα: Κάποιος άλλος συγγραφέας που θα θέλει να γίνει γνωστός σε μια μέρα, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της αγορολογίας (μάρκετινγκ), μπορεί να παρουσιάσει ως μαφιόζο τον Ιησού, που θα θέλει να φτιάξει ένα κόσμο με απόλυτη τάξη που να αποτελείται από υπάκουους και να «καθαρίζει» επί τόπου τους όποιους «ενοχλητικούς».

Σε κάθε έργο τέχνης, όπως και σε κάθε μορφή έκφρασης, είναι ορατή και ξεκάθαρη η πρόθεση του δημιουργού: είτε πρόκειται για τα απωθημένα του που φιλοδοξεί να τα «δικαιώσει» καλλιτεχνικά και κοινωνικά είτε ο δημιουργός λειτουργεί ως συλλογική συνείδηση δείχνοντάς μας, όσα μπορούν να διευρύνουν τη θέασή μας για τον κόσμο. Και οι δύο περιπτώσεις , κρίνονται από τον πανδαμάτορα ΧΡΟΝΟ που κρατάει στη μνήμη της ανθρωπότητας μόνο αυτό που αξίζει.

Να προσθέσω ακόμα, ότι οι αντιδράσεις των νεοναζί, που η ύπαρξή τους αποτελεί έσχατη ντροπή για την ανθρώπινη οντότητα και εφιάλτη για τη Δημοκρατία, όσο και οι αντιδράσεις της πιο σάπιας εξουσίας δηλαδή του ιερατείου της εκκλησίας της Ελλάδας μαζί με τις παραεκκλησιαστικές της οργανώσεις μπροστά στο θέατρο, ήταν βούτυρο στο ψωμί και μέγιστη διαφήμιση των παραγωγών του θεατρικού έργου. Γνωστό από ανέκαθεν το σενάριο για τους «επιχειρηματίες»: Ερεθίζεις τους φανατικούς και αυτοί σε διαφημίζουν…

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα, θα ήθελα  να πω, ότι θα  χαιρόμουν σα μικρό παιδί, να έβλεπα να παράγονται έργα κάθε μορφής τέχνης, που να μαστιγώνουν αλύπητα, να εκθέτουν και να απομυθοποιούν  κάθε μορφή εξουσίας, όπως π.χ. την εκκλησιαστική που χρησιμοποιεί την πίστη ως εργαλείο χειραγώγησης των πιστών, την κρατική βία και τον υφέρποντα όσο και εμφανή με διαφορετικούς μανδύες ολοκληρωτισμό… Ξαναγεννιέται πάλι η ανάγκη στην εποχή μας, να υπάρξουν νέοι Μπέρτολτ Μπρέχτ... Όσο για το αν
 ο Ιησούς είναι ομοφυλόφιλος σύμφωνα με το θεατρικό έργο που παίζεται τώρα στην Αθήνα, δεν με αφορούν οι προσωπικές ερωτικές εμμονές και προτιμήσεις οποιονδήποτε συγγραφέων…
και ενώ νιώθω βαθιά απέχθεια για το ιερατείο της εκκλησίας, στέκομαι, εγώ ο άθρησκος, με συμπάθεια και σεβασμό, δίπλα στη μοναχική σχέση του πιστού με το Θεό του, είτε υπάρχει ο Θεός είτε όχι.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος