Δευτέρα, Νοεμβρίου 29, 2010

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ


ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Όπως συνηθίζω, συχνά αναδημοσιεύω αξιόλογα κείμενα που μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε και που πάμε, αν ο γιαλός ήταν στραβός ή στραβά αρμενίζαμε, τι έχουμε να μάθουμε από αυτούς που ακόμα δεν γνωρίσαμε, (τους αρχαίους Έλληνες, -εντάξει μωρέ! Και τι έγινε;) έτσι και τώρα δημοσιεύω με ιδιαίτερη ικανοποίηση το άρθρο του Νίκου Γ. Ξυδάκη με τον εύστοχο τίτλο, που την περασμένη Κυριακή δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή.
Το άρθρο του, εκτός από τα δικά του θαυμάσια σχόλια, είναι μια σύνοψη μαζί με τα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν από το καινοτόμο διεθνές συνέδριο, «ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» που οργάνωσε το Ίδρυμα Ωνάση σε συνεργασία με το Institut de France, το Πανεπιστήμιο Harvard, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το Πανεπιστήμιο Stanford, την Academia dei Lincei, την Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, και την Ακαδημία Αθηνών. Το περιεχόμενο του συνεδρίου ήταν: «Ο ρόλος της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς στις σύγχρονες κοινωνίες» (και στη δική μας..) Συμμετείχαν περισσότεροι από 900 κορυφαίοι ακαδημαϊκοί, ερευνητές, και διανοούμενοι απ’ όλο τον κόσμο, που συνομίλησαν, συνδιαλέχθηκαν και διαφώνησαν ενώπιον του κοινού στη ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ του ιδρύματος Ωνάση. «ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» αναμεταδόθηκαν ζωντανά σε αίθουσες και αμφιθέατρα πανεπιστημίων και πολιτιστικών οργανισμών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ αλλά και σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς και διαδικτυακά.
Εύχομαι αν κάποτε έλθει «Η Κάθαρσις» στην ελληνική κοινωνία να είναι μόνιμη και όχι προσωρινή ώστε να μη διολισθήσουμε και πάλι στον οριενταλισμό, δηλαδή στην τσιφτετελική αντίληψη της ζωής…..


Φαίδων Θεοφίλου




Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ
Του ΝΙΚΟΥ Γ. ΞΥΔΑΚΗ


Στους Διαλόγους των Αθηνών, που οργάνωσε το Ιδρυμα Ωνάση, κατά την έναρξή του ετέθησαν ενδιαφέροντα ερωτήματα για το πώς η αρχαιοελληνική κληρονομιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ανάγνωση του παρόντος. Η τραγωδία, η ιστοριογραφία, η ρητορική, η φιλοσοφία, η δημοκρατική πράξις προσφέρουν πλούσιο οπλοστάσιο εννοιών και στοχασμού, εντοπιζόμενα όλα στον πυρήνα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ιδίως στην εποχή της βαθιάς και διαρκούς κρίσης που διανύουμε, έννοιες όπως Υβρις, Νέμεσις, Κάθαρσις, Λόγος, Μέτρο, Μέτοικος, Ικέτης, Ξένος, Μήτις κ.λπ., πυρηνικές όχι μόνο στην τραγωδία, αλλά και στο έπος και στη ρητορική και στη φιλοσοφία, μάς βοηθούν να ξαναδούμε τον καιρό μας, τις αντινομίες των κοινωνιών, τις ανεπάρκειες των πολιτικών συστημάτων, το ηθικό έλλειμμα, τις ιδεοληψίες που παραμερίζουν βίαια τον αναστοχασμό.
.
Οι ομιλητές, και ιδίως ο κινηματογραφούμενος σπουδαίος Γερμανός δημιουργός του θεάτρου, ο Πέτερ Στάιν, επεσήμαναν ότι η τραγωδία, ως αναστοχασμός της ανθρώπινης κατάστασης, μάς βοηθά να αντέξουμε την ανθρώπινη μοίρα, σαν γενναίοι, σαν ήρωες, και επιπλέον μας βοηθά να δούμε τον κόσμο πολιτικά: εγγεγραμμένο στη μακρά διάρκεια αλλά και στο ενοχλητικό, κάποτε αμείλικτο, παρόν.

.
Αστείρευτη δεξαμενή σοφίας λοιπόν, και διαρκές όφελος, η αρχαίων ονομάτων επίσκεψις. Τι γίνεται όμως με τα νεότερα ονόματα, τα σημερινά; Τι γίνεται με τη σύγχρονη Ελλάδα; Τι μάθημα έχει να προσφέρει στη συγγενή της Ευρώπη, στον κόσμο, η Ελληνική Δημοκρατία του 2010, ευρισκόμενη σε βαθιά οικονομική κρίση, μα και σε κρίση αυτοαναγνώρισης, κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού;
Η κρίση της, το πάθημά της, είναι το μάθημα που μπορεί να προσφέρει. Το ‘χει ξαναπροσφέρει αυτό το μάθημα στην Ευρώπη· σε όλη τη νεότερη ιστορία, από τον Αγώνα του ’21 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Πόλεμο του ’40 και την Κατοχή, έως τη μοντέρνα δικτατορία του 1967, η Ελλάδα προσφέρει στους λαούς και τα έθνη της Ευρώπης το μαρτύριό της, τον αγώνα της, την ντροπή, την ήττα της και την καταστροφή της, σαν παράδειγμα, προς μίμηση ή προς αποφυγή.

.
Πρόσφερε ένα μάθημα ηρωισμού. Το Μεσολόγγι ίδρυσε τη νεότερη Ελλάδα στα μάτια του Σολωμού και στα μάτια του Μπάιρον, και ταυτόχρονα έδωσε υπόσταση στη ρομαντική σύλληψη της ελευθερίας, του έθνους, της μάχης με την τυραννία, υποστασίωσε την είσοδο στη νεωτερικότητα, με τρόπο δραματικό, τον τρόπο κατά τον οποίο ζωγράφιζαν το νεωτερικό πολιτικό ο Γκόγια και ο Ντελακρουά, οι μεγάλοι ρομαντικοί.

.
Στην ώριμη μετανεωρικότητα, τύχη χαλεπή φέρνει πάλι την Ελλάδα ως δυνάμει παράδειγμα. Το πάθημά της οφείλεται εν πολλοίς στην ίδια, δηλαδή στους ανθρώπους της, αλλά και στην ευρωπαϊκή, διεθνή παθογένεια. Την αφροσύνη, την απληστία, την Υβρη δεν την διέπραξαν μόνοι οι Ελληνες, αυτονομημένοι και ανέπαφοι από την ξέφρενη κυκλοφορία κεφαλαίων και τον ραγδαίο μετασχηματισμό του καταμερισμού εργασίας, από τη λήξη του διπολικού κόσμου και την αναδιανομή σφαιρών επιρροής και αγορών. Η ασήμαντη οικονομικά Ελλάδα, μονοψήφιο πολλοστημόριο του ΑΕΠ της ευρωζώνης, δια του τρόπου καταρρεύσεως και της τιμωρίας της, λειτουργεί και πάλι ως παράδειγμα. Προς ονειδισμό και αποφυγή. Από τέτοια διαδικασία ενοχοποίησης, χλεύης και αυτολοιδορίας πέρασαν οι Ελληνες προτού τεθούν υπό επιτήρηση και υποθηκεύσουν την εθνική τους κυριαρχία.

.
Εξι μήνες αργότερα, την τύχη της Ελλάδος φαίνεται να ακολουθούν και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, οι μικρές Ιρλανδία, Πορτογαλία, ενώ πιέζεται η μεγάλη Ισπανία, ακόμη και το Βέλγιο, έδρα της κλονιζόμενης ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Ιδού λοιπόν, το ελληνικό μάθημα: οι αδύναμοι φορείς του ισχυρού νομίσματος, αδύναμοι τροφοδότες πλέον των βορείων πλεονασμάτων, μετατρέπονται σε παρίες. Η ευρωπαϊκή ιδέα, μια πρωτοφανής ιστορικά ένωση ελευθέρων κρατών, φτιαγμένη για να αποτρέψει πολέμους σαν του 20ού αιώνα, υπονομεύεται από την απληστία, τις ιδεοληψίες, την κατίσχυση του χρήματος επί της πολιτικής, των υπερεθνικών τραπεζών επί των εθνικών κυβερνήσεων.

.
Το στερεότυπο της ατίθασης, πονηρής, “ανατολικής” Ελλάδος, που δολίως και χαριστικά εισήλθε στο ευρωπαϊκό κλαμπ, ήταν πρώτης τάξεως παράδειγμα προς αποφυγή. Τόσο ισχυρό στερεότυπο που το πίστεψαν και οι ίδιοι οι Ελληνες, και όχι μόνο το πίστεψαν αλλά επαναπαύθηκαν στο οριενταλιστικό στερεότυπο και έκαναν τα πάντα για να το ενισχύσουν, κατατρώγοντας τον δημόσιο χώρο, τους εθνικούς πόρους, το συλλογικό φρόνημα. Επισπεύδοντας τη χρεοκοπία και την υποδούλωση.
Δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα, την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν… Ιδού το εκκρεμές: από μάθημα ηρωισμού για τη ρομαντική Ευρώπη του 19ου αι., μάθημα εξευτελισμού και υποταγής για την μεταμοντέρνα Ευρώπη του χρήματος στον 21ου αιώνα. Η Ελλάδα πάλι διδάσκει τα παθήματά της. Εως την κάθαρση.











Πέμπτη, Νοεμβρίου 25, 2010

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 4


ΒΑΝΙΑ ΚΑΤΕΛΑΝΗ ΚΟΥΛΕΫ

Η Βάνια ήταν κόρη εισαγγελέα που μετατέθηκε στη Μυτιλήνη στα τέλη της δεκαετίας του 50 αρχές της δεκαετίας του 60. Μαθήτρια του Λυκείου Θηλέων Μυτιλήνης τότε η Βάνια, ερχόταν συχνά στο σπίτι μας τα βράδια. Χαρούμενο κορίτσι, περιβόλι σκέτο, επικοινωνούσε με όλους, χαιρόταν την παρέα και έδινε ένα ξεχωριστό άρωμα κοριτσίστικης αθωότητας και θηλυκής γοητείας, στο σπίτι μας.
Η ίδια σε ένα γράμμα της που μου έστειλε μαζί με το ποιητικό βιβλίο της «Η Γυναίκα του άλλου λόγου» γράφει:
«Μυτιλήνη, αρχές της δεκαετίας του 60, πήγαινα κρυφά σε καλλιτεχνικά βράδια στο σπίτι της κ. Ελένης, (σημ. δική μου: της μητέρας μου) μιας όμορφης ξανθιάς γυναίκας, (λέω κρυφά γιατί είχαμε απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 7 και από το σχολείο και από τους γονείς). Εγώ βέβαια την κοπάναγα όταν έφευγαν οι γονείς μου για… χαρτιά και η υπηρέτρια ήταν καλή. Στο σπίτι της κ. Ελένης παίζαν κιθάρα και απαγγέλανε ποιήματα. Τα παιδιά της ήταν τρία αγόρια, ο Γιάννης ο μεγαλύτερος (21 χρονών) ψευτοφλερτάριζα μαζί του, ο Νάσος μου έπεφτε μικρός και ο τελευταίος ο Φαίδων ήταν πιτσιρίκι. (μαθητής δημοτικού) Η έλξη στης κ. Ελένης ήταν οι καλλιτεχνικές βραδιές, η κιθάρα και τα ποιήματα και λίγο ο Γιάννης. Μια φωτογραφία, νομίζω αξιωματικού του πολεμικού ναυτικού, που ήταν ο άντρας της, (Επαμεινώνδας) ήταν στο δωμάτιο. Αυτόν δεν τον συνάντησα ποτέ, μα νομίζω ότι ήταν και χωρισμένοι. Τέλειωσα το σχολείο, φύγαμε από τη Μυτιλήνη, αλλά το 1961 (δεν θυμάμαι καλά) είδα πάλι το Γιάννη, ήμουν 19 χρονών και δούλευα στο γραφείο του τότε Υπουργού Εμπορίου και ο Γιάννης με βρήκε και μου τηλεφώνησε, είχε μπαρκάρει. (καπετάνιος του εμπορικού ναυτικού) Όταν συναντηθήκαμε την επόμενη φορά μου έφερε ένα πουκάμισο από την Αφρική με φοίνικες επάνω και αραπίνες. Δεν ξανάδα το Γιάννη, διάβασα για το θάνατό του και συγκλονίστηκα. Ποτέ δεν ξέχασα την οικογένεια Θεοφίλου κι ας μη συνάντησα έκτοτε κανέναν από τα μέλη της. Άκουσα όμως για τον Φαίδωνα. Την εποχή εκείνη με φώναζαν Μπούλα."


Όπως διαπιστώσατε η Βάνια, στο γράμμα της αυτό, είναι σα να αφηγείται στον εαυτό της όσα θυμάται και μου τα ανακοινώνει.

Σε ανάμνηση λοιπόν αυτής της όμορφης περιόδου, παραθέτω δύο ποιήματά της από το βιβλίο που μου έστειλε και το μικρό βιογραφικό που είναι στο οπισθόφυλλο.


ΣΤΟΝ ΕΦΗΒΟ

Παλικαράκι μου γλυκό,
πρωτόχνουδο μουστάκι
φρύδια σμιχτά καλλίγραμα
με ολόμαυρα τα μάτια
πηγάδια τ’ ουρανού
στα βλέφαρά σου αγγίζουνε
βέργα χρυσή τα σύννεφα,
κρατήσου από τον ύπνο.

Παλλικαράκι μου γλυκό,
της ρίγανης κλωνάρι
πουλιά σε νανουρίζουνε
λουλούδια σου γελάνε
στα χείλια σου τα όνειρα
ευδαιμονίας μείδιασμα
από παλάμη κρύσταλλο
πίνεις νερό, ευφραίνεις.

Ηλιοκαμένος, έμορφος
της μάνας σου καμάρι,
κορμάκι ευκολολύγιστο
ασύγκριτο σε χάρη,
μιας νυχτερίδας κόκαλο
σου ‘ραψα στο ζωνάρι,
πλέε με βάρκα ξενοιασιάς,
φίλος το μαϊστράλι.


ΤΟ ΒΑΡΚΑΚΙ

Χορεύουμε με το βαρκάκι
μια κούνια έρωτα θαλασσινή,
γλάρος των χαρωπών ονείρων
δελφίνι βιολετί, καλοκαιριά.

Μέσα στο φως παλινδρομά
χωράει μόνο εμάς τους δυο,
όμορφο, ξύλινο, φρεσκοβαμμένο
μυρίζει νέφτι και μπογιά.

Καμιά θύμηση δεν τυραννάει
πρύμο αεράκι στο φιλί
κι έχουμε βάλει για πανί
το άσπρο σου πουκάμισο.




Η Βάνια Κατελανή Κούλεϋ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Βιέννη, ζωγραφική στο Corcoran Art School της Ουάσιγκτον
και χαρακτική στο Λονδίνο. Υπηρέτησε στις ελληνικές πρεσβείες της Βιέννης και της Βυρηττού και απολύθηκε κατά την εποχή της δικτατορίας. Είναι παντρεμένη με τον Αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζων Κεντ Κούλεϋ.

Τρίτη, Νοεμβρίου 16, 2010

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Η τέχνη της Ποίησης, δεν επιδέχεται κανένα ορισμό.
Δεν εντάσσεται σε ορισμούς και σε συνταγές. Έχει όμως μυστικούς κανόνες και άγραφους νόμους, που ο ποιητής θα πρέπει ως μύστης να τους νιώσει και να τους ενσωματώσει στο ταλέντο του.
.
Αν επιχειρούσα ένα κάποιο ορισμό της αυτός θα ήταν καμωμένος από τα ίδια τα υλικά της. Δηλαδή ποιητικός ορισμός. Και θα ήταν ατελής όπως ο κάθε ορισμός που διατυπώθηκε. «Ποίηση λοιπόν είναι η τήξη και η πήξη των λέξεων μέσα στο είναι του Ποιητή, που με το αεράκι της έμπνευσης, το κανάκεμα της Ψυχής και την πειθαρχία του Νου του, ολοκληρώνονται σε Ποίημα, που τον περιέχει.»
.
Το ποίημα μπορεί να πυροδοτήσει τα αισθήματα, τη σκέψη, τα όνειρα, τις αξίες, την ομορφιά όπως δεν την γνωρίζαμε πριν, να αποκαλύψει μια νέα θέαση του κόσμου και του εαυτού μας. Τα βασικά θέματα της ποίησης είναι μετρημένα: Π.χ. Ο έρωτας, διαπροσωπικός και συμπαντικός, η ομορφιά, ο πόνος, η αγάπη, η δικαιοσύνη, η φιλία, ο θάνατος. Είναι όμως απίστευτοι οι τρόποι και η ποικιλία που προσεγγίζονται ποιητικά, αυτά, αλλά και άλλα θέματα που δεν ανέφερα. Ανάλογα με την εποχή, την οπτική της και το συναίσθημά της.
.
Η γλώσσα της Ποίησης υπερβαίνει τη καθημερινή γλώσσα. Συχνά φτάνει στα ακρότατα όρια της λογικής, θέλοντας να εκμεταλλευθεί όλες τις δυνατότητές της για έκφραση, ενώ συχνά κλείνει το μάτι σε μια υποτιθέμενη μεταγλώσσα.
Έτσι λοιπόν, η Ποίηση δεν διαβάζεται σαν εφημερίδα. Χρειάζεται τη συμμετοχή του αναγνώστη, νοητική και συναισθηματική, καθώς και αναγνωστική εξοικείωση.
.
Ο άνθρωπος όμως δεν γράφει μόνο ποίηση. Δεν δημιουργεί μόνο ποιητικά έργα.
Ζει και ποιητικά , χωρίς να το συνειδητοποιεί. Πότε γίνεται αυτό; Όταν υπερβαίνουμε την καθημερινότητά μας , όπως η γλώσσα για να γίνει ποιητική, υπερβαίνει την τρέχουσα γλώσσα. Π.χ. Ένας άνθρωπος ζει ποιητικά, όταν ρεμβάζει. Ατενίζοντας π.χ. τη θάλασσα, κάνετε τη σκέψη, ότι πετάτε πάνω από την επιφάνειά της, ότι τη διαπερνάτε με τη ματιά σας και "σκουπίζετε" οπτικά το βυθό... Αυτή τη στιγμή ζείτε ποιητικά, αφού έχετε υπερβεί την καθημερινότητά σας.
Πολύ περισσότερο βέβαια, αν διαβάζετε ποίηση.
.
Η Ποίηση θεωρείται και είναι η Βασίλισσα των τεχνών, αφού δεν είναι μόνο μια αυθύπαρκτη τέχνη, αλλά εμπεριέχεται και μέσα στις άλλες τέχνες.
.
Ο θάνατος φθονεί την Ποίηση, επειδή είναι μία από τις ανθρώπινες δημιουργίες που του αντιστέκεται χωρίς τέλος.
Η Ελλάδα υπήρξε η Μήτρα της Ποίησης και συνεχίζει μέχρι σήμερα να τιμά αυτή την παράδοση.
.,
Εμείς εδώ, πέρα από τους μεγάλους ποιητές μας που πήραν τη θέση τους στο πάνθεο των Ποιητών, θέλουμε να εντοπίσουμε και να απολαύσουμε δείγματα από την ποιητική δημιουργία σημερινών ποιητών, που εκφράζουν και εμπνέονται από την εποχή που ζούμε, αφού ο δρόμος της Ποίησης, δεν σταματά στους μεγάλους Ποιητές που όλοι γνωρίζουν είτε από το διάσημό τους όνομα είτε από το έργο τους. Ο δρόμος αυτός, συνεχίζεται δυναμικά, και αυτή η συνέχεια μας ενδιαφέρει. Ελπίζουμε και σας.
.
Υ.Γ. Το ιστολόγιο αυτό, δεν περιορίζεται μόνο στη λογοτεχνία και στην ποίηση. Συνεχίζει, όπως έκαμε από την αρχή, να ασχολείται πάνω σε τρεις τομείς: Λογοτεχνία-Κοινωνία-Πολιτική. Απλά τώρα τελευταία, το κέφι εστιάζεται ιδιαίτερα πάνω στην Λογοτεχνία.



Ο πίνακας στο τέλος του κειμένου, είναι του Δημήτρη Γέρου

Πέμπτη, Νοεμβρίου 11, 2010

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 3


Εδώ θα αναρτώ πότε-πότε ποιήματα φίλων που θα επιλέγω προσωπικά. Έτσι ώστε να παρουσιάζω τις πιο καλές στιγμές από το έργο τους, αλλά και να συστεγαζόμαστε σε μια καλή παρέα που δεν τελειώνει.
.
Οι πολύ γνωστοί και υπερβολικά προβεβλημένοι ποιητές, είναι, υποθέτω, παρόντες σε κάθε σπίτι και σε κάθε πολιτιστικό κέντρο των Δήμων που προγραμματίζει εκδηλώσεις μόνο με τους πολύ προβεβλημένους, «όχι εν ζωή» ποιητές , αφού μόνον αυτούς γνωρίζουν... Εγώ θα σας γνωρίζω τους φίλους μου ποιητές που θεωρώ εξαιρετικούς και μοιραστήκαμε ένα μέρος της ζωής μας είτε τους θεωρώ φίλους μου (χωρίς να είναι) επειδή η ποιότητα της ποίησής τους μας φέρνει κοντά.
.
Με ενδιαφέρουν οι ποιητές και η ποίηση που γράφεται σήμερα, αφού ο δρόμος για ΣΥΝΕΧΕΙΑ πρέπει να είναι ανοιχτός και οι σημερινοί ποιητές να έχουν παντού παρουσία. Όλα αυτά βέβαια, χωρίς να παραγνωρίζω τα σπουδαία έργα και τους ποιητές του παρελθόντος, αλλά επειδή πιστεύω ότι οι σύγχρονοι ζώντες ποιητές, είναι παραγνωρισμένοι από τη σημερινή πραγματικότητα, από τους ελλειμματικούς ιθύνοντες κάθε πολιτιστικού τομέα και φυσικά από τα Μ.Μ.Ε. που αγνοούν την ύπαρξη της ποιητικής τέχνης. Φυσικά, αν μου επιτρέπετε, θα είμαι κι εγώ παρών στην παρέα των φίλων, και με δικά μου ποιήματα, και όσοι πιστοί προσέλθετε.





Τα βασικά στοιχεία που κυριαρχούν στην ποίηση του Ηλία Κεφάλα, είναι η Φύση, το σκηνικό του θανάτου, το πλούσιο υλικό των ονείρων, τα μικρά και μεγάλα θαύματα της ζωής που αναστέλλουν προσωρινά τη φθορά, η μνήμη, η θλίψη, η ελπίδα, οι έντονες χρωματικές αποχρώσεις που ανασύρει ο ποιητής , ακόμα και από κει που δεν υπάρχουν.

Το ακριβό περιεχόμενο της ποίησής του, είναι φαινομενικά ντυμένο με απλά και καθημερινά ενδύματα… Δηλαδή με μια λάμπουσα στην απλότητά της γλώσσα.





Παραθέτω δύο ποιήματά του που επέλεξα από το περιορισμένο υλικό
που έχω στη διάθεσή μου.

Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΓΟΝΑΤΙΖΕΙ ΚΙ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ

Το αν γυρίζω κατάμονος στους λόφους
φταίει που είμαι ποιητής;
Αν αποφεύγω το πυκνό και θορυβώδες πλήθος
η ποίηση είναι μια αρκετή δικαιολογία;
Αν απουσιάζω από δεξιώσεις και συναθροίσεις
από αξιώματα και τιμές
αν στέκομαι μακριά από φιλοδοξίες
φταίει τάχα θανάσιμα η ποίηση που με ποδηγετεί;
Και αν πράγματι έτσι πάντα και σταθερά συμβαίνει
η ποίηση είναι εκείνη που με φυγαδεύει
στ’ απόμερα κι ερημικά σκοτάδια;
Η ποίηση – λέει μια φωνή – είναι μόνο μια αλήθεια
– ανυπεράσπιστη κι αυτή – σαν όλες τις αλήθειες.
Η ποίηση είναι μια αλήθεια
που αντιστρατεύεται όλες τις άλλες τις αλήθειες.
Μία φωνή που καταργεί όλες τις άλλες τις φωνές.
Η ποίηση τίποτα δεν δικαιολογεί
Η ποίηση είναι αυτή που όλα τα ανατρέπει
και εξάπαντος τον εαυτό της πάνω απ’ όλα.
Τον ποιητή της θα σκεφτεί;





ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ
Διάφανος νὰ εἶσαι. Σὰν τὴ σταγόνα
Τῆς βροχῆς ποὺ κρέμεται
Στὴ λαμπερὴ ἀπόληξη τῶν φύλλων
Γυμνὸς καὶ τόσο καθαρός. Ὅπως ἀστέρι
Καὶ κρύσταλλο ποὺ τὸ χτυπᾶ ἡ ἀντηλιά.
Γι' αὐτὸ - προτοῦ νὰ 'ρθεῖς - ρωτῶ καὶ πάλι:
Εἶσαι σὰν τὸ νερὸ καὶ σὰν τὸ φῶς;
Εἶσαι σὰν τὸ μετάξι;
Εἶσαι σὰν τὴ μηλιὰ καὶ σὰν τὴν κερασιὰ κατάφορτος;
Εἶσαι σὰν τὸ βουνὸ καὶ τὴν πεδιάδα ἀνοιχτός;
Προβάλλεις φωτεινὸς χωρὶς νὰ κρύβεις τίποτα;
Ἀνθίζεις ἤρεμα σὰν δέντρο;
Τραγούδια λὲς ἀθῶα σὰν μικρὸ παιδί;
Ἄν ναὶ τότε μπορεῖς νὰ 'ρθεῖς
Ἐσένα θέλω μόνο καὶ σὲ περιμένω.





Ο Ηλίας Κεφάλας γεννήθηκε το 1951 στά Τρίκαλα. Σπούδασε Πολιτικές Ε-πιστήμες στην Αθήνα, όπου και έζησε από το 1969 έως το 1992. Σήμερα ζει και πάλι στο γενέθλιο τόπο, εργαζόμενος σε Υπηρεσία του Δημοσίου. Ασκεί λογοτε-χνική και εικαστική κριτική, συνεργαζόμενος με περιοδικά λόγου και τέχνης. Α-σχολήθηκε με το ραδιόφωνο και περιστασιακά με την τηλεόραση. Μεταφράζει και παρουσιάζει γαλλόφωνους ποιητές. Σε στήλη του περιοδικού «Ευθύνη» δημοσιεύ-ει κριτικές αποτιμήσεις προσώπων και κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας, ως ύστερες εντυπώσεις από μια δεύτερη ανάγνωση. Συντελεί στην έκδοση της ε-πιστημονικής επετηρίδας «Τρικαλινά», η οποία συνιστά μια δημιουργική επισκό-πηση των τεχνών και των επιστημών στην περιοχή των Τρικάλων. Έργα του:- «ΤΑ ΜΑΣΤΙΓΙΑ», ποιήματα, Αθήνα, «Τομές», 1980.- «ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ», ποιήματα, Αθήνα, «Αιγόκερως 1982», «Θεωρία» 1984.- «ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ», ποιήματα, Αθήνα, « Θεωρία» 1986.- «Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ», δοκίμιο, Αθήνα, «Τέθριππον» 1987.- «ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΜΑΓΝΗΤΗΣ», ποιήματα, Αθήνα, «ʼλως» 1989.- «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ/ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1980/ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ, Εισαγωγή, Ανθολογία, Αθήνα, «Λιβάνης-Νέα Σύνορα», 1989.- «ΤΟ ΕΡΗΜΟ ΛΥΚΟΦΩΣ», ποιήματα, Αθήνα, «Αστρολάβος/ Ευθύνη»1992.- «Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ», δοκίμιο, «τα τραμάκια / Θεσσαλονίκη», 1993.- «ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ», ποιήματα, Αθήνα, «Αρμός», 1997, 1999.- «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ», Διηγήματα, Τρίκαλα, «Φ.Ι.ΛΟ.Σ, 1997.- «ΦΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΙΑΣ», Αφηγήσεις, Αθήνα, «ΑΡΜΟΣ», 1999.- «ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΟΝΕΙΡΟΥ», δοκίμιο, Αθήνα, «ΑΡΜΟΣ», 2000.- «ΧΙΟΝΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ», μυθιστορία, Αθήνα, ΑΡΜΟΣ, 2001. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και πολωνικά.











Δευτέρα, Νοεμβρίου 01, 2010

ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΡΕΜΒΗΣ




Θα παραμείνει κλειστό
λόγω ρέμβης,
με θέα προς τα έξω
και με θέα προς τα μέσα.




* Ο επάνω πίνακας είναι του Γιώργου Λολοσίδη και ο κάτω της Όπυς Ζούνη
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος