Παρασκευή, Απριλίου 29, 2011

ΠΕΡΙ ΑΦΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΣΙΛΛΕΡ

ΠΕΡΙ ΑΦΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ



….Όπως είπα, ο ποιητής ή είναι φύση ή την ζητά.

Στην πρώτη περίπτωση είναι αφελής, στη δεύτερη συναισθηματικός.

Το ποιητικό πνεύμα είναι αθάνατο και δεν μπορεί να χαθεί από την ανθρωπότητα,

παρά μοναχά μαζί της και μαζί με τις καταβολές της ανθρωπιάς μπορεί να χαθεί.

Γιατί ακόμα κι αν ο άνθρωπος με την ελευθερία της φαντασίας και της διανοίας του ξεμακρύνει από την αθωότητα, την αλήθεια και την αναγκαιότητα της φύσης,

ωστόσο μένει μπροστά του ανοιχτό το μονοπάτι προς αυτήν, κι επιπλέον ένα ψυχόρμητο δυνατό κι ανεξάλειπτο, το ψυχόρμητο το ηθικό, τον ωθεί αδιάκοπα να ξαναγυρίσει κοντά της.

Ακριβώς με τούτο το ψυχόρμητο συγγενεύει στενότατα η ποιητική λειτουργία.

Για τούτο και δεν χάνεται μαζί με τη φυσική αθωότητα, παρά μονάχα ενεργοποιείται προς άλλη κατεύθυνση.

Μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης



Δευτέρα, Απριλίου 18, 2011

Πάσχα Πάθος Ποιητής


...Όταν ο Θάνατος υποκλίνεται στη ζωή

Τις πιο μεγάλες στιγμές του Θεού – Ανθρώπου εκφράζει η τέχνη της Ποίησης:


«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των αγγέλων Βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις…»

Και αλλού:
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;

Ω φως των οφθαλμών μου, γλυκύτατόν μου τέκνον, πώς τάφω νυν καλύπτη;

Και αλλού:
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας (που νίκησε τον θάνατο με θάνατο!!) και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Και τέλος:
αύθις εκ του τάφου/ ωραίος δικαιοσύνης/ ημίν έλαμψεν ήλιος.

Τη μεγάλη αυτή Ποίηση, που εμπνέεται από τον Έρωτα προς τον Μέγα Ποιητή,
πλαισιώνουν η μουσική και η μοναδική εικαστική τέχνη της αγιογραφίας.


Έτσι λοιπόν,
οι τέχνες αυτές, γίνονται τα εργαλεία του Θεού και του Ανθρώπου, σε μια
προσπάθεια να πλησιάσει ό ένας τον άλλον!

ΛΑΜΠΡΗ-νθείτε! έστω και προσωρινά Έλληνες!




Σάββατο, Απριλίου 16, 2011

Α Π Λ Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ ΗΣ Φ Ι Λ Ο Σ Ο Φ Ι Α Σ



Ο Στράτος Λιακάτου, στο βιβλίο του

«ΑΠΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ»

αποστάζει τα νοήματα της φιλοσοφίας όπως αυτά αποτυπώθηκαν στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης, τα αποτιμά με αίσθημα και νου, δίνει συχνά τη δική του πνευματική διάσταση σ’ αυτά, τα τοποθετεί σε ποιητικό όχημα και τα κατευθύνει όχι μόνο προς τη σκέψη μας αλλά και στην καρδιά μας.

Ποτέ άλλοτε, η φιλοσοφία δεν συνοδεύτηκε από τον γλυκασμό της ψυχής για να μας προσεγγίσει. Ποτέ άλλοτε η φιλοσοφία δεν έγινε τόσο ερωτική, όσο στο βιβλίο αυτό του Στράτου Λιακάτου.

Με συγκίνηση σκύβω πάνω και μέσα στις σελίδες του βιβλίου και πάντα επανέρχομαι σ’ αυτό, ανακαλύπτοντας κάθε φορά, νέους ορίζοντες γνώσης, σκέψης και ακριβών αισθημάτων που αναδύονται μέσα από την απλότητα της φιλοσοφίας όπως ο Λιακάτου με σοφία και ανθρωπιά παρουσιάζει.

Το βιβλίο αυτό, είναι κατά τη γνώμη μου ένα Ευαγγέλιο φιλοσοφίας για κάθε υποψιασμένο αναγνώστη που θα μπορεί να αποθέσει τη δίψα του σ’ αυτό, να βρει πνευματική και ψυχική παρηγορία αλλά και να μεγαλώσει τη δίψα του για κάθε ειπωμένο και ανείπωτο…

Φαίδων Θεοφίλου


Παρακάτω δημοσιεύω την εισαγωγή του ίδιου του συγγραφέα στο βιβλίο του που μας αναλύει με τη μεγαλοπρέπεια της απλότητας τι είναι φιλοσοφία. Η απλότητα, αγαπητοί φίλοι, είναι ό,τι πιο δύσκολο, ιδίως για να διεξέλθεις τόσο σημαντικά και ενδιαφέροντα θέματα. Γιατί χρειάζεται βαθιά γνώση, ταλέντο, έρωτα με τη γλώσσα και το έσω πυρ του Δασκάλου. Κυκλοφορούν βέβαια σήμερα ουκ ολίγα βιβλία κάποιων ξένων συγγραφέων, που εξωραΐζοντας τη φιλοσοφία σε γραφικό ανάγνωσμα με ρομαντικές καλουλιές, εμπορεύονται τις προσδοκίες και τις επιθυμίες των αναγνωστών, ιδίως μιας μεγάλης μερίδας των κυριών, χαϊδεύοντάς τους τ’ αυτιά και δίνοντάς τους μια ωραιοποιημένη γνώση που εμπεριέχει αυτά που θέλουν να ακούσουν, μετατρέποντας έτσι την ιερότητα της γνώσης σε κατεργασμένο τεχνητά προϊόν, που γίνεται για τους συγγραφείς αυτούς, το μέσον του πλουτισμού τους και για τους αναγνώστες το μέσον που θρέφει την αφέλειά τους και συνεπώς, του πνευματικού τους βολέματος αντί του πνευματικού τους ξυπνήματος.

Εδώ, έχουμε ένα σπουδαίο διανοούμενο: Το Στράτο Λιακάτου. Όσοι δεν τον γνωρίζουν, ας τον ανακαλύψουν.

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Στράτου Λιακάτου

Κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει από τα παιδιά. Σ’ αυτά εμμένει ακόμα, ανένδοτος ο άνθρωπος. Σας λέει λοιπόν, ένα πρωί το δικό σας παιδί:

-Όλα γεννιούνται και γίνονται από τον πηλό (οντολογία)

-Τα κατάλαβα, γιατί τα άγγιξα, τα ένιωσα, τα σκέφτηκα. (γνωσιολογία)

-Άρα θα πρέπει να ζούμε εύθραυστοι σαν πήλινοι (ηθική και πολιτική)

-Ακόμα θα πρέπει να τραγουδούμε σαν πήλινοι (αισθητική)

-Μόνο ο πηλός μένει αθάνατος και σ’ αυτόν επιστρέφει ο άνθρωπος (μεταφυσική)

Αυτή η παιδική απολογία μόνη

είναι η φιλοσοφία όλη.

Εκεί που το δικό σας καμάρι λέει απλά «πηλός»,

πείτε εσείς Θεός

Κενό

Ύλη

Φύση

Ιδέα

Πνεύμα

-ό,τι εσείς πιστεύετε-

Θα δείτε ότι παραμένετε στους παιδικούς πυλώνες, που γέννησαν όλους τους αιώνες της φιλοσοφίας.

Πάρτε τώρα έναν άνθρωπο φτωχό και απλό. Μόνο με το ότι ζει, κάτι πλάθει κάτι πράττει κάθε στιγμή. Για να εξακολουθεί να το κάνει αυτό, θέλει σκοπό. Οπότε νοηματοδοτεί το σύμπαν όλο, για να βρει το δικό του ρόλο. Ας πούμε ρωτεήστε τον γιατί ελεεί. Από γιατί σε γιατί, θα φτάσετε στον όποιο Θεό ή στο όποιο Κενό τον σκηνοθετεί.

Αυτή η απλοϊκή απολογία μόνη

είναι η φιλοσοφία όλη.

Τόσο η απολογία του παιδιού όσο και η απολογία του απλοϊκού,

από τη μια είναι Γνώση

και από την άλλη είναι Πίστη.

Και η Γνώση

μπορεί να έχει υπέρ της

μόνο τη Λογική

ενώ

η Πίστη

μπορεί να έχει υπέρ της

μόνο τη Ζωή.

Συνολικά: η φιλοσοφία

δεν είναι υπόθεση λίγων

εκλεκτική.

Όποιος

ανθρώπινα ζει

αυτός τη νοεί και τη νιώθει

την επιβεβαιώνει

με τη λογική του

και

την επαληθεύει με τη Ζωή του.

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ

Δημοσιεύω μόνο κάποια από τα ελεύθερα σχόλια του συγγραφέα με ποιητικό και κριτικό χαρακτήρα. Σχόλια που συνοδεύουν τις αναφορές και τις αναλύσεις του στη φιλοσοφία, σαν επιμύθια, για λόγους οικονομίας χώρου.

Αναξιμένης: πίστεψε…

ότι όλο

το συμπαντικό σκηνικό…

…είναι

το οδοιπορικό

μιας Πνοής…

…(Κάπως έτσι

νιώθει

και κάθε ποιητής.)

*

Αριστοτέλης: σε αντίθεση

με το δάσκαλό του

Πλάτωνα…

….που ήταν….

…αθλητικός

όμορφος

ερωτικός….

παραδίδεται

…«σμικρός

φαλακρός

τραυλός»…

…(ήταν

ό,τι ακριβώς…

….η Λογική

μπροστά

στην Ποίηση.)

*

Το σώμα μας

χαρακτηρίστηκε…

…από

τη φιλοσοφία…

…σήμα (Πλάτωνας)

σημασία (Μερλό Ποντί)

…ενώ…

από την επιστήμη…

…ωδή (S.R. Cajal)

ανάμεσα στα άστρα

η πιο πυκνή…

…(και πάντα

η γνώση το αποενοχοποιεί…

…και το μεταποιεί

σ’ αυτό που είναι_ αίνιγμα.)

*

Αριστοτέλης: Ο Θεός υπάρχει…

…για να κοιτάζει

τον εαυτό του…

…(και είμαστε

μέρος

του βλέμματός του….

όταν δακρύζει.)

*

Για να γαληνέψουν

γύμνωσαν…

…οι Επικούρειοι

το Θάνατο…

…οι Στωικοί

το Πάθος…

…οι Κυνικοί

το Ήθος…

…οι Σκεπτικοί

το Λάθος…

…(Φαινόταν ήδη

το γυμνό βάθος

σε όλα…

ερχόταν η άμπωτη.)

*

Ο Μαθηματικός Λογισμός

διαπερνά...

…τα Αισθητά (μέτρηση)

τα Αισθητικά (μέτρο)…

το Παράλογο (χαοτικά μαθηματικά)

το Λογικό (συμβολικά μαθηματικά)

το Πιθανό (κβαντικά μαθηματικά)

…τον Κόσμο (γεωμετρία βαρυτική)

το Θεό που πάντα γεωμετρεί)…

…και είναι ένας μύθος

κι ένα ήθος…

…σ’ όλη την ύλη

και

την ψυχή.

*

Καντ : ήτανε

τόσο λογικός…

…που

δεν ξέρω….

…αν ο όποιος Θεός

θα τον ήθελε να είναι

δικός του πιστός…

…(γιατί….

ο πρώτος λογικός

ήτανε ο Ιούδας…

-μετά

ο Θωμάς.)

*

Έγελος : η δεξιά του

κατέληξε

στο χιτλερισμό….

…ενώ

η αριστερά του

στο σταλινισμό…

…(και έτσι

το Πνεύμα

έμαθε…

πως

…εκτός

από την επίγνωση…

….υπάρχει

η απόγνωση.)

*

Μαρξ : θέλησε ο σοσιαλισμός του

να είναι επιστημονικός…

…δηλαδή Γνώση…

…(Όμως για να είναι κάτι Γνώση…

…πρέπει…

…να επιβεβαιώνεται πειραματικά

και

να εκφράζεται μαθηματικά…

…αλλιώς…

…αν

εκφράζεται ποιητικά

και

επιβεβαιώνεται μαρτυρικά…

…είναι Πίστη.)

*

Α. Σμιθ : πίστευε ότι…

…οι άνθρωποι είναι ηθικοί

και τους ενεθάρρυνε

να γίνουν Περιουσιαστές

-για το κοινό καλό…

…Κ. Μαρξ : πίστευε ότι…

…οι άνθρωποι είναι λογικοί

και τους ενεθάρρυνε

να γίνουν Εξουσιαστές

-για το κοινό καλό-

…(Ξέρετε

καλύτερο ορισμό

για την αφέλεια;)

*

Ρουσό : Φοβάμαι πάντα

ότι

δεν αμαρτάνω…

…κατά βάθος…

…(και είναι

αυτό ακριβώς

η αμαρτία…

-η έλλειψη του βάθους-

…καθώς

η κόλαση του καθενός

είναι Επίπεδη.)

*

Η παραδοχή…

…πως

ο φιλόσοφος

μπορεί να είναι…

…τοκογλύφος (Σενέκας)

μισάνθρωπος (Σοπενχάουερ)

ναζιστής (Χάιντεγκερ)…

…μεταποιεί

όλη τη φιλοσοφία…

…σε κενό λογισμό

σε κενό ειρμό.

*


Στράτος Λιακάτου -
E mail: liakatou@yahoo.com


Παρασκευή, Απριλίου 08, 2011

Π Ρ Ε Λ Ο Υ Δ Ι Ο


Πώς άνθισε ο πόνος

μέσα στην ομορφιά

που άλλο δεν αντέχεις;


Η ομορφιά,

είναι νόημα

και άσκηση

ο πόνος.



Φαίδωνα Θεοφίλου: Από τον "Κύκλο της κοντινής ξαδέρφης"


Ο πρώτος πίνακας είναι του Γιώργου Λολοσίδη
Ο δεύτερος της Montserrat Gudiol


Δευτέρα, Απριλίου 04, 2011

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΚΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ

Β' Λυκείου στη Μυτιλήνη


Γράφει ο Φαίδων Θεοφίλου

Η συζήτηση ξεκίνησε από μια φωτογραφία που βρήκε ο ώριμος άντρας ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου που αναζητούσε, για να διαβάσει ξανά ένα ποίημα που του άρεσε πολύ. Η φωτογραφία έδειχνε έναν έφηβο στα μισά της δεκαετίας 60-70.

Άνοιξε λοιπόν ο άντρας τα παράθυρα της μνήμης του, βγήκε ο έφηβος ίδιος με τη φωτογραφία και στάθηκε απέναντί του κοιτώντας τον επίμονα.

-Έχεις κάτι να μου πεις; τον ρώτησε ο άντρας.

-Σαν τί να σου πω;

-Αν θέλεις να ξεδιπλώσεις κάποιες από τις θύμησές σου.

-Μα ξέρω ότι δεν σου αρέσει να αναπολείς το παρελθόν, ως παρελθόν και δεν καταδέχεσαι

νοσταλγίες , αφού θεωρείς το χρόνο της ζωής σου ενιαίο και όχι χωρισμένο σε χρονικά κουτάκια, παιδικής, εφηβικής, ανδρικής νεότητας και ωριμότητας.

Άλλωστε πολλά από αυτά που έζησες, είναι ακόμα μέσα σου σε ισχύ και σε καθορίζουν είτε ως έφηβο είτε ως άντρα. Άλλα τα απώθησες ως άχρηστα και ανενεργά στο καλάθι αχρήστων της μνήμης, όχι της δικής σου. Γενικά της μνήμης.

Άλλο τώρα, αν έπρεπε ή όχι, να κρατήσεις κάποια από αυτά που πέταξες και να πετάξεις κάποια από αυτά που κράτησες…

-Δεν μου μιλάς όμως σαν έφηβος….

-Έτσι νομίζεις. Εγώ, ως ο αγαπημένος σταθμός του ενιαίου χρόνου της ζωής σου εισέπραξα τις εμπειρίες σου, απόκτησα μεγαλύτερη θέαση στον ορίζοντα. Τώρα λοιπόν είμαι έφηβος και άντρας.

Από την άλλη σου χάρισα, τις ευαισθησίες της εφηβείας μου και παρεμβαίνω κάθε φορά που η σκέψη σου πάει να σκουριάσει , να της δώσω οξυγόνο και χρώμα.

Τώρα λοιπόν είσαι ώριμος άντρας και έφηβος…

Στο σημείο αυτό, ό άντρας, άνοιξε την πόρτα της ψυχής του και μπήκε ο έφηβος μέσα του…


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος