 |
|
Φαίδων Θεοφίλου
Σταματώ για λίγο. Να πάρω ανάσα.
Ν' ακούσω των πουλιών τα μυστικά. Τους Αγίους στα ξωκκλήσια να γνέφουν αδιάφορα τη ζωή τους στο θάνατο. Τη θάλασσα να μουρμουράει: "Δεν το 'ξερες πως είναι άγριος ο φτιασιδωμένος έρωτας;"' Τη ματιά μου να περάσω μέσα στο σύννεφο να βρέξει στην καρδιά της α-γoνίας. Ψέματα να πώ, πως βλέπω ό,τι δεν φαίνεται κι ας είν' αλήθεια. Να σκύψω να μυρίσω, όχι να κόψω. Κι ύστερα... να παραβγώ τον ουρανό στην άπλα. |
2 σχόλια:
Σοκαριστική ίσως η ανακάλυψη του ευαίσθητου ποιητή γιά την αγριότητα του "φτιασιδωμένου έρωτα Τον έστρεψαι στην αποστασιοποιηση της αγριοτητας προς την δική μτου εσωτερικότητα.Εκεί που δεν εχει θεση η αγριότητα .Και η ματιά του προκαλεί την ευ--γονία ,η ευκρινής διορατικότητά του,θέλει και δεν θέλει ,από ταπεινότητα,να παρουσιάσει την αλήθεια με την δική του ταυτότητα.Τον έσπρωξαι Εκει που δεν ""κοβει¨" την ομορφιά του επόμενου να την χαρεί Και τέλος να τολμήσει να ""παραβγεί" την άπλα του ουρανού ,που ειναι ενάντια σε κάθε αγριότητα.Μιά άλλη ωραία σου δημιουργία ΦαΊδωνα
"Δεν το 'ξερες πως είναι άγριος ο φτιασιδωμένος έρωτας;"
πολύ όμορφη η επισήμανση σου Φαίδων!!
Εσύ που σίγουρα παραβγαίνεις στην άπλα του ουρανού
φιλιά πολλά
Δημοσίευση σχολίου