Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2012

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΑΤΑΚΑΣ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Τι είναι λοιπόν η ατάκα;

Πέρα από κάθε πιθανή και απίθανη ετυμολογία και πρόσβαση στα λεξικά, όπως διαμορφώθηκε σήμερα αυτό που λέμε ατάκα, είναι κατά τη γνώμη μου το εξής:

Ένα νοητικό σύντομο. έξυπνο ή εξυπνακίστικο κατασκεύασμα , άμεσης κατανάλωσης, που θέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις της στιγμής, φιλοδοξώντας όμως να έχει διάρκεια και πέραν αυτής.

Η ατάκα λοιπόν στο μέτρο που υπάρχει και εκδηλώνεται γι αυτό που είναι, (προϊόν μιας χρήσης) μπορεί να είναι και χρήσιμη και ευχάριστη. Το κάθε πράγμα υπάρχει ή πρέπει να υπάρχει στην αξία που πράγματι έχει.

Το πρόβλημα αρχίζει, όταν υπερτιμούμε την ατάκα και νομίζουμε ότι η πνευματική λειτουργία των ανθρώπων μπορεί είναι μόνο ένα μαντολάτο ή μια κονσέρβα για να τα ευχαριστιόμαστε στη καθισιά μας.

Όταν δηλαδή εστιάζουμε την προσοχή μας αποκλειστικά στη λειτουργία και την έκφραση της ατάκας ή αλλιώς στη μικροπακεταρισμένη εξυπναδίτσα, υποκαθιστώντας με αυτήν ΚΑΙ τα αληθινά σημαντικά.

Αν συμβεί αυτό, τότε περιορίζεται δραματικά ή παραγωγή, η καλλιέργεια και η συγκρότηση της ανθρώπινης σκέψης. Ένα παράδειγμα αντιστοιχίας της ατάκας και της συγκροτημένης σκέψης είναι, η τσίχλα και η γαστρονομία.

Αφορμή για τούτες τις σκέψεις μου υπήρξε η διείσδυση της «ατάκας» και στη ποίηση! Ποιήματα μηχανιστικές κατασκευές με όρους «ατάκας» και όχι με ποιητικούς όρους και σύμφωνα με τους άγραφους νόμους της ποιητικής τέχνης. Ανάμεσα σ’ αυτούς και μια υπερτιμημένη ποιήτριά μας που εισήλθε με δόξα και τιμή στην Ακαδημία Αθηνών. Τα ολισθήματα βέβαια και οι συναλλαγές αυτού του πνευματικού ιδρύματος δεν μας είναι ξένα, τουλάχιστον από τον καιρό της χούντας, για να μην πάμε πιο πίσω.

Το θέμα είναι ότι τώρα και κάποιοι νέοι ποιητές και ποιήτριες δημιουργούν με πυξίδα τις προδιαγραφές μάρκετινγκ και της εντυπωσιοθηρικής ατάκας. Βέβαια αυτά τα υλικά, έχουν ημερομηνία λήξης αφού ξεθυμαίνουν μέσα σε μια συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Δυστυχώς γι αυτούς όμως που ακολουθούν αυτό το δρόμο, η έγνοια τους είναι το «τώρα», όπως του πρόχειρου φαγητού.

Όμως: Ό,τι καλύτερο και αληθινό έχει να δώσει στη ζωή ο άνθρωπος, είναι το ψωμί που ζυμώνει η Έμπνευση, ο καλλιεργημένος Νους και το Αίσθημα ΜΑΖΙ. Κι αυτό δεν αλλάζει.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος