Δευτέρα, Οκτωβρίου 03, 2011

Υ Π Ε Ρ Ο Π Τ Ι Κ Η Α Φ Η Γ Η Σ Η



Σταματώ για λίγο. Να πάρω ανάσα.

Ν' ακούσω των πουλιών τα μυστικά.

Τους Αγίους στα ξωκκλήσια

να γνέφουν αδιάφορα τη ζωή τους στο θάνατο.

Τη θάλασσα να μουρμουράει:

"Δεν το 'ξερες πως είναι άγριος ο φτιασιδωμένος έρωτας;"'

Τη ματιά μου να περάσω μέσα στο σύννεφο

να βρέξει στην καρδιά της αγωνίας.

Ψέματα να πώ, πως βλέπω ό,τι δεν φαίνεται

κι ας είν' αλήθεια.

Να σκύψω να μυρίσω, όχι να κόψω.

Κι ύστερα... να παραβγώ τον ουρανό στην άπλα.


Φαίδων Θεοφίλου
Από το βιβλίο μου ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ

Ρ Ο Υ Λ Ε Τ Α





Eχοντας γύρω μου ξέσματα φωτός

και θρύμματα στέρεων αισθημάτων,

ξεφυλλίζω την ψυχή μου

γνωρίζοντας πως κάποιο φύλλο της,

θα πιάσει ρίζες πέφτοντας

ή που θα γίνει πυροβολισμός

ανάμεσα στα μάτια μου.



Από το βιβλίο μου ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος