Τρίτη, Απριλίου 20, 2010

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 67


Από τον Σπύρο Δαρσινό

Ήταν η δεύτερη μέρα της δικτατορίας θυμάμαι
όταν ήρθε με το Τζιπ στο χωριό μας εκείνος ο
λοχαγός του Α2 μαζί με τον υπομοίραρχο της χωροφυλακής
Νεμέας για να μας μιλήσει για την «επανάσταση».

Ο δύο ημερών δικτατορικός πρόεδρος του χωριού είχε στείλει
από νωρίς τα οπλισμένα Τ.Ε.Α. από πόρτα σε πόρτα για να
μας διατάξουν να μαζευτούμε όλοι οι άνδρες το βράδυ στις 8 στο καφενείο του "κοντού" που θα μας μιλήσει ο λοχαγός.

Τα ΤΕΑ απαρτίζονταν από συγχωριανούς που πριν δυό μέρες
σπάζαμε μαζί το καρβέλι στο γόνατο για να φάμε κολατσιό
στη γράνα και γυρίζαμε από στόμα σε στόμα την ίδια δραμιζάνα κρασί και σήμερα

μας σημάδευαν με το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Μέχρι νάρθει ο λαχαγός τον περιμέναμε στριμωγμένοι και
σιωπηλοί στο στενόχωρο καφενείο του "κοντού"
Όταν μπήκε μέσα η πρώτη του κουβέντα ήταν να μην
τον διακόψει κανείς όση ώρα θα μιλάει.

Κάπου εκεί στη μέση της ....ομιλίας του, έσουρα σιγά- σιγά
στην πίσω πόρτα του καφενείου και βγήκα στην πίσω αυλή.
Ο σπαρμένος καμπάκος στα πόδια μου ήταν σκοτεινός
τ' άγουρα στάχια του περίμεναν την ΑΥΓΗ

για να σηκώσουν κεφάλι.

Άνοιξα το πορτί της αυλής και βγήκα σ' ένα μικρό πλάτωμα
που ήταν σαν εξώστης του καμπάκου.

Ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο
και είπα με βουρκωμένο πείσμα:
Εδώ θα περιμένω, θα περιμένω εδώ, μέχρι να ‘ρθει η ΑΥΓΗ.




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος