Τετάρτη, Απριλίου 18, 2012

ΤΑ ΦΟΡΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου


Συχνά συναντώ θερμές εκφράσεις και… συμβουλές για την αγάπη που συνοδεύεται από τη λέξη φως.

Ακόμα συχνότερα λαμβάνω κείμενα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, που θέλουν να με διδάξουν τη μεγάλη σημασία της αγάπης. Κείμενα που είναι μια μείξη, απλοϊκής φιλοσοφίας, θρησκευτικών ανακλαστικών και μιας δόσης αγαπησιάρικου ρομαντισμού, αυτό που θα αποκαλούσαμε αμερικανιά.

Αλλά και στην καθημερινότητά μου ακούω ή και διαβάζω στο διαδίκτυο τις απόψεις κάποιων για την αγάπη σε μακροσκελείς αναφορές του τύπου: «Αγάπη είναι…» και συμπληρώνεται η φράση με ποιητικές εκφράσεις και φιλοσοφικές σφήνες για να δείξουν το μεγαλείο της αγάπης και να εντυπωσιάσουν τους αναγνώστες ή ακροατές, που ίσως δεν συνειδητοποίησαν ακόμα το μεγαλείο της !

Δεν αμφισβητώ ούτε τις προθέσεις ούτε τις απόψεις κανενός για την αγάπη. Όμως, η εμπειρία μου από τη ζωή λέει, πως όποια ΑΞΙΑ υπερτονίζεται μέχρι υπερβολής, σημαίνει ταυτόχρονα και την έλλειψή της. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στην αρχαία Ελλάδα. Φιλόσοφοι με ρητά, πολιτικοί με συστάσεις, διανοούμενοι με την κατάθεση της σκέψης τους, τόνιζαν κατά κόρο, την ανάγκη ύπαρξης «ΜΕΤΡΟΥ» στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Και το έκαναν αυτό, γιατί απλά δεν υπήρχε «μέτρο» στη ζωή τους.

Ας επιστρέψουμε όμως στην αγάπη, και να δούμε με ποια φορέματα εμφανίζεται στη πράξη μέσα στη ζωή μας…

¨Ένα μέρος των συνανθρώπων μας, πιστεύει, χωρίς να το ομολογεί, ότι η αγάπη πρέπει να αρχίζει από τους… άλλους, αφού θεωρούν ότι ο κόσμος πρέπει να περιστρέφεται γύρω τους.

Άλλοι, συγχέουν την αγάπη, με τα βίτσια , την ερωτική λαγνεία, τον θαυμασμό.

Πολλοί χρησιμοποιούν την αγάπη ως εργαλείο: Όταν αγαπιούνται, εκμεταλλεύονται αυτή τη αισθηματική εξάρτηση για να χειραγωγήσουν αυτόν που τους αγαπά και να επιβάλλουν τους όρους τους σε μια πιθανή σχέση.

Κάποιοι, προσποιούνται ότι αγαπούν κάποιους, για να τους «διαχειριστούν» και χρησιμοποιώντας τους , να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους.

Τέλος, κάποιοι άλλοι απολαμβάνουν αυτάρεσκα την αγάπη των άλλων, χωρίς να ανταποδίδουν, επιβεβαιώνοντας απλά το «Εγώ» τους και τα όποια εσωτερικά τους ελλείμματα.

Η αλήθεια είναι ό,τι όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται την αγάπη. Όμως, όχι λίγες φορές, όσοι έχουν τραύματα εξ αιτίας της, θέλουν να τα προκαλέσουν και στους άλλους. Και όσοι χρησιμοποιούν ως εργαλείο την αγάπη, μπορεί να μην ένιωσαν ποτέ το νόημά της ή να το μπέρδεψαν με κάτι άλλο. Π.χ. Με τη μνήμη της ηδονής.

Το κείμενο δεν αναφέρεται σε ατομικές και συλλογικές περιπτώσεις άδολης και μεγάλης ΑΓΑΠΗΣ που έτσι κι αλλιώς υπάρχει στον κόσμο μας. Απλά ήθελα να σημειώσω πως όσοι μας τονίζουν με θέρμη την αξία της αγάπης, είναι συνήθως και εκείνοι που την κακομεταχειρίζονται και της φοράνε τα φορέματα που τους βολεύουν για κάθε συμφέρουσα περίπτωση.

Τελικά φαίνεται ότι εκείνοι που δεν μας διδάσκουν την αγάπη και είναι φειδωλοί στις αναφορές τους γι αυτήν, είναι ίσως εκείνοι που ξέρουν να αγαπούν.

Ό,τι παράγει ΑΓΑΠΗ ή παράγεται από αυτήν, γίνεται και νόημα Ζωής.

Στην πραγματικότητα η ΑΓΑΠΗ δεν έχει ή δεν πρέπει να έχει φορέματα. Είναι γυμνή, απέριττη και αυτονόητη και έχει ένα μόνο δρόμο: Εκείνο του ΣΚΥΛΟΥ που αγαπά για να αγαπά και μ’ αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνει το λόγο της ύπαρξής του…

Άλλο τώρα, αν ο άνθρωπος και όχι ο σκύλος είπε: «Αγαπώ άρα υπάρχω»…



*Οι πίνακες είναι του Χρίστου Καρά






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος