Πέμπτη, Αυγούστου 30, 2012

Χ Ω Ρ Ι Σ Μ Ο Σ (Μεγάλη άσκηση για μικρό θάνατο)



                                          Φαίδωνα Θεοφίλου

Για τη γυναίκα: Ο πόνος είναι απόλυτα ελεύθερος να δια-σχίζει σαν άροτρο τα εδάφη των αισθημάτων της. Να αναμοχλεύει μέσα στο «είναι» της  όσα ήταν μέχρι τότε, σε ερωτική τάξη. Ο πόνος, ανακυκλώνει όλα τα πιθανά του ονόματα και χαράζει όπου βρει τις διαβαθμίσεις των εντάσεών του. Πρόσφατες μνήμες, εικόνες, μεγάλες ερωτικές αναμνήσεις, περνούν από τη σκέψη της γυναίκας σε μια προσπάθειά της να ξαναστήσει το σκηνικό που άλλαξε βίαια. Όλα συντρίβονται μέσα στην άλωση του πόνου που εμφανίζεται και με το όνομα «οδύνη»… Όμως η γυναίκα είναι εξοικειωμένη με τον πόνο, σωματικό και ψυχικό. Ο πόνος αφού κάνει τον κύκλο του στη σχεδόν χωρίς όρια  ανθεκτικότητα του θηλυκού, κάποια στιγμή γίνεται ανεξίτηλη μνήμη αλλά και βατήρας ανανέωσης, ελπίδας και προσδοκίας…

Για τον άντρα: Μια θλίψη, σαν τρικυμία ασάλευτη. Δεν ξέρει που να αφεθεί: Στην κυριαρχία του παιδιού που ζει μέσα του και που με το βαθύ του παράπονο και το γοερό του κλάμα, θα απορροφήσει την οδύνη του μικρού θανάτου που είναι ο χωρισμός,  αφήνοντας τη πιθανότητα της αναγέννησης και της νέας θέασης της ζωής στο αρσενικό;  Ή στην ακαμψία και στην αγέρωχη στάση του άντρα; Τελικά ο άντρας , δεν «καταδέχεται» να αφεθεί  στα δάκρυα του παιδιού για να βρει τη λύτρωση. Προσποιείται ότι δεν έγινε κάτι. Κοιτάζει εκεί, όπου το βλέμμα του αποκλείεται να συναντηθεί με άλλο βλέμμα… Όμως, αντί για δάκρυα, τα μάτια του πλημμυρίζουν από αίμα.  Γρήγορα διαπιστώνει, πόσο μικρά είναι τα όρια θραύσης της ακαμψίας του, όπως και της κάθε ακαμψίας…




3 σχόλια:

Αγνή είπε...

Η ιδέα σου ότι ο χωρισμός είναι μεγάλη άσκηση για ένα μικρό θάνατο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.

Η μεγάλη άσκηση αφορά στο γεγονός, ότι ανεξάρτητα από τους διαφορετικούς τους τρόπους και οι δύο θα πρέπει να αποδεχτούν εντέλει την απώλεια αυτού που αγαπήσανε..Και το χειρότερο! Την αναγκαιότητα της συνήθειας αυτής της απουσίας.

Κάθε χωρισμός, πέρα από τον άνθρωπο που μας στερεί, μας στερεί οριστικά ένα κομμάτι του εαυτού μας που πεθαίνει.

Νομίζω, Φαίδωνα, ότι ο χωρισμός έχει ένα τελετουργικό, όπως και ο θανάτος: η τελετουργία ξεκινά με το βουβό θυμό ημερών (μηνών, χρόνων) που εξελλίσσεται σε γοερό γυναικείο κλάμα και σε αντρικά άγρια ή απελπισμένα βλέμματα και στη συνέχεια στην εκτόνωση των αρνητικών συναισθημάτων μέσα από ένα άγριο λεκτικό σεξ. Κατόπιν, ο καθένας αποδίδει στον άλλον την αξία που του αρμόζει και χωρίζουν με το -όσο το δυνατόν- λιγότερο επώδυνο ψυχικό άδειασμα.

Αν αυτό το τελετουργικό δεν ακολουθηθεί ή δε φτάσει στην κορύφωσή του που είναι η απόδοση της τιμής και αξίας που αρμόζει σε κάθε σύντροφο, ξεκινά μια ατομική βίαιη μαζοχιστική τελετουργία.

Η γυναίκα πιθανά να αναβιώσει ξανά και ξανά και ξανά τον ίδιο πόνο, ενώ ο άντρας μέσα απο το βουβό πόνο του να ανακαλύψει την τρωτότητά του. Κι όλο αυτό για να σκοτώσουν και οι δύο εκείνο το κομμάτι του εαυτού τους που δεν πέθανε από φυσιολογικά αίτια και το νιώθουν να βασανίζεται χαροπαλεύοντας.. με ένα ψυχικό αναπόφευκτο μαστίγωμα χωρίς έλεος ..Ω! Θεέ μου! Πόσο πολύ πονάει...

Κι όλο αυτό...λόγω της ανωριμότητάς μας να αποδώσουμε στον άλλο την αξία που του αρμόζει για την αγάπη που δημιούργησε και χαρίσαμε.. Τόσο μα τόσο μάταιο, αν το σκεφτεί κανείς....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Aγνή

Κατ' αρχήν χαίρομαι πολύ που συμφωνούμε στο πλαίσιο του χαρακτηρισμού του χωρισμού, Ως μεγάλης άσκησης ενός μικρού θανάτου. Για το σχόλιό σου συνολικά, έχω να πω ότι είναι μια πολύτιμη κατάθεση για το θέμα όσο και για το ιστολόγιο, αφού η άποψή σου , έχει την αξία της προσέγγισης από μια γυναίκα αλλά και μια ειδικό, αφού είσαι ψυχολόγος, καλύπτοντας έτσι την ανθρώπινη θέαση του ζητήματος από πλευράς γυναίκας αλλά και την επιστημονική, δίνοντας επιπρόσθετη εγκυρότητα, σε μια αλήθεια που πρέπει να κοιτάμε στα μάτια..

censurasigloXXI είπε...

Συμφωνώ απόλυτα, φίλε μου. Αν και μπορώ να μιλήσω μόνο από μια προσωπική άποψη, χώρησα δύο φορές και οι δύο ήταν πολύ τραυματικές εμπιρείες.

Στη συνέχεια, ήρθε η ευτυχία!

Σου έστειλα ένα e-mail με φωτογραφία.

Ένα φιλί και ευχαριστώ πολύ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος