Τετάρτη, Μαΐου 16, 2012

ΑΥΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ






Η πρωινή αύρα με βρήκε καδραρισμένο στο παράθυρο. Πέρασε μέσα από τα μαλλιά μου,   αφήνοντας  τη φρεσκάδα  και την απαλότητά της….

Ρεμβάζοντας την άπλα της θάλασσας, μου ήρθε  μια σκέψη από το βιβλίο του φίλου μου Στράτου Λιακάτου, «Ο Μεγάλος ονειρευτής»: «Όλοι θα αθωωθούν, γιατί κανείς δεν ζήτησε να υπάρξει»…  Τρυφερότητα λοιπόν και άφεση για δικαίους και αδίκους…

Πάνω από το παράθυρο, τα χελιδόνια είχαν  χτίσει φωλιά, προστατευμένη από την απόληξη της στέγης  και μέσα της, ήδη τέσσερα νεογέννητα χελιδονάκια έκαναν μια ευχάριστη φασαρία, που αισθανόσουν ότι θα σου έλλειπε αν δεν υπήρχε..

Ξαναγύρισα στη σκέψη του φίλου μου και  την προχώρησα με τη δική μου: Κανείς λοιπόν δεν ζήτησε να υπάρξει, και αφού υπήρξε, κανείς δεν ζήτησε να πεθάνει… Εκτός, από κείνους  που περνούν σε μια άλλη μορφή συνείδησης: Τους αυτόχειρες. Που δεν το ζητούν αλλά το αποφασίζουν μόνοι τους. Είναι και αυτό ένα είδος αξιοπρέπειας…

Τα χελιδόνια-γονείς, πηγαινοέρχονταν κουβαλώντας τροφή για τα μικρά τους. Μάδησα στο περβάζι, ένα κομμάτι κέικ αμυγδάλου σε ψιχουλάκια, και αποτραβήχτηκα  στο βάθος του δωματίου, για να μη φοβούνται τα χελιδόνια. Σε λίγα λεπτά, τα ψίχουλα είχαν εξαφανιστεί.  Συνέχισα ν’ απολαμβάνω τον καφέ μου στο παράθυρο, μέσα σ’ ένα φως, που περιέγραφε με ένταση  σχήματα και εικόνες.

Έτσι λοιπόν, συνέχιζε να απλώνεται σα νήμα η σκέψη μου:  Όλοι εμείς που δεν ζητήσαμε να υπάρξουμε αλλά ούτε και να πεθάνουμε, είμαστε περιορισμένοι ο καθένας στο δικό του Α και Ω. Στο δικό του διάνυσμα, μικρό, μεσαίο ή μεγάλο.

Κάποιοι, διαγράφουν μια συγκεκριμένη και συνειδητή πορεία, αφήνοντας για τους επόμενους, αποτυπώματα, σπόρους, γεύσεις και αρώματα.

Άλλοι, ζουν σε ένα περιφρουρημένο πλούτο, νομίζοντας ότι πορεύονται. Στην πραγματικότητα  μένουν ασάλευτοι, συσσωρεύοντας  λαμπερές φλούδες…

Κάποιοι, οι περισσότεροι, προσπαθούν από το Α  ως το Ω τους, να κρατήσουν το κεφάλι έξω από το νερό , έτσι που,  το Ω, να  τους φαίνεται αδιάφορο…

Τέλος , υπάρχουν και κείνοι που ζουν σαν τα πουλιά και τα τζιτζίκια: Τραγουδάτε και μη μεριμνάτε για το αύριο…

Λίγο μετά, όλα αυτά έγιναν ένα μικρό σύννεφο,

 που εξαχνώθηκε

 μέσα στη ζεστή γυμνότητα

 μιας  αγκαλιάς…







Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος