Πέμπτη, Μαρτίου 24, 2011

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΣΕΙΣ……

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου


Πιο δύσκολο απ’ το ν’ αποκτήσεις την ελευθερία σου,

είναι να τη διαχειριστείς όταν την έχεις.

Πάντως,

η χώρα ταξιδεύει μεσ’ τη νύχτα

προς το ΤΙΠΟΤΑ

με ούριο το νοικοκυρεμένο ΚΕΝΟ….



  • Απόσπασμα από την πρώτη γραφή της ποιητικής μου σύνθεσης
  • «Ελληνική Νύχτα»-1988




Κυριακή, Μαρτίου 20, 2011

21η Μαρτίου –Ημέρα της ποίησης- Οι παγκόσμιες ημέρες των ελλειμμάτων μας ….


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Η παγκόσμια ημέρα της ποίησης λοιπόν, όπως και η ημέρα της γυναίκας, της Γης κ.ά. γραφικές παγκόσμιες ημέρες.

Ας μείνουμε στην ημέρα της ποίησης. Στην πραγματικότητα γιορτάζουμε την τέχνη εκείνη που στην Ελλάδα δεν έπαψε ποτέ να ανθίζει, σύμφωνα με τα στοιχεία και την υπάρχουσα υψηλή ποιητική δημιουργία του παρελθόντος και του παρόντος.

Γιορτάζουμε όμως μια τέχνη που δεν έχει πια αποδέκτες, δεν έχει κοινό αλλά μόνο δημιουργούς. Γιορτάζουμε μια τέχνη που προίκισε τη χώρα μας με ό,τι σπουδαιότερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα στο χώρο της Τέχνης, και που τελικά, αυτή η τέχνη ζει μόνη, στη λαμπερή της μοναξιά, χωρίς να την προσεγγίζουν αναγνώστες, αφού δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα μια συστηματική διδασκαλία προσέγγισης των παιδιών πάνω στη μεγαλύτερη τέχνη που αξιώθηκε η χώρα μας. Λυπούμαι να πω, ότι στα σχολεία, η συντριπτική πλειοψηφία των φιλολόγων ανήκει στην κατηγορία των… φελλολόγων .

Ποιος να εξηγήσει στα παιδιά μερικά βασικά πράγματα π..χ. ότι η ποίηση δεν είναι προϊόν μιας απλοϊκής συναισθηματικής εξομολόγησης, ότι η ποίηση δεν είναι οι στίχοι για τραγούδια ούτε αποτέλεσμα μόνο μιας συναισθηματικής εκτόνωσης; Ότι το ποίημα είναι ένα αυτόνομο έργο τέχνης; Ότι η προσέγγισή του θα βοηθήσει να δούμε και την αθέατη πλευρά του έσω και του έξω μας κόσμου; Ότι θα μας αποκαλύψει τις μαγικές στιγμές της γλώσσας; Ότι θα διευρύνει τη θέασή μας και την πνευματική μας συγκρότηση; Ότι θα ακονίσει την αισθητική μας; Για να πούμε κάποια απλά και βασικά πράγματα.

Στα Μ.Μ.Ε. και μόνο στα κρατικά, υπάρχει πότε-πότε σα σταγόνα στον ωκεανό, κάποια αναφορά στην ποίηση αλλά κι αυτή από ανίδεους παραγωγούς και με όρους «γραφικότητας».

Πότε το Υπουργείο Παιδείας ή το ΥΠΠΟ επεξεργάστηκαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την ποίηση;

Πότε έγινε μια συστηματική προβολή της ποίησης από τηλεοπτικά κανάλια σε στρογγυλή τράπεζα, για να προσεγγίσει-γνωρίσει το κοινό τη τέχνη της ποίησης με ευθύ, καθαρό και άμεσο λόγο, χωρίς περισπούδαστες μπαλαφάρες αυτοπροβολής των συμμετεχόντων;

Η 21η Μαρτίου ως ημέρα της ποίησης, θα είχε νόημα κατά τη γνώμη μου, αν ήταν η κορυφαία στιγμή της ποίησης κάθε χρόνο, που θα βασιζόταν όμως σε μια συστηματική καλλιέργεια με όλα τα μέσα, και μόνιμη προσπάθεια εξοικείωσης του κοινού με την τέχνη αυτή.

Τώρα είναι απλά μια επέτειος που καλύπτει τα ελλείμματά μας σ’ αυτό το χώρο που κατ’ εξοχήν δεν έπρεπε να υπάρχουν, αφού η ποίηση στην Ελλάδα είναι ένα μόνιμο άλλοθι ποιότητας, που όμως δεν έχει ανταπόκριση στο κοινό.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ίσως, ότι η εποχή μας, όπου επικρατεί ο θραυσματικός και ασθμαίνων λόγος, δεν χρειάζεται την ποίηση.

Παρ’ όλ’ αυτά, δεν θα έπρεπε ως χώρα να προσπαθήσουμε να περάσουμε την ποίηση στα παιδιά και στους ενήλικες, αφού σ’ αυτή την τέχνη πηγαίναμε πάντα καλά και εξακολουθούμε να πηγαίνουμε;

Έτσι λοιπόν η 21η Μαρτίου είναι απλά ένα πανηγύρι που θυμίζει την ύπαρξη της ποίησης, τίποτ’ άλλο. Μετά θα την επικαλύψει η σιωπή, μέχρι την επόμενη επέτειό της.

Ως ποιητής, λοιπόν, και για τους λόγους που ανέφερα, θεωρώ μάταιη και περιττή τη συμμετοχή μου με οποιονδήποτε τρόπο, στην επέτειο αυτή.

Θα πάω λοιπόν μια βόλτα στο φεγγάρι και θα επιστρέψω μετά τη λήξη της, για να επικοινωνήσω πάλι με την ποίηση και με όσους φίλους της έχουν απομείνει….



Πέμπτη, Μαρτίου 17, 2011

• Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΦΊΛΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ • ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΟΣ • ΠΕΤΑΞΕ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΉ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου
Έτσι αθόρυβα και διακριτικά έφυγες αγαπημένε φίλε, με το θάνατο να είναι τρυφερός μαζί σου, αφού περίμενε να κοιμηθείς για να σε πάρει από τον ένα ύπνο και να σε οδηγήσει στον άλλον.
Μόνο τα έργα της τέχνης σου δεν μπορεί να αγγίξει ο θάνατος.
Αντίθετα: Φαίνεται ότι συγκίνησαν κι αυτόν ακόμα για να προσέξει τόσο πολύ ώστε να μην αντιληφθείς την παρουσία του.
Πέρυσι το καλοκαίρι ακόμα, συζητούσαμε στη Μήθυμνα που είχες έρθει να με δεις
μετά την περιπέτεια της υγείας σου.
Προσπαθούσα τότε να ξυπνήσω μέσα σου πάλι τη δίψα σου για δημιουργία, για καινούρια μεγάλα πετάγματα. Μια σειρά πινάκων για τη Σαπφώ στη καθημερινή ζωή της Μυτιλήνης, μαζί σου κι εγώ σου είπα, που θα συμμετείχα γράφοντας ένα ποίημα ή μικροκείμενο για κάθε πίνακά σου. Όμως είχες αφήσει μια θλίψη ανεπίστρεπτη να απλώνεται στο είναι σου. Εγώ πεισματικά συνέχιζα να αναμοχλεύω τον έρωτά σου για τη γήινη ομορφιά που φλερτάρει με την αιωνιότητα,
να προκαλώ την παρουσία της έμπνευσής σου. Με κοίταζες προσεκτικά αλλά έδειχνες πώς άλλες έγνοιες σε διεκδικούσαν.
Φίλε μου Γιώργο, γίνε αστεράκι να αναβοσβήνεις πάνω από τη Λέσβο μας για να σε βλέπω τα βράδια, όταν το ανείπωτο θα λιγώνει την ψυχή μου.
Βρες και τους άλλους φίλους μας-αστεράκια και φτιάξε την παρέα που θα μεγαλώσει με το χρόνο. Σπείρε τα χρώματά σου στις γειτονιές τ’ ουρανού, όπως έκανες και στη γη και θα δεις την περιέργεια των αγγέλων να γίνεται χαρά και γλυκασμός.
Σου στέλνω κι ένα ποίημα με ταχυδρόμο τη σκέψη μου Γιώργο,
αφιερωμένο σ’ εσένα και στην τέχνη σου, αντί για λουλούδι.
ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ
Εκεί όπου ουρανός και θάλασσα
τέμνονται
παραχώρησε ο ορίζοντας τη θέση του
στην ανεμόεσσα επιθυμία της τροχιάς μου.
Χάραξα την πορεία μου
μέσ’ από φουσκωμένα σύννεφα
βάζοντας στη γη σημάδια,
τους ολοκάθαρους τάφους των ιδεών
τα καλάμια που ανεμίζουν τη γύμνια των πραγμάτων
την αποδοκιμασία της μολόχας
τις κρακαρισμένες καρδιές των βράχων
το ρούφηγμα των ανέμων απ’ τις τρύπες της μοναξιάς.
Βάζοντας στη γη σημάδια,
τις διφθόγγους των Ελληνικών ανοίξεων
τις αμετανόητες φλογίτσες
τα ξεθωριασμένα Ω-μέγα των ανθρώπων.
Όταν,
με πήραν τα δάκρυα της δίψας μου.



Τρίτη, Μαρτίου 15, 2011

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΣΕ ΌΛΑ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ…..

Μεταξύ των διάφορων μηνυμάτων που λαμβάνω στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, μηνύματα, ιδεών, πολιτικών εμπαθειών, ιδεοληψιών, συναισθηματικών εξάρσεων και αφορισμών που πλασάρονται φτηνά, ως αλήθειες, έλαβα και το παρακάτω μήνυμα με ένα εντυπωσιακό τίτλο πολιτικού μίσους, που προσπαθεί να εντοπίσει το κατάντημα της χώρας μόνο κάπου αλλού, με εύκολα συνθήματα και ταμπέλες παρακάμπτοντας εντελώς την πρόσφατη μνήμη. Καταθέτω αυτό που έλαβα, που αποτελείται από δύο ετερόκλητα θέματα. α) Έναν υβριστικό γενικόλογο αφορισμό κατά του π. πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και β) Μια αναφορά για την απαξίωση στις μέρες μας των όρων «εθνικός», «έθνος», «πατριώτης» «πατρίδα» που συμπεριλαμβάνει κι ένα ειρωνικό κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου που βασίζεται στην υπερβολή και στον πολυχρησιμοποιούμενο τελευταία εξυπνακισμό, που απαντά στη κ. Φραγκουδάκη που επίσης ειρωνεύεται και απαξιώνει του όρους (έθνος εθνικός πατριώτης κ.λ.π.) που ήδη προανέφερα, με το ανάλογο επίσης πνεύμα υπερβολής. Μόνο που το κείμενο της κ. Φραγκουδάκη δεν είναι διαθέσιμο σ’ αυτά που μου έστειλαν. Για ανάλυση των γεγονότων όμως ούτε κουβέντα.

Ιδού λοιπόν το μήνυμα που έλαβα και στο τέλος το δικό μου σχόλιο-απάντηση που έλαβαν άμεσα και εκείνοι που μου έστειλαν το μήνυμα.

Θέμα: Η κατάρα που καταστρέφει τη χώρα άρχισε το 1996 με την ανάληψη της εξουσίας από τον Σημίτη που του έδωσε το δακτυλίδι ο Γιώργος μας για να του το επιστρέψει ο Σημίτης το 2003.Δείτε ένα σχετικό άρθρο γραμμένο από τον 'Έλληνα Κώστα Γεωργουσόπουλο

Η κατάρα που καταστρέφει τη χώρα

Το 1999 οι νεοταξικοί που δεν τους είχε πάρει ακόμα είδηση ο
Ελληνικός λαός (μήπως και τώρα τους έχουν αντιληφθεί όλοι;) άρχισαν να
αποθρασύνονται εναντίον του Ελληνισμού. Μαζί όλη η γνωστή κουστωδία, των
ΜΜΕ, του Σόρος, οι νεοθωμανοί από τότε, οι φιλοσκοπιανοί, οι νεοταξίτες, οι
Δραγώνες, οι Φραγκιουδάκες, οι Βερέμηδες, οι Κουλουμπήδες κτλ.

Δείτε ένα σχετικό άρθρο γραμμένο από έναν άλλον πνευματικό 'Έλληνα
τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, που βέβαια τότε δεν μπορούσε να φανταστεί το
μέγεθος της συνωμοσίας εναντίον του Ελληνισμού


"TA NEA"
ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Ζήτω τα γιούχα
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 1999


Η κ. Άννα Φραγκουδάκη στο άρθρο της, στα «ΝΕΑ» του προπερασμένου Σαββάτου, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Θύμωσε μάλιστα πολύ διαβάζοντας πως ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζοσπέν επικαλείται την ιδέα της πατρίδας και προτρέπει τους Γάλλους να προσέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τις ακμαίες παραδόσεις του έθνους τους.

Η κ. Φραγκουδάκη θεωρεί πως κάθε αναφορά σε πατρίδα, πατριωτισμό και έθνος είναι συντηρητική, δεξιά και, σχεδόν, φασιστική πολιτική.

Επειδή η ορθή αντιμετώπιση ανάλογων κινδύνων και στον τόπο μας έχει ανάγκη από τέτοιες επισημάνσεις και επειδή η πρόληψη είναι η αρίστη μέθοδος, κάνω έκκληση στους υπεύθυνους πολιτικούς, κρατικούς, δημοτικούς φορείς και στα κέντρα αποφάσεων να σπεύσουν να προλάβουν κάθε ενέργεια, κίνηση, συνωμοσία που σκοπεύει στην πατριωτική και εθνική έξαρση που μπορεί στα ξαφνικά να μας προκύψει.

Έτσι, καλό θα είναι να απαλειφθούν από τα σχολικά βιβλία όλα τα ποιήματα, τα διηγήματα και τα δοκίμια που αναφέρουν με θετικούς χαρακτηρισμούς τις έννοιες «πατρίδα» και «έθνος». Έτσι θα χρειαστεί να σβήσουν από τους «Πέρσες» του Αισχύλου οι στίχοι από τον παιάνα της Σαλαμίνας «Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα... κτλ.». Η μελέτη τέτοιων φανατικών ιδεοληψιών είναι δυνατόν να οδηγήσει τους ανώριμους μαθητές σε τίποτε κουτουράδες, και να θολώσει το μυαλό τους και να αρρωστήσουν από την ασθένεια του πατριωτισμού.

Πρέπει ευθύς να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια όλες οι αναφορές που υπάρχουν στο έργο του Σολωμού και ιδίως στον πατριδοκαπηλικό «Ύμνον εις την Ελευθερίαν» στις έννοιες Πατρίδα και Έθνος. Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει πάραυτα ο Ζακύνθιος ποιητής να μην προσφωνείται Εθνικός. Αν δεν γίνεται αλλιώς, να καταχωνιαστεί η «Ιστορία του ελληνικού έθνους» του Παπαρρηγόπουλου, καλό θα είναι να καεί.

Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να καεί και, μάλιστα δημοσίως, το φασιστικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Για την Πατρίδα». Να εξοβελιστούν τα δεκατετράστιχα του Παλαμά «Πατρίδες», εκτός αν τον παμπόνηρο αυτόν γέροντα τον σώσει η κραυγή του Γύφτου του «Γιούχα και πάλι γιούχα των πατρίδων».

Η κ. Φραγκουδάκη δεν είναι ούτε μόνη ούτε πρώτη. Έχουν ήδη προηγηθεί δύο άλλοι επίσης πανεπιστημιακοί, οι οποίοι σε βιβλία και άρθρα τους χαρακτηρίζουν φασίστες τον Ελύτη, τον Εγγονόπουλο και τον Εμπειρίκο γιατί μιλούν για πατρίδα και ελληνική γλώσσα και εθνικιστή τον Σεφέρη!

Επειδή όμως η λέξη έθνος, αυτή η βόμβα στα θεμέλια του Λαού, υπάρχει, δυστυχώς, στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος θα πρέπει, νομίζω, να προβλεφθεί η εξάλειψή του κατά την προσεχή αναθεώρηση του θεμελιώδους Νόμου της Πολιτείας.

Εντός σύντομης προθεσμίας πρέπει να αλλάξουν όνομα η ποδοσφαιρική ομάδα «Εθνικός», το «Εθνικό Θέατρο», η εφημερίδα «Έθνος», το «Πατριωτικό Ίδρυμα», το «Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών», το υπουργείο Εθνικής Αμύνης και το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Εθνική Λυρική Σκηνή και για να προληφθούν παγκόσμια δεινά ο «Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών»!

Αλλά και οι φίλοι μας Γάλλοι, αν πληροφορηθούν την οργή της κ. Φραγκουδάκη, οφείλουν αμέσως να διορθώσουν τον πρώτο στίχο του «Εθνικού» τους Ύμνου, που ένας φανατικός επαναστάτης και φασίστας εθνικιστής συνέθεσε μέσα στα χαρακώματα της Γαλλικής Επανάστασης: «Αλόνζανφαν ντε λα πατρί»!
Οι προειδοποιήσεις της κ. Φραγκουδάκη θα πρέπει να φθάσουν και στα αυτιά ορισμένων παρασυρμένων αριστερών και σοσιαλιστών, οι οποίοι συμπαραστέκονται στους Κούρδους και τους Παλαιστίνιους οι οποίοι, θύματα εθνικιστικών φανατισμών, επιμένουν να διεκδικούν μια πατρίδα εν ονόματι της εθνικής τους ιδιαιτερότητας.
Πάντως, η κ. Φραγκουδάκη θα πρέπει με συνεχή τεκμηριωμένα άρθρα να ενημερώσει τους παραπλανημένους Γάλλους, Γερμανούς, Άγγλους, Ιταλούς κ.ά. σοσιαλιστές που κυβερνούν στη χώρα τους πως δεν φθάνει να μην επικαλούνται πατρίδες, έθνη και άλλα ηχηρά παρόμοια, όσο συνεχίζουν να μιλούν και να γράφουν τη γλώσσα τους και να έχουν όνομα. Είναι άκρως επικίνδυνο να είναι κανείς Γάλλος, Γερμανός, Έλληνας, Ισπανός, γιατί και μόνο η εκφώνηση του ονόματος προκαλεί εθνικά ρίγη. Οφείλω, πάντως, να ομολογήσω πως διαπιστώνω και κάποιες αντιφάσεις στα πολιτικώς ορθά άρθρα της κ. Φραγκουδάκη. Ενώ κόπτεται, εν ονόματι του δικαιώματος κάθε λαού να επιλέγει ελεύθερα το όνομά του, να ονομάζονται Μακεδόνες οι Σκοπιανοί και Τούρκοι οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, αρνείται στον Γάλλο πρωθυπουργό να ονομάζει έθνος τη χώρα του και πατρίδα την επικράτειά του.

Πληροφορούμαι, εξάλλου, πως η κ. Φραγκουδάκη επιδοτείται με 1 δισ. 750 εκατ. δρχ. για να εκπονήσει μαζί με τους συνεργάτες της πρόγραμμα εκμαθήσεως της ελληνικής γλώσσας για τους Μουσουλμάνους της Θράκης. Αυτό που ομοϊδεάτες της κ. Φραγκουδάκη, όταν έγινε για τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας, το ονόμαζαν εκστρατεία εξελληνισμού των μειονοτήτων.




Και το δικό μου σχόλιο – απάντηση:


Ψυχραιμία Έλληνες! Γιατί με τέτοιους τίτλους στα κείμενα κινδυνεύει η ίδια αξιοπιστία!


Ας αρχίσω λοιπόν από τον τίτλο, ότι η διακυβέρνηση του Σημίτη υπήρξε η κατάρα που κατάστρεψε τη χώρα.

α)
Το χρέος της χώρας, από την αρχή του κύκλου της μεταπολίτευσης μέχρι το τέλος της διακυβέρνησης Σημίτη, (37 χρόνια)
συμπεριλαμβανομένου του κόστους των ολυμπιακών αγώνων και 20,000 μικρών και μεγάλων έργων υποδομής, πάλι επί κυβέρνησης Σημίτη συγχρημοτοδοτούμενων από την Ε.Ε., έφθασε το 2004 τα 165 δις ευρώ.
Στη.....χρηστή
πενταετία της επανίδρυσης (βλέπε διάλυσης) του κράτους του μικρού (σε όλα) Καραμανλή, το χρέος της χώρας μας έφθασε στα 300 δις ευρώ!!!!!!!!!!!!!!! Αυτά ήταν τα λεφτά που ΥΠΗΡΧΑΝ και κανείς δεν ξέρει που πήγαν, αφού ο σιωπών και κρυπτόμενος Καραμανλής δεν μας διαφωτίζει. Για την ίδια ακριβώς περίπτωση η Ισλανδία, έστειλε τον πρωθυπουργό της στο δικαστήριο. Εδώ, δυστυχώς ούτε στο κείμενό σας που έχω στα χέρια μου ως αποδέκτης του, δεν γίνεται η παραμικρή νύξη γι αυτό. Παρά μόνο γενικόλογοι αφορισμοί, ταμπέλες και συνθήματα εναντίον του Κώστα Σημίτη.

Β) ΄Προσωπικά, η άποψή μου για τον Κώστα Σημίτη είναι ότι υπήρξε ένας από τους εντιμότερους Έλληνες πολιτικούς
που με την πολιτική του πράξη, μας δίδαξε έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό: Ότι δηλαδή, πολιτική δεν είναι οι έρωτες με το λαό,
οι συναισθηματικές εξάρσεις και τα ζήτω,
αλλά το σχέδιο και η εφαρμογή του.

Ότι πολιτική, σημαίνει αποτέλεσμα.
Πέραν των λαθών που μπορεί να έκανε, όπως κάθε θνητός, και υπονομευόμενος καθ' όλη τη διάρκεια της πολιτικής του θητείας από το βαθύ Πασοκ, κατόρθωσε:

1. Να βάλλει τη χώρα στη ζώνη του ευρώ μόνο με το κύρος του που είχε στην Ε.Ε. αφού η Ελλάδα δεν πληρούσε τα κριτήρια
εισόδου της στη ζώνη του ευρώ. (Οι Ευρωπαίοι βέβαια έχουν άλλα κριτήρια για την κατάρα και το κύρος...)
Αποτέλεσμα του ότι ο Σημίτης μας έβαλε στο ευρώ, είναι ότι σήμερα δεν βρισκόμαστε στο μεγάλο καζάνι της κόλασης με
τη δραχμή αλλά: Επειδή τρέχουν οι Ευρωπαίοι να σώσουν το ευρώ, σώζουν και μας. Εκείνο που μένει, είναι να ευχαριστήσουμε τον πρώην πρωθυπουργό.....
2.Υπό την απειλή του Casus belli της Τουρκίας αν έμπαινε η Κύπρος στην Ε.Ε. ο Κώστας Σημίτης κατόρθωσε να βάλλει την
Κύπρο στην Ε.Ε., έτσι ώστε η Κύπρος πια να αποφασίσει αν θα μπεί η Τουρκία στην Ε.Ε. Μεγάλο διπλωματικό χαστούκι στην Τουρκία...
και καινούριες δυνατότητες στην Κύπρο να διαχειριστεί το Κυπριακό.
Ταυτόχρονα, ο Κώστας Σημίτης με τις συμφωνίες του Ελσίνκι, είχε δέσει χειροπόδαρα την Τουρκία, ως προς τους όρους
εισόδου της στην Ε.Ε. Βέβαια ήρθε μετά ο Καραμανλής και κουμπάρος του Ερντογάν, και έλυσε τα δεσμά της Τουρκίας...

3. Εκτός από τα χιλιάδες έργα υποδομής στη χώρα, παρέδωσε και έτοιμους τους Ολυμπιακούς αγώνες στη νέα κυβέρνηση Καραμανλή. Ο ελληνικός λαός συμμετείχε με ενθουσιασμό ευθύνη και μοναδικό πνεύμα φιλοξενίας,Οι ολυμπιακοί της Αθήνας
απέσπασαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ακόμη και κείνοι που δεν μας πίστευαν, μας ζήτησαν δημόσια συγγνώμη. (Διαθέτω τεράστια βιβλιογραφία από τον τύπο όλου του πλανήτη). Το κύρος της Ελλάδας ανέβηκε κατακόρυφα. Ούτε διαφήμιση της χώρας μας επί 20 συνεχή χρόνια δεν θα μας εξασφάλιζε τέτοιο κύρος. Περιμέναμε λοιπόν από την κυβέρνηση Καραμανλή να κεφαλαιοποιήσει αυτό το κύρος ώστε να συνεχίσει τη πτήση της η Ελλάδα μετά την απογείωση των ολυμπιακών.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Παραγωγή περισσότερων σκανδάλων απ' όσα μπορούσε η κυβέρνηση Καραμανλή να καταναλώσει, κλείσιμο της βουλής νωρίτερα, για να παραγραφούν τα σκάνδαλά της, ένα ναυάγιο της εθνικής οικονομίας, που φόρτωσε στον ελληνικό λαό το σταυρό του μαρτυρίου και ασφαλώς η επιστροφή της Ελλάδας στην αναξιοπιστία και στη γραφικότητα των ιθαγενών με κακές συνήθειες......

4. Ο Κώστας Σημίτης, έβαλε σαν στόχο και σαν περιεχόμενο της πολιτκής του τον εκσυγχρονισμό. Αυτό που υποσχέθηκε δηλαδή ο Καραμανλής αργότερα ως επανίδρυση του κράτους. Και αυτό που θέλει και ΠΡΕΠΕΙ να κάνει σήμερα ο Γ.Παπανδρέου. Μεταρυθμίσεις, μεταρυθμίσεις, μεταρυθμίσεις, για να αλλάξει η χώρα και να απαλλαγεί από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Έτσι μπορούμε σήμερα να δούμε πόσο δίκιο είχε ο Κώστας Σημιτης που ήθελε να εκσυγχρονίσει τη χώρα. Όμως: Ο εκσυγχρονισμός αυτός λοιδορήθηκε όσο τίποτα και έγινε συνώνυμο της ύβρεως. Πρώτα από το βαθύ Πασοκ, μετά από τη αντιπολίτευση, από τα κόμματα της αριστεράς, που μπορούν ελπίζουν στην ύπαρξή τους μόνο όταν η χώρα δυστυχεί.. Και ασφαλώς λοιδορήθηκε αγρίως ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη από τους Ελληνάρες που ήθελαν την Ελλάδα καθηλωμένη στα τσάμικα και τους καλαματιανούς....Αποτέλεσμα: Και μετά από 100 χρόνια η Ελλάδα θα χρειάζεται εκσυγχρονισμό.....
Ασφαλώς έγιναν και επί κυβέρνησης Σημίτη φοβερά σκάνδαλα και λάθη. Αλλά ο υπονομευόμενος από το μισό κόμμα του πρωθυπουργός, παρήγαγε, τουλάχιστον, ένα σημαντικό έργο.

Και μια ανθρώπινη χειρονομία του Κώστα Σημίτη. Χάρισε τη σύνταξή του που έπαιρνε ως καθηγητής στη βιβλιοθήκη των φοιτητών του Πάντειου πανεπιστημίου, θυμάστε; Τότε που κάποιοι καθηγητές του, (Μεταξόπουλος και Σία) παραπέμθηκαν στη δικαιοσύνη για όργιο καταχρήσεων στο Πάντειο....

Για το θέμα της χρήσης Εθνικός , έθνος, πατριωτικός, πατρίδα κ.λ.π.

Ο Κ. Γεωργουσόπουλος, που το κείμενό του είχα διαβάσει, χωρίς να μπει στην ουσία του θέματος, απαξιώνει με έξυπνες ατάκες εντυπωσιασμού, τη λογική της κ. Φραγκουδάκη. Ποια είναι όμως η ουσία;


Κατά την άποψή μου η ουσία είναι ότι αυτές οι λέξεις χρησιμοποιήθηκαν συχνότατα ως εργαλεία κατά πολιτικών αντιπάλων και πολιτών από τη δεξιά από τη χούντα, το στρατό κ.λ.π. Έτσι λοιπόν είχαμε φακελώματα των φρονημάτων των πολιτών, επειδή δεν ανήκαν στη δεξιά. Κατηγορήθηκαν λοιπόν, ως
αντεθνικά στοιχεία ως απάτριδες κ.λ.π. Προσήγοντο συχνά στην ασφάλεια επειδή συμμετείχαν σε διαδηλώσεις ή διάβαζαν μη δεξιές εφημερίδες. (Επί θείου Καραμανλή-τα έζησα προσωπικά) Δεν μπορούσαν να προσληφθούν στο δημόσιο αν π.χ. ο παππούς τους ήταν αριστερός. Εθνικό τότε, ήταν ΜΟΝΟ ότι έλεγε η δεξιά και το παρακράτος της.
Με τις κατηγορίες αυτές, χιλιάδες Έλληνες στάλθηκαν στο Μακρονήσι (Την Ακρόπολη του σύγχρονου Ελληνισμού!!!! όπως είχε πει ο Αντιπρόεδρος της ΕΡΕ και θείος του γερο Καραμανλή- Παναγ. Κανελόπουλος. Αλλο αν ζήτησε συγγνώμη αργοτερα από τον ελληνικό λαό). Χώρια οι συμφορές και οι ήττες, διπλωματικές και στρατιωτικές, που υπέστη η χώρα στο όνομα του έθνους,και του πατριωτισμού, ενώ στην πραγματικότητα πίσω από αυτές τις λέξεις κρυβόταν είτε η ενδοτικότητα των πολιτικών είτε οι πολιτικές σκοπιμότητες που βαφτίζονταν πατριωτισμός. Να μην πάμε μακριά στην ιστορία και ψυχοπλακωθούμε, να μείνουμε μόνο , στη δήλωση του γερο-Καραμανλή (του υπερπατριώτη!!!) που είπε ότι ότι ήταν η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής του, όταν έβαλε την Τουρκία στο παιχνίδι με την Κύπρο, καθιστώντας την εγγυήτρια δύναμη, με την σύμφωνη γνώμη του και την υπογραφή του στις "Συμφωνίες της Ζυρίχης..Έτσι "πατριωτικά" έβαλε την Τουρκία στο παιχνίδι ως αποφασιστικό παίκτη και παράγοντα του Κυπριακού…. Μ’ αυτά και μ’ αυτά η Κύπρος έμεινε μισή….
Ή η προδοσία και το ξεπούλημα της Κύπρου από τους επίορκους αξιωματικούς της χούντας! Κι αυτοί στο όνομα του έθνους και του πατριωτισμού;;; Έτσι οι λέξεις αυτές άδειασαν από το νόημά τους αφού χρησιμοποιήθηκαν στρεβλά από τον δεξιοκρατούμενο κρατικό μηχανισμό, τις δεξιές κυβερνήσεις και τις χούντες. Οι λέξεις λοιπόν εθνικός, πατριώτης, πατρίδα απαξιώθηκαν γιατί χρησιμοποιήθηκαν ως όπλα εναντίον του μισού ελληνικού λαού.

Έρχεται όμως τώρα η κ. Φραγκουδάκη ως αντίθετος πόλος της δεξιάς για να κάνει κάτι το ίδια ακραίο όπως και οι δεξιοί.
Να πει δηλαδή ότι οι λέξεις που εκφράζουν το έθνος την πατρίδα κ.λ.π. ότι είναι φασιστικές και απορριπτέες!!!!!!!

Έλεος Έλληνες! Δεν μπορούμε δηλαδή να χρησιμοποιούμε και να νιώθουμε τις λέξεις με το αληθινό τους νόημα δίχως να τις κιβδηλοποιούμε;;;;;;

Ξέρετε γιατί οι αρχαίοι Έλληνες τόνισαν τόσο πολύ την ανάγκη του "Μέτρον άριστον";;;;Ακριβώς επειδή δεν είχαν κανένα μέτρο και είχαν ανάγκη να το επινοήσουν και να το επιβάλλουν. Αν σε κάτι ξεπεράσαμε τους.... αρχαίους Έλληνες είναι στην έλλειψη μέτρου...

Δεν είμαι πολιτικός. Είμαι άνθρωπος της λογοτεχνίας, από αυτούς όμως που ΔΕΝ σιωπούν. Θεωρώ χρέος μου να αρθρώνω τον προσωπικό μου λόγο και όχι τα λόγια κομματικών φορέων . Μπορεί ο λόγος που αρθρώνω να είναι λάθος. Αυτό είναι ανθρώπινο.
Ποτέ όμως δεν θα μπορέσει κανείς να μου καταλογίσει σκοπιμότητα. Έτσι ο λόγος μου διαθέτει τουλάχιστον τη γνησιότητά του.
Φιλικά
Φαίδων Θεοφίλου




Πέμπτη, Μαρτίου 10, 2011

Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ….


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Μετά την προσαγωγή των συνταξιούχων, στο βωμό του θυσιαστηρίου,

για τη…. σωτηρία της πατρίδας, των συνταξιούχων που ήδη για 30-40 χρόνια συντηρούσαν ως εργαζόμενοι το φορολογικό και το ασφαλιστικό της χώρας, το φαινόμενο της κατάθλιψης , περιέργως δεν παρουσιάζεται τόσο στα εύκολα αυτά θύματα, όσο στους συνδικαλιστικούς στρατούς της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Συγκοινωνίες και άλλες…δημοκρατικές δυνάμεις, που λυσσαλέα διαδηλώνουν και αντιστέκονται με μαχητικές δηλώσεις, για τη διατήρηση των προνομίων τους και τη ΜΗ συμμετοχή τους στο συμμάζεμα του δημοσίου που διογκώθηκε σαν εφιάλτης, καθώς και στη τεράστια μαύρη τρύπα της οικονομίας που μας προίκισε ο σιωπών και κρυπτόμενος πρώην πρωθυπουργός.

Μήπως λοιπόν να ξαναφέρουμε τους συνταξιούχους στο θυσιαστήριο;

Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. της 25ης Μαρτίου, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά για τη χώρα μας, η κυβέρνηση δια του πρωθυπουργού πρέπει να βγει και να πει την αλήθεια για την κατάσταση της χώρας και να τεθεί ανοιχτά το ζήτημα της συμμετοχής όλων των Ελλήνων, ο καθείς ανάλογα με το έχει του , στη κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα.

Γιατί, αν η ανάγκη ήταν πράγματι τόσο δραματική ώστε να θυσιαστούν πρώτοι-πρώτοι οι συνταξιούχοι, τότε δεν πρέπει να μείνει κανένας Έλληνας από το δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο χώρο (ΔΕΚΟ) καθώς και των πλουσίων που παριστάνουν τους φτωχούς , που να μη συμμετέχει στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνά η Ελλάδα.

Πολλοί αναρωτιούνται για το ρόλο της Εκκλησίας στην ελληνική κρίση. Η Εκκλησία συχνά δια του μητροπολίτη Άνθιμου και των ομοίων του, εκτοξεύει εθνικιστικά πυροτεχνήματα για την πατρίδα, τα συμφέροντά της , την ιστορία της, τη διαφύλαξή της από τους εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους και άλλα γραφικά, ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό του…Προφήτου, ότι στην Ελλάδα όποιος έχει μεγάλο στόμα, είναι ακριβώς αυτός που δεν κάνει τίποτα…. Εκτός αν εξαναγκασθεί από την κυβέρνηση, και από όλους εμάς τους πολίτες, που θα τους πούμε ότι τα προνόμιά τους, μας τελείωσαν.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, που εμφανίζει πλήρη έλλειψη συντονισμού, που πάσχει από τις προσωπικές στρατηγικές υπουργών για το ποιος θα αναδυθεί ως διάδοχος του Παπανδρέου στο μέλλον, αφήνει την εντύπωση, ότι ενώ η χώρα καίγεται, οι υπουργοί της κυβέρνησης κάνουν «μιζ αν πλι»….

Είναι πολιτική ανωριμότητα και ευθυνοφοβία για τον πρωθυπουργό, να κυβερνά με τα σύνδρομα των Μ.Κ.Ο. , τα υστερικά ξεφωνητά κάποιων κομμάτων της αντιπολίτευσης και εθνικιστικών κύκλων, και να αναγγέλλει ότι θα κάνει νόμο με τον οποίο δεν θα επιτρέπεται η πώληση γης…. Μακάρι να πουλιόταν κ. πρωθυπουργέ, αντί να την κλέβουν και να την καταπατούν οι ίδιοι και οι ίδιοι που ξεσκίζουν τις σάρκες της χώρας. Δηλαδή, όταν καταπατούν δημόσια γη οι Έλληνες επιτήδειοι, αυτή η γη συνεχίζει να είναι ελληνική και όταν πουληθεί θα πάψει να είναι;;;;

Η συναισθηματική σαχλαμάρα είναι δυστυχώς αναπόσπαστο τμήμα της νεοελληνικής σκέψης που παρασύρει όσους πολιτικούς υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, με αποτέλεσμα να μην παίρνονται στοχευμένες αποφάσεις ώστε να μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της..

Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει ΚΑΘΕ δυνατότητα άντλησης χρημάτων για να βγει από το αδιέξοδο. Ήδη στην Ε.Ε. μας λένε: Θέλετε συνεχώς χρήματα δάνεια και διευκολύνσεις. Ε, βάλτε και σεις κάποια χρήματα στο τραπέζι!!! Εννοώντας να πουλήσουμε-αξιοποιήσουμε ΚΑΙ δημόσια περιουσία, ώστε να δείξουμε ότι έχουμε τη θέληση να αποπληρώσουμε το χρέος, για να μην υποβαθμίζουν κάθε τρεις και λίγο την πιστοληπτική μας ικανότητα οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης των οικονομιών, που ζητούν ευκαιρία να κάνουν τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια.

Πάντως η εθνική κατάθλιψη δεν πρόκειται να φύγει αν οι μισοί Έλληνες περιμένουν τους άλλους μισούς να πληρώσουν τα σπασμένα, και αν η κυβέρνηση δεν χτυπήσει καίρια τη φοροδιαφυγή και δεν γίνει αποτελεσματικός αλιέας επενδύσεων στη χώρα ώστε να πάρει μπροστά και η μηχανή της ανάπτυξης.

Προϋπόθεση όμως, όλων αυτών είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Και ως αντίληψη πολιτικής διαχείρισης των θεμάτων της χώρας αλλά κυρίως ως αυστηρή εφαρμογή των νόμων υπό το άγρυπνο μάτι του δικαστικού σώματος και τη διαρκή παρεμβατικότητα των εισαγγελέων. Χωρίς την πλήρη λειτουργία του βασικού αυτού πυλώνα της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να αλλάξει απολύτως τίποτα.


Σάββατο, Μαρτίου 05, 2011

Τ Α Α Ι Σ Θ Η Μ Α Τ Α

Αντί για απόκριες και καθαρές Δευτέρες , αποθέτω εδώ ένα διαχρονικά ενδιαφέρον θέμα από ένα κείμενό μου που επαναδημοσιεύω.
Από βδομάδα θα επιστρέψω με αναφορές στη κοινωνία και στην πολιτική.





Τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή είναι τα αισθήματα.
Των ανθρώπων.
Και των ζώων.
Τα αισθήματα των ζώων είναι απλά και δυνατά. Αγαπούν για ν’ αγαπούν.
Των ανθρώπων είναι πιο περίπλοκα στην εκδήλωσή τους,

αφού ο κάθε άνθρωπος
έχει την ιδιαιτερότητά του, τη μοναδικότητα του ψυχισμού του,

απ’ τον οποίο παίρνουν «χρώμα» και νόημα τα αισθήματά του.
Αν έχουμε αισθήματα , δεν χρειάζεται και να τα πούμε.

Όταν υπάρχουν πραγματικά, φαίνονται και τα δείχνουν όλα.
Το να δεχόμαστε τα αισθήματα των άλλων, να τα αισθανόμαστε, αρκεί.
Όπως και να εκδηλώνουμε τα δικά μας.
Ο λόγος περιττεύει για να βεβαιώσει την ύπαρξη των αισθημάτων.
Τα αισθήματα έχουν τη δική τους μοναδική γλώσσα που επιδρά άμεσα
και κάνει τον εσωτερικό κόσμο μας, ν' ανθίζει,
γεννώντας κι άλλα συν-αισθήματα.
Τα πολυτιμότερα πράγματα λοιπόν στη ζωή είναι τα αισθήματα.

Όταν είναι αληθινά.
Όλα τα αληθινά είναι σημαντικά.
Όταν όμως κάποιος δεν αρκείται στην εκδήλωση των αισθημάτων του

αλλά προσπαθεί να μας πείσει για τα αισθήματά του, τότε
το πιο πιθανό είναι, να χρησιμοποιεί τα αισθήματα ως εργαλεία,
για να επιτύχει κάποιο σκοπό: Τη χειραγώγηση του αποδέκτη των αισθημάτων,
τη χρησιμοποίησή του για δικούς του λόγους και στόχους,
να του κλείσει τα μάτια για να μη δει κάτι αρνητικό κ.λ.π. κ.λ.π.
Έτσι, τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή, μπορούν να γίνουν ΚΑΙ παγίδα

όταν "πλασσάρονται" ως αληθινά όταν δεν είναι.
Αξίζει λοιπόν να θυμόμαστε, ότι όλα,

και τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή, έχουν δύο όψεις:
Η μια δρα φυσιολογικά σαν αναπνοή
και η άλλη όψη έχει την ανάγκη της σύμπραξης του λόγου
για να γίνει πειστική.
Μπορεί να μου πείτε: «Μας λες αυτονόητα πράγματα».
Αν το πείτε, έχετε δίκιο. Αυτό κάνω. Ξέρετε γιατί;

Επειδή δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα απ’ το ξεχνάμε τα αυτονόητα….

Φαίδων Θεοφίλου


Οι πίνακες είναι του Alfred Gockel
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος