Δευτέρα, Μαΐου 21, 2012

Η ΠΟΡΤΑ ΤΡΙΖΕΙ, ΗΡΘΕ Ο ΕΡΩΤΑΣ….



Απόσπασμα από το βιβλίο μου Ο ΤΡΟΦΙΜΟΣ-Εκδ. Αλεξάνδρεια

Η πόρτα του δωματίου έτριξε.
Γύρισα να δω, με την κρυφή χαρά πως η διαίσθησή μου θα δικαιωνόταν.
Πράγματι. Η μισή ομορφιά ήταν μέσα στο δωμάτιο
κι η άλλη μισή καλυπτόταν ακόμα από την πόρτα.
Ήμουν βέβαιος πως είχε φθάσει η μεγάλη στιγμή των σωμάτων.
Πυρετός με συνεπήρε που απλώθηκε  αστραπιαία στο σώμα μου,
όπως κόκκινη  κηλίδα  στην επιφάνεια του νερού.
Προχώρησε με αργά βήματα και στάθηκε απέναντί μου.
Το πρόσωπο και τα μαλλιά της έλαμπαν. Τα μάτια της με χάιδευαν.
Το δωμάτιό μου ήταν ο πιο όμορφος χώρος που μπορούσε να μείνει άνθρωπος.
Κοιταζόμασταν, δεν ξέρω πόση ώρα,  σιωπηλοί,
ταξιδεύοντας ο ένας στα μάτια του άλλου.
Ο καθένας μας ένιωθε να είναι το μισό του όλου.

Γυμνότητα
Η δόξα του θέρους των σωμάτων.
Χυμώδη κόκκινα σταφύλια
που τα καταδέχεται ο ήλιος.
Άνθη μυγδαλιάς.
Βρεγμένη γη.
Ροή μελιού.
Υγρασία ψυχής.

Άπλωσε το χέρι της στο μέτωπό μου. Ήρθε πιότερο κοντά μου.
Μου έβγαλε με αργές κινήσεις το πουκάμισο και με φίλησε στο στήθος.
Με ξέντυσε κι απ’ το παντελόνι που σωριάστηκε στα πόδια.
Ξεκούμπωσα ένα-ένα τα κουμπιά  της γαλάζιας ρόμπας της.
Το δέρμα κάτω από τα μάτια της είχε πάρει ένα ρόδινο χρώμα.
«Να συλλέγεις το ρόδινο όπου το βρίσκεις»,
Τράβηξε τα χέρια της μέσα από τα μανίκια της ρόμπας που κρατούσα.
Ήταν ολόγυμνη.
Αγκαλιαστήκαμε απαλά ακουμπώντας τα σώματά μας.
Χαθήκαμε στο φώς.



 










Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος