Παρασκευή, Μαΐου 07, 2010

ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ...ΤΣΙΡΚΟ


Του Φαίδωνα Θεοφίλου*

Μετά τη δολοφονία του15χρονου Αλέξη θύμα της αστυνομικής βίας που συγκλόνισε την Ελλάδα με τις διαδηλώσεις οργής που χύθηκαν σαν ποτάμια σ’ όλη τη χώρα, ήρθε να προστεθεί η δολοφονία της Παρασκευής, του Επαμεινώνδα και της εγκύου Αγγελικής, από κουκουλοφόρους που χρησιμοποίησαν τις μεθόδους (φωτιά και τσεκούρι) του αντιεξουσιαστικού χώρου.
.
Το πρώτο πράγμα που άκουσα μετά την ωμή δολοφονία των τριών υπαλλήλων της Τράπεζας από τις ειδήσεις της TV ήταν: Δηλώσεις του Κ.Κ.Ε. : «Είναι λυπηρό αυτό που συνέβη, αλλά μη νομίσει η κυβέρνηση ότι αυτό το γεγονός θα αναστείλει τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες μας…» Τα δε τηλεοπτικά κανάλια οδύρονταν για τις επιπτώσεις στον τουρισμό, μπροστά στους παγωμένους τηλεθεατές. Ούτε τα προσχήματα μιας μέρας, δεν τηρήθηκαν στη μνήμη των αδικοχαμένων. Σε τί όμως διέφεραν από τον μικρό Αλέξη, εκτός από την ηλικία, οι τρεις άτυχοι συμπολίτες μας;
.
Στην Ελλάδα, δεν πεθαίνουν όμως μόνο άνθρωποι κάτω από τη δολοφονική μανία κάποιων περιθωριακών καθαρμάτων. Πεθαίνουν και οι ιδέες, η σκέψη, ο στοχασμός, οι στόχοι. Ανθίζουν ο ωμός κομματικός πατριωτισμός, τα συνθήματα, η απόσειση ευθυνών, το εξωραϊσμένο ψέμα, οι καταστροφές της εκτόνωσης, ο τραμπουκισμός ενός ιδιόμορφου όχλου, η κακοποιημένη αλήθεια.
.
Σαν Σειρήνες τα κόμματα, προσπαθούν να μας σαγηνέψουν ερήμην της αλήθειας, για να αυξήσουν την επιρροή τους, την ώρα που ο ελληνικός λαός βρίσκεται άγρια στριμωγμένος στη γωνία, την ώρα που η χώρα κινδυνεύει να βουλιάξει και να μας παρασύρει όλους. Όλοι καταφέρονται ενάντια στα πράγματι οδυνηρά μέτρα. Το ίδιο κι εγώ. Αλλά κανένα κόμμα δεν μας δίνει έναν εναλλακτικό δρόμο, πέρα από τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Προσπαθούν να εισπράξουν μόνο τη δυσαρέσκειά μας για τα μέτρα και να μας κερδίσουν ως ψηφοφόρους, χωρίς να προτείνουν κάποια άλλη λύση.
.
Χιλιάδες πολιτών βγήκαν στους δρόμους οργισμένοι και διαμαρτυρήθηκαν για τα αφόρητα μέτρα που τους έγιναν βρόχος στο λαιμό. Αυτή την ειρηνική και μεγαλειώδη πορεία των διαδηλωτών, καθώς και την ανικανότητα του κράτους να παράσχει ασφάλεια στους πολίτες, εκμεταλλεύτηκαν τα αποβράσματα της τυφλής βίας, θύματα της οποίας υπήρξαν οι τρεις υπάλληλοι της Τράπεζας.
.
Μιλώντας γενικά για την Τραγωδία, θα έλεγα ότι αυτή ξεπλύνει, καθαρίζει, εκπαιδεύει, καλλιεργεί και συχνά δίνει την ευκαιρία στους «πάσχοντες» αλλά και στους θεατές, να αλλάξουν, να σκεφθούν, να επανατοποθετηθούν στη ζωή. Η Τραγωδία, είτε ως θέατρο είτε ως γεγονός της ζωής είναι και σημαντική και μεγαλειώδης μέσα στο πένθος της.
Στην χώρα μας όμως δεν υπάρχουν πια σημαντικά ή μεγαλειώδη, αφού η τραγωδία των τριών συμπολιτών μας, ήδη ξεχάστηκε και περιορίζεται στις οικογένειες των θυμάτων. Αλλά ούτε και η τραγωδία μιας χώρας ναυαγισμένης οικονομικά και πολιτισμικά, μας έμαθε κάτι.

.
Έτσι, εκείνο που μένει στην Ελλάδα, είναι το τσίρκο, στο οποίο μπορεί κάθε φορά να προστίθεται ένα… νούμερο αλλά δεν οδηγεί πουθενά. Απλά παραμένει τσίρκο, όπως η χώρα μας που δεν θέλει να αλλάξει…





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος