Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2012

ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ήταν μια από αυτές τις υπέροχες χειμωνιάτικες λιακάδες. Περνώντας από το χώρο του Ζαππείου, διάλεξα ένα παγκάκι και κάθισα να διαβάσω το βιβλίου του φίλου μου Στράτου Λιακάτου, "Ο Μεγάλος ονειρευτής", ανάμεσα στην υγρασία του φυτικού κόσμου που με περιέβαλλε και την επαρκή, για την εποχή, θερμότητα που μου έκανε τη χάρη να εκπέμπει ο ήλιος.
Δίπλα μου ένας γκριζομάλλης άντρας με μερικά ντοσιέ δίπλα του, καταπιανόταν με την τακτοποίησή τους. Πέρασε αρκετή ώρα με μένα να ταξιδεύω στο βιβλίο του φίλου μου και τον άγνωστό μου άντρα να φροντίζει με σχολαστικότητα και ζήλο τα ντοσιέ του.
Αλλά και οι δυο κάτω από το συγκρατημένο, έστω χαμόγελο, δώρο της λιακάδας.

Κάποια στιγμή, η σιωπηλή μου παρέα πήρε τα ντοσιέ και απομακρύνθηκε. Κοίταξα την άδεια θέση του δίπλα μου και είδα ένα χαρτί διπλωμένο στα δύο. Το Πήρα και έτρεξα ξωπίσω του.
Είχε ήδη επιβιβασθεί σ'ενα ταξί που ξεκίναγε. Δεν πρόλαβα και γύρισα πίσω στο παγκάκι.
Έβαλα το χαρτί ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου που διάβαζα και το άνοιξα αποκαλύπτοντας το περιεχόμενό του:


"Ηλιε μου.
Σήμερα μου άνοιξες τα βλέφαρα κι ενώ κοιμήθηκα καλά ξύπνησα με πόνο.
Οχι όμως στενάχωρο πόνο αλλά εκείνον τον γλυκύ πόνο του έρωτα και της απουσίας...
Με το άνοιγμα των ματιών μου αναγνώρισα το συναίσθημα που κρύβω περιτεχνα μεσα μου...
Αδικία!! Άδικος υπήρξε ο Θεός μαζί μας...με καθυστέρησε να με βγάλει στη ζωή κι εσένα βιάστηκε να σ'εμφανίσει.
Δεν μας ενωσε ο Θεός αγάπη μου...Οχι...ο Θεός που ξέρω, δεν αναγνωρίζει τα λάθη του...δεν λυπάται και δεν πισωγυρνά!
Άγγελος μας ένωσε! Κάποιος άγγελος του, σκανδαλιάρης, ανένταχτος μα και δίκαιος!
καληνύχτα - καλημέρα μαζί."
Μάζεψα τα πράγματά μου, δίπλωσα το χαρτί τέσσερις φορές και το σφήνωσα βαθιά στη ρωγμή του κοντινού μου δέντρου. Έφθασα στο σπίτι κουβαλώντας τη γεύση από το πέρασμα της πρωινής αγάπης και της ζεστασιά της λιακάδας, που ήδη είχε απλωθεί σαν χάδι πάνω μου.


20 σχόλια:

Μαργαρίτα είπε...

θα σταθώ κι απόψε
σαν άλλοτε τακτικός σας επισκέπτης
θα καθίσω στο παγκάκι αυτό
που η υγρασία πότισε μα και ζέστανε ο ήλιος...
κι ίσως το παράπονο με πιάσει
και βουρκώσω.. καθώς διαβάσω
το περιεχόμενο αυτού του χαρτιού..
και θα πω... Τι κρίμα...
Ο Θεός που εγώ γνωρίζω
επλασε όλη την ομορφιά ετούτη
για μένα και τους ανθρώπους γύρω μου.. μα ο άνθρωπος κατέστρεψε τη φύση..
Ο Θεός που εγώ γνωρίζω τη Ζωή Του
για μένα έδωσε.. κι εγώ δεν σκύβω να αφουγκραστώ κανένα ανθρώπινο πόνο!
Ο Θεός που εγώ γνωρίζω.. περιμένει
να μάθω από τα λάθη μου..
έστω να μην τα επαναλάβω..
μα εγώ αυτό που στους άλλους κατακρίνω.. το δέχομαι επιοικώς για τον εαυτό μου..
κι αν ξημέρωσε αργά για μένα
κι εκείνος που αγαπώ.. βασίλεψε νωρίς..
θα έλεγα πως..
μία στιγμή αξίζει όσο μία αιωνιότης
εκεί στην τέλεια γραμμή των οριζόντων.. μεταξύ ημέρας και νυχτός.. ποιός είναι αυτός που μπορεί τελικά να καθορίσει τι είναι ευτυχία..;;
Στιγμές.. επιμηκύνουμε στιγμές..
κάνοντας τη ζωή μας ελαφρότερη..
αναπνέοντας τον ίδιο αέρα με όσους αγαπάμε.. Να η αγάπη που δε ζητά..
Να η ουσία της αγάπης που αρκείται στο να γνωρίζει πως ο άλλος είναι καλά κι ας μην μπορούν μαζί να είναι.. δεν ταιριαξε.. ίσως αν το πολέμαγαν μαζί να είναι να χανόταν ότι όμορφο και ποιητικό.. να ερχόταν η φθορά, που η ανθρώπινη φυση κουβαλά.. άθελά της εστω..

συχωρέστε με αν κούρασα.. ή αν γίνομαι γραφική..
καθένας με τα ελαττώματά του..

χαίρομαι που είστε πάλι εδώ!
καλό βράδυ σε σας και τους θαμώνες σας...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Μαργαρίτα
Καλή μου φίλη, είναι χαρά και του Καφενείου και δική μου που είσαιπάλι μαζί μας. Πάμε σαν άλλοτε λοιπόν Μαργαρίτα!
Καταθέτεις τι δική σου ευαισθησία και τη δική σου σκέψη εδώ, σύμφωνα με τις αξίες σου, την πίστη σου, τις εμπειρίες της ζωής και τον ψυχισμό σου. Αυτός είναι και ο πλούτος του ιστολογίου. Η ματιά του άλλου.
Ναι! Κανείς δεν μπορεί να πει τι είναι ευτυχία. Μόνο πως διαρκεί ελάχιστα, στιγμές όπως λες, αυτή η μεγαλειώδης ψυχική, πνευματική και σωματική διέγερση. Στιγμές που προσπαθούμε να επιμηκύνουμε.
Όσο για τον Θεό που γράφει στο χαρτί, προφανώς η γυναίκα, μαλλον λέει όσα λέει για Εκείνον με παιγνιώδη διάθεση, εννοώντας πως
ο άντρας είναι μεγάλος στην ηλικία αφού ήρθε πολύ νωρίς στη ζωή σε σχέση με κείνη που ήρθε αργότερα και είναι πιο νέα και δεν συντόνισε τον ερχομό τους στη ζωή... Ερωτικά παράπονα...Και ο Άγγελός του τα βόλεψε...επιτέλους να τους φέρει κοντά.
Τα όσα λες Μαργαρίτα για τα ολισθήματα του ανθρώπου ισχύουν για όλους μας. Αλλά αυτός ο Θεός που ήρθε σαν ένας άλλου είδους επαναστάτης, σαν ανατροπέας είπε γι αυτά με αφορμή τον παρ' ολίγο λιθοβολισμό της πόρνης: "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".

Με πολλή συγκίνηση και θλίψη μαθαίνω τώρα από σένα ότι ο άνθρωπός σου, ο αγαπημένος σου βασίλεψε νωρίς.Δεν ξέρω τι να πω σ΄αυτή την κορυφαία δραματική περίπτωση, παρά μόνο να νιώσω και να είμαι δίπλα σου νοερά.
Δεν θέλω να προφέρω φτηνά λόγια παρηγοριάς, που δεν σου αξίζουν άλλωστε. Η αγαπητική σου θέαση για τη ζωή και τους ανθρώπους, η αγάπη για τον άνθρωπό σου που έφυγε νωρίς, ας γίνει οδηγός σου για να ξαναβρείς την αγάπη που σου αξίζει.
Όχι μόνο δεν μας κούρασες καλή μας φίλη αλλά μας τίμησες που μοιράστηκες τις σκέψεις σου και τη δύσκολη αυτή καμπή της ζωής σου. Ας είμαστε εδώ μαζί στο Καφενείο, που έρχεται κι ο... Θεός, Μαργαρίτα να επικοινωνούμε και να πλουτίζουμε...

Μαργαρίτα είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ, να είστε καλά, αν και η απώλεια δεν είναι τωρινή...
ένα θα πω.. αν μου επιτρέπετε..
στη ζωή ζητάμε πάντα κάποια παρουσία να τη γεμίσει... μα δε φτάνει... κάποιοι περνούν όλη τους τη ζωή με απουσίες προσμένοντας την Παρουσία... δε λέω καλό και όμορφο μία παρουσία στη ζωή μας και επιθυμητό μα... όχι αυτοσκοπός..
ο άνθρωπος πρέπει να είναι ολοκληρωμένος με τον εαυτό του, γεμάτος... και αυτή την πληρότητα να μοιράζεται με άλλους.. και με τον άνθρωπό του.. αν περιμένει κάποιον άλλον να τον γεμίσει και να τον ολοκληρώσει θα απογοητευτεί!!
Εν τέλει δεν είμαστε μισοί.. και ψάχνουμε το άλλο μας μισό..είμαστε μονάδες δίχως υποδιαστολή, είμαστε ολόκληροι.. και θα είμαστε μόνο αν το πιστέψουμε..
όχι βέβαια πως όταν υπάρχει κάποιος πλάι μας, εκείνος που αγαπάμε, δεν λάμπουμε από ευτυχία!! Μη παρεξηγηθώ.. μα κι όταν είμαστε μόνοι.. πάλι ερωτευμένοι και εμπνεόμενοι πρέπει να είμαστε.. Ο έρωτας είναι διάχυτος στη φύση στην πιο αγνή και καθάρια μορφή του.
Ερωτευμένος μπορεί να είσαι με μία στιγμή, ένα λουλούδι, ένα χαμόγελο, μία ηλιαχτίδα παιχνιδιάρα, μία ναζιάρα γάτα.. ένα ποίημα, μία μουσική, ένα τραγούδι κτλ.
Βεβαίως οι τέχνες μας βοηθούν να εκφραστούμε και μιλούν για ανεκπλήρωτους έρωτες.. έρωτες έως θανάτου, έρωτες δυνατούς παθιασμένους ακόμη και αρρωστημένους... μα ναι, ο άνθρωπος πάντα ζητά...και ντύνει την αιώνιά του αναζήτηση με όποια μορφή τέχνης αγαπά και τον εκφράζει.. μα ποτέ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να νοιώθει μόνος…
Είδατε.. βρήκα βήμα.. και ξεδίπλωσα τις σκέψεις μου.. είχα φαίνεται ανάγκη να τα πω.. και κάποιοι βέβαια να με ακούσουν συμφωνώντας ή διαφωνώντας μαζί μου.. αυτή την ομορφιά παρέχει ένας χώρος σα και τον δικό σας…
Να είστε βέβαιος λοιπόν κ. Θεοφίλου.. πως όταν τα θέματά σας είναι ποιητικά.. και ακουμπούν την ανθρώπινη ευαισθησία όπως κατέχουν την μαεστρία να το κάνουν κάπου εδώ θα βρίσκεται και μία μαργαρίτα :-) εφόσον βεβαίως και οι συγκυρίες το επιτρέπουν..

καλό σας βράδυ..

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μαργαρίτα

Μαργαρίτα, πλούσια τα ελέη των σκέψεων και των απόψεων σου που καταθέτεις εδώ! Εμένα πάντως όχι μόνο με βρίσκεις σύμφωνο αλλά να σου πω ότι οι περισσότερες απόψεις που απλώνεις εδώ, αναδεικνύονται στο βιβλίο μου "Ο Τρόφιμος" πότε με αναλυτική ενάργεια και πότε υποννοημένες.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που τις διαβάζω γραμμένες και από σένα,με τη δική σου ματιά και με την χαρακτηριστική αμεσότητα,ζωντάνια και καθαρότητα που σε διακρίνει.
Θυμάμαι όταν διατηρούσες το ιστολόγιό σου, πόσα πολλά μοιραζόσουν ακούραστα με το μελισσολόι των φίλων σου, τα αμέτρητα σχόλια πάνω στα ποιήματά σου και στις σκέψεις σου, που απαντούσες άμεσα και διαπίστωνα πως όσο περισσότερο ξοδευόσουν και μοιραζόσουν, με τόσο περισσότερη ενέργεια φορτιζόσουν και πάντα με μια ερωτική διάθεση για τη ζωή.
Έτσι και να μείνεις.
Καλό ξημέρωμα καλή μου φίλη

Artemis είπε...

Πόσο χαίρομαι που άνοιξε και πάλι το καφενείο! Μάλιστα με μια ανάρτηση που την περπάτησα λέξη-λέξη και ένιωσα τη συγκίνηση που μεταδίδουν τα κείμενά σας με την απλότητα την ιδιόμορφη αυτή ευαισθησία και το αποτύπωμα της ουσίας που αφήνει στη ψυχή.
Μου άρεσαν ακόμα και τα σχόλια της Μαργαρίτας που φαίνεται ότι είναι ένας σπάνιος άνθρωπος. Τις απόψεις της για τον άνθρωπο και τον έρωτα, σπάνια τις βρίσκεις στο φύλο μας.
Μαργαρίτα τα συγχαρητήριά μου! Είσαι ένα όμορφο παράθυρο στη ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Με τους καλύτερους οιωνούς ξανάνοιξε το καφενείο. Το ατμοσφαιρικό "στιγμιότυπο" κλείνει μια ολόκληρη ζωή ή το νόημά της αν θέλεις.
Απόλαυσα όμως και τα σχόλιά σας.

"Ο Παράξενος"

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Artemis

'Ανοιξε, σαν... Άνοιξη το ιστολόγιο αν συνυπολογίσεις τις επισκέψεις σας και τα σχόλιά σας Άρτεμη.
Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου και προσωπικά χαίρομαι για τα σχόλιά σας, που δίνουν τον τόνο και το χρώμα στο χώρο αυτόν που ανήκει σε όλους μας.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Παράξενος

Παράξενε, πράγματι: Σε μια γκρίζα και καταθλιπτική ατμόσφαιρα, βρήκαμε διέξοδο σε ένα ερωτικό σκηνικό άλλων, που μας άφησε μια ακριβή γεύση ζωής.
Και ασφαλώς Η Μαργαρίτα έκανε περιβόλι το ιστολόγιο, με τα σχόλιά της.

Μαργαρίτα είπε...

Λένε πως ευφυής είναι εκείνος που βλέπει κάτι, που όλοι οι άλλοι βλέπουν, μα σκέφτεται κάτι, που κανείς εως τώρα δεν είχε σκεφτεί... Ερχόμαστε λοιπόν σ' αυτό το φιλόξενο χώρο να ασκήσουμε την ευφυΐα μας... όχι την διανοητική, μα κυρίως τη συναισθηματική..από αυτό πάσχουμε, από βαθιά υγιή αισθήματα... κι απ’ ότι βλέπω είμαστε όλοι πρόθυμοι να ασκηθούμε όταν το έναυσμα που μας δίνεται έχει αυτή την σπιρτάδα…

Ευχαριστώ όλους που με κάνετε να αισθάνομαι όμορφα στο χώρο σας…
Να έχετε μία γλυκιά Καλημέρα!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Μαργαρίτα πολύ όμορφο το τελευταίο σχόλιό σου. Επίτρεψε μου να το διαμορφώσω και σε μια παράλληλη κατεύθυνση: Να ασκήσουμε τις δυνατότητες της "Συναισθηματικής μας Νοημοσύνης" που πάει να πει, την δυνατότητά μας να χειριστούμε σωστά τα δικά μας συναισθήματα και τα συναισθήματα των άλλων. Όσο για το Νου, ο ένας θα ενεργοποιεί το Νου του άλλου , αρχής γενομένης από την ανάρτηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Λείπει η amFenster. Η απουσία της είναι παραπάνω από αισθητή.Ελπίζω να δούμε σύντομα και τα δικά της πολύτιμα σχόλια

amFenster είπε...

"Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο". Όπου και να το 'κρυβε η μάνα μου, το ξετρύπωνα και του άλλαζα τα φώτα. Όμως!: ούτε σημείωμα με τ' όνομά μου άφηνα μετά πλάι στο άδειο βάζο, ούτε και παραδεχόμουν ποτέ πως ήμουν ο "δράστης" μετά την αποκάλυψη του "εγκλήματος".

Έτσι κι εδώ: περνάω, βουτάω βαθιά του κουτάλι μου στο "γλυκό" και αποχωρώ νυχοπατώντας, άνευ σχολίων και... πειστηρίων.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@amFenster

Πολύ όμορφος συμβολισμός και ιδιαίτερα τιμητικός παραλληλισμός
για το ιστολόγιο.
Ευχαριστώ πολύ.

Αγνή είπε...

Καταρχήν,

Καλώς τον και πάλι.. Που με βάζεις σε σκέψεις μήπως να γυρίσω κι εγώ σιγά-σιγά στην μπλογκο-γειτονιά!! Ευτυχώς, ό,τι κι αν ήταν, κράτησε λίγο...

Γλυκό-πικρή η γεύση της ανάρτησης: να χαρείς για το όμορφο συναίσθημα που αποτυπώθηκε σε ένα χαρτί και κατά λάθος μοιράστηκε? Ή να λυπηθείς για αυτές τις απίστευτες ζαβολιές αυτών των κακομαθημένων αγγέλων?
Ακόμη κι αν πονά, έχει ομορφιά η αγάπη....
Να πάρει η ευχή, να πάρει!

Καλώς επέστρεψες... Για να δούμε και οι Αριστο-τέλειες...μήπως και...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Αγνή
Καλώς την πάλι, και σε σένα.
Για μένα ήταν πολύς ο καιρός που έμεινε κλειστό το Καφενείο, αφού μάλλον μετράμε.... διαφορετικά το χρόνο. Άλλωστε διαμαρτυρήθηκε και ο... Θεός του καφενείου και αναγκάστηκα να υποκύψω.
Και βέβαια θα πρέπει να επιστρέψουμε στα ιστολόγιά μας (και σεις στις Αριστοτέλειες) αφού το ιστολόγιο είναι το αληθινό μας σπίτι, ενώ το face book είναι το πέρασμα από την καφετέρια όπως σου ξαναείπα. Κουβέντολόι λοιπόν απόψεις και ξυπνήματα στις κυψέλες των ιστολογίων μας.
Όσο για το ερωτικό σημείωμα στο παγκάκι που αναφέρεται στην ανάρτηση , δεν μοιράστηκε λάθος, απλά ξεχάστηκε από τον γκριζομάλλη άντρα. Παρ' όλα αυτά, το όλο σκηνικό, αφηγήθηκε την ομορφιά και την μεγαλοσύνη της αγάπης, για όσο βέβαια αυτή διαρκεί. Έτσι δεν άφησε ούτε εμένα ασυγκίνητο που βρήκα το χαρτί ξεχασμένο εκεί αλλά όπως βλέπω ούτε τις φίλες/ους σχολιάστριες και σχολιαστές του ιστορικού πια Καφενείου, που δεν εγκαταλείπει ούτε ο...Θεός.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Εμένα πάλι,φαίνεται ό,τι πέρασε ο θεός από τη καφετέρια κάποια στιγμή που δεν ήμουν εκει,και όταν πήγα βρήκα ένα σημείωμά του σε μιά χαραμάδα που μπαίνει ο ηλιος στο τραπέζι που ήξερε ότι κάθομαι πάντα.Εγραφε μόνο μιά λέξη:Ανοιχτόν.Και νάμε ήρθα και με μεγάλη μου έκπληξη βρηκα καινούριοὺς,γιά μένα,θαμώνες [εκτός από το Παράξενο και την Αγνή]και το πιό σπουδαίο απ΄όλα είναι που πάνω σε κάθε τραπέζι έχει όμορφα λόγια, από οικοδεσπότη και θαμώνες.Και παρ΄όλο ότι έξω είχε παγωνιά μέσα εχει ζεστασιά από τις αγκαλιές του έρωτα με τα ""λόγια στο τραπέζι""
Φαἰδωνα,πανέμορφη η ανάρτησή σου.Τελικά ,την αδιαφορία του ενός προς τον άλλον,μόνο ο έρωτας μπορεί να την λιώσει.

Unknown είπε...

Κύριε Θεοφίλου, στέκομαι και εγώ για λίγο, στον χώρο όπου με πολύ όμορφη γραφή και Ανθρώπινη Σκέψη, περιγράψατε μία απλή άλλά μεστή σε νοήματα εικόνα! Εικόνα γεμάτη από αισθήματα και ένα παράπονο, για τον χρόνο που δεν βοήθησε, να συναντηθεί έγκαιρα η Αγάπη! Αλλά που κατόρθωσε αυτή να διατηρήσει την ζωντάνιά της. Αφου τελικά δεν ένοιωσε την φθορά του χρόνου! Είναι αυτή η Αγάπη, που θα έπρεπε να την διατηρούμε όλοι μας και προς όλους όσους αγαπάμε!....
Συγχαρητήρια κ. Θεοφίλου! Δεν χρειάζεστε σίγουρα τα δικά μου , αλλά πιστέυω, πως το γράμμα σας είναι Ανάσα Ζωής!....Καλό σας βράδυ!.....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Είδες που ο ...Θεός δεν σε ξεχνάει;;
Μέχρι σημειώματα στην πόρτα σου αφήνει..Καλώς όρισες και πάλι μετά από μακρά απουσία και χαίρεται το καφενείο που ξαναβρίσκει την ψυχή του.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση και ναι! Ο έρωτας όλους τους πάγους λιώνει, όλες τις ασχήμιες τις κάνει ομορφιές...Εβίβα αρχιοινοχόε των Λόγων και των Οίνων-πνευμάτων.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Stergios

k. Καλούδη σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφά λόγια σας καθώς και για το ότι ζωγραφίσατε με τόση ενάργεια σε λίγα λόγια. το νόημα της ανάρτησης.
Πάντα θα ανακαλύπτουμε την ΑΓΑΠΗ καλέ μου φίλε.

Τσαλαπετεινός είπε...

Σας παρακαλώ να προσθέσετε στο τέλος του ποστ υποσημείωση αναφέροντας ότι η πρώτη εικόνα που χρησιμοποιείτε προέρχεται από το μπλογκ Τσαλαπετεινός με λινκ http://tsalapetinos.blogspot.gr/2009/12/blog-post_11.html

Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να αφαιρέσετε την εικόνα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Τσαλαπετεινός
Και βέβαια θα αναφέρω από που προέρχεται η πρώτη φωτογραφία και αν είχα στοιχεία θα το είχα κανει μόνος μου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος