Σάββατο, Οκτωβρίου 30, 2010

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΦΥΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΦΥΙΑΣ

Αφελής πρέπει να είναι κάθε αληθινή ιδιοφυία, αλλιώς ιδιοφυία δεν είναι.
Μόνη η αφέλειά της την κάνει ιδιοφυία, κι εκείνο που είναι από διανοητική και αισθητική άποψη, δεν μπορεί να το αρνηθεί από άποψη ηθική.
Αγνοώντας τους κανόνες, αυτά τα δεκανίκια της αδυναμίας και τους δεσμοφύλακες της διαστροφής, οδηγημένη ( η ιδιοφυία) μοναχά από τη φύση ή το ένστικτο, τον φύλακα άγγελό της, βαδίζει ήσυχα και σίγουρα μέσα απ’ όλες τις παγίδες του κακού γούστου, στις οποίες μπλέκεται αναπόδραστα η μη ιδιοφυία, αν δεν έχει τη σύνεση να μην τις ζυγώσει καθόλου.
Μονάχα η ιδιοφυία κατέχει το χάρισμα να αισθάνεται οικεία ακόμη κι έξω από τα γνωστά της πράγματα και να διευρύνει τη φύση χωρίς να βγαίνει από τα όριά της.
Η ιδιοφυία πρέπει να λύνει και τα πιο μπερδεμένα προβλήματα με σεμνή απλότητα και ευκολία. Για κάθε ιδιοφυή απόφαση ισχύει το αυγό του Κολόμβου. Ως ιδιοφυία νομιμοποιείται μονάχα θριαμβεύοντας με την αθωότητα, πάνω στην πιο περίπλοκη τέχνη. Δεν βαδίζει σύμφωνα με εγνωσμένες αρχές, παρά ακολουθεί εμπνεύσεις και αισθήματα.
.
Όμως οι εμπνεύσεις της είναι δώρα Θεού (ό,τι και να κάνει η υγιής φύση είναι θείο), τα αισθήματά της είναι νόμοι για όλους τους καιρούς και για όλες τις γενεές. Τον παιδιάστικο χαρακτήρα, που αποτυπώνει η ιδιοφυία στα έργα της, τον δείχνει και στην ιδιωτική της ζωή, και στα ήθη της. Είναι ντροπαλή, επειδή το ίδιο είναι πάντα και η φύση.
Όμως δεν είναι σεμνότυφη, γιατί σεμνότυφη είναι μοναχά η διαφθορά. Είναι μυαλωμένη, γιατί η φύση ποτέ δεν μπορεί να ‘ναι το αντίθετο. Όμως δεν είναι πανούργα, γιατί τέτοια μονάχα η τέχνη μπορεί να ‘ναι. Είναι πιστή στο χαρακτήρα και στις κλίσεις της, όμως όχι τόσο γιατί έχει αρχές, όσο γιατί η φύση, παρ’ όλες τις διακυμάνσεις της, ξαναγυρίζει και ξαναγεννά αδιάκοπα την ίδια ανάγκη. Είναι μετριόφρων, ακόμα και κουτή, γιατί η ιδιοφυία πάντα παραμένει μυστήριο για τον εαυτό της τον ίδιο. Ωστόσο δεν είναι περίφοβη, αφού δεν ξέρει τους κινδύνους του δρόμου όπου βαδίζει.
.
……….Από την αφελή σκέψη απορρέει αναγκαία μια αφελής έκφραση τόσο στα λόγια όσο και στις κινήσεις, η οποία είναι το σπουδαιότερο συστατικό της χάρης. Με την αφελή τούτη χάρη η ιδιοφυία εκφράζει τις εξοχότερες και βαθύτερες σκέψεις της, που είναι θεία αποφθέγματα από το στόμα ενός παιδιού.
.
Ενώ ο σχολαστικισμός, αδιάκοπα τρέμοντας μην κάνει κάποιο λάθος, καρφώνει τα λόγια και τις έννοιές του στο σταυρό της γραμματικής και της λογικής, είναι σκληρός και άκαμπτος, για να μην τυχόν και είναι ασαφής, λέει πολλά, θέλοντας να αποφύγει τα πολλά, και αφαιρεί τη δύναμη και την οξύτητα από τη σκέψη, μήπως και η σκέψη κόψει τον απρόσεχτο- η ιδιοφυία δίνει στη δική της σκέψη με μια και μόνη πινελιά περίγραμμα για πάντα καθορισμένο, στέρεο κι ωστόσο ελεύθερο. Ελεύθερα και φυσικά, όπως η ιδιοφυία στα πνευματικά της έργα, εκφράζεται και η αθωότητα της καρδιάς στη ζωντανή συναναστροφή.


*Ένα θαυμάσιο κείμενο –απόσπασμα – από το έργο του ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΣΙΛΛΕΡ «Περί αφελούς και αισθηματικής ποίησης»,
που αν γραφόταν σήμερα, θα ήταν εξ’ ίσου ενδιαφέρον. Προσέξτε πότε έζησε ο σπουδαίος αυτός Γερμανός συγγραφέας στο βιογραφικό που παραθέτω πιο κάτω. Η μετάφραση είναι του Παν. Κονδύλη, με κάποιες δικές μου προσαρμογές για ευκολότερη νοηματική πρόσληψη. Θα ακολουθήσουν και άλλα ενδιαφέροντα κείμενα του ευφυέστατου αυτού συγγραφέα.
Φ.Θ.


ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΣΙΛΛΕΡ
Μέγας γερμανός δραματικός συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στο Μάρμπαχ της Βυρτεμβέργης στις 10 Νοεμβρίου του 1759 και πέθανε στη Βαϊμάρη στις 10 Μαΐου 1805. Η καταγωγή του ήταν ταπεινή και η ζωή του γεμάτη δυσχέρειες. Σπούδασε νομικά και ιατρική. Το πρώτο ώριμο έργο του είναι το δράμα "Οι ληστές" (Die Rauber, 1783), μια τολμηρή διακήρυξη ελευθερίας εναντίον της τυραννικής και διεφθαρμένης ηθικά κοινωνίας. Το 1783 εκδίδεται το δραματικό έργο "Η συνωμοσία του Φιέσκο στην Γένουα"· το 1784 το "Ραδιουργία και έρως" και το 1787 το "Δον Κάρλος". Την ίδια χρονιά γράφει την "Ωδή στη Χαρά" και εγκαθίσταται στη Βαϊμάρη. Γνωρίζεται με τον Γκαίτε (1788) και διορίζεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας (1789). Ασχολείται με την συγγραφή ιστορικών έργων, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η "Ιστορία του τριακονταετούς πολέμου". Το 1790 νυμφεύεται την Σαρλόττε φον Λέγκενφελτ και αποκτά δυο γιους και δυο κόρες. Το 1791 ασθενεί σοβαρά από υπερκόπωση και κινδυνεύει να πεθάνει. Μεταφράζει αρχαίους έλληνες και λατίνους συγγραφείς και γράφει ορισμένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα. Παράλληλα ασχολείται με την μελέτη της φιλοσοφίας του Καντ, καρπός της οποίας είναι θαυμάσια φιλοσοφικά και αισθητικά δοκίμια, όπως το "Περί αφελούς και αισθηματικής ποίησης". Το 1794 αναθερμαίνεται η φιλία του με τον Γκαίτε και αρχίζει η περίοδος της ωριμότητας. Γράφει μερικά από τα ωραιότερά του ποιήματα και μπαλλάντες. Τα δραματικά έργα της περιόδου αυτής είναι: η τριλογία του "Βαλλενστάιν" (1800), Μαρία Στούαρτ (1801), "Η παρθένος της Ορλεάνης (1801), "Η νύμφη της Μεσσήνης" (1803), "Γουλιέλμος Τέλλος (1804) και το ημιτελές "Δημήτριος". Μετέφρασε πλήθος ξένων δραματικών έργων κυρίως αγγλικών και γαλλικών (Μάκβεθ, Φαίδρα κλπ.) Διηύθυνε τα περιοδικά "Οι ώρες" και "Ημερολόγιο των Μουσών". Μαζί με τον Γκαίτε έγραψαν τα σατιρικά δίστιχα "Ξένια".



***********************************************************************************















Σάββατο, Οκτωβρίου 23, 2010

Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΗ- Με αφορμή μια έκθεση στο Βερολίνο-

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Οι Γερμανοί από το τέλος του β’ παγκόσμιου πολέμου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70, απέφευγαν συστηματικά να αναφερθούν στον Χίτλερ και στη ναζιστική περίοδο και όταν αναφέρονταν το έκαναν για να πουν «φτου κακά» κι ας μην το πίστευαν. Εξαίρεση αποτέλεσαν κάποιοι σπουδαίοι συγγραφείς και σκηνοθέτες κιν/φου που άσκησαν σκληρή κριτική για την περίοδο εκείνη του: «Ein Volk ein Reich ein Fuehrer». Αλλά η κριτική τους επεκτάθηκε και στο γερμανικό λαό που είτε σιωπούσε είτε συμμετείχε στα πρωτοφανή, για το ανθρώπινο είδος, εγκλήματα. Όταν ο χρόνος άρχισε να απαλύνει τη χαραγμένη από τη φρίκη μνήμη των ανθρώπων και οι Γερμανοί έγιναν πάλι αποδεκτοί στη διεθνή κοινότητα χωρίς εχθρότητες, τότε άρχισε στη Γερμανία μια προσπάθεια προσέγγισης του μελανού παρελθόντος τους για να επανεξετάσουν το θλιβερό φαινόμενο της ναζιστικής περιόδου. Αυτό βέβαια ήταν θετικό, στο μέτρο που θα αντιμετώπιζαν καταπρόσωπο την αλήθεια και θα μάθαιναν κάτι από αυτήν.
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι πέτυχαν. Ίσως οι κοινωνιολόγοι που θα παρακολουθούσαν από κοντά τη γερμανική κοινωνία θα είχαν μια άποψη. Εκείνο που παρατηρώ εγώ εδώ και κάποια χρόνια, είναι ότι οι Γερμανοί, (ή κάποιοι εντεταλμένοι Γερμανοί) ασχολούνται συστηματικά με τον Χίτλερ και τη ναζιστική περίοδο, όχι για να κάνουν την εθνική τους ψυχανάλυση, αλλά για να μας φέρουν πιο κοντά τον Φύρερ τους και την περίοδο εκείνη, χρησιμοποιώντας μια επικοινωνιακή τακτική, που να δείχνει ότι οι ίδιοι δεν καίγονται για να μας τα πουν, ότι τα βλέπουν τάχα μου από απόσταση, αλλά ταυτόχρονα μας δίνουν τα στοιχεία που θέλουν εκείνοι, ώστε να μας κινήσουν το ενδιαφέρον και να μας καταστήσουν προσιτούς επικοινωνιακά, τους ναζί και τον Χίτλερ. Μετά …βλέπουμε. Βήμα-βήμα. Ελπίζω βέβαια ο τελικός τους στόχος τους να μην είναι η ανάδειξη κάποτε του Χίτλερ ως ισότιμου με τον…Αλέξανδρο το Μέγα…
Ένα δείγμα των όσων προανέφερα, είναι «Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΟΛΦ ΧΙΤΛΕΡ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ». Μετέφρασα λοιπόν την είδηση και τις δηλώσεις των αρμοδίων επιμελητών του ιστορικού μουσείου του Βερολίνου, από την εφημερίδα «Hamburger Morgen Post» και μαζί με τα εμβόλιμα σχόλιά μου την παραθέτω πιο κάτω.


Η ΜΕΓΑΛΗ -ΑΝΤΟΛΦ ΧΙΤΛΕΡ- ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Για την προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ, δεν ειπώθηκαν ακόμα όλα,
δήλωσαν οι επιμελητές του ιστορικού μουσείου του Βερολίνου.

(Σημείωση δική μου: Αλήθεια; Έχετε να μας πείτε κάτι ακόμα που να μπορέσει να αλλάξει τη παγκόσμια κοινή γνώμη για τον Χίτλερ; Αν όχι, τότε γιατί κουράζεστε;)

Το όνομά του, (λένε πάντα οι επιμελητές) αναφέρεται για το πιο μελανό κεφάλαιο της γερμανικής ιστορίας.
(Σημείωση δική μου: Τι θα πει αναφέρεται;;; Δεν είναι και στην πραγματικότητα ΤΟ μελανό κεφάλαιο όχι μόνο της γερμανικής αλλά γενικά της ιστορίας;)
Τώρα, το ιστορικό γερμανικό μουσείο, παρουσιάζει, (λένε οι επιμελητές του) «Τον άνθρωπο Χίτλερ και τη σχέση του με τους Γερμανούς».
(Σημ. δική μου: Λέτε να ήταν δύσκολη αυτή η σχέση;;)
Στην έκθεση αυτή, «Ο Χίτλερ, η γερμανική κοινωνία και το έγκλημα» πρέπει να εξηγηθεί το γιατί ο Χίτλερ γοήτευσε τόσο πολύ τους Γερμανούς, μας λέει μία από τις επιμελήτριες του μουσείου, η Σιμόνε Ερπελ. (Σημ. δική μου: Μα τα ευκόλως εννοούμενα….) Ανάμεσα στα εκθέματα, υπάρχουν προτομές του Χίτλερ,
(Σημ. δική μου: Ε, να συνηθίζουμε τη σταδιακή του αποκατάσταση….) φωτογραφικά λευκώματα, προπαγανδιστικό υλικό, ζωγραφική. Μια τέτοια έκθεση για τη ναζιστική περίοδο δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στο παρελθόν.
(Σημ.Δική μου: Ε, από δω και μπρός ξέρετε το δρόμο…) Πριν από 6 χρόνια, υπήρχε ένα εκθεσιακό σχέδιο, στο σπουδαιότερο μουσείο ιστορίας της Γερμανίας , υπό τον τίτλο: «Χίτλερ και η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση», αλλά απορρίφθηκε, επειδή το σχέδιο αυτό ήταν πολύ προσωποποιημένο.
(Εννοεί στον Χίτλερ. Ενώ στην τωρινή έκθεση ε; ούτε κουβέντα για τον Φύρερ… Μόνο ο τίτλος της έκθεσης φέρει τ’ όνομά του!! Σα να βάζετε το δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπο για να μη φαίνεστε..)
Στα εκθέματα της τωρινής έκθεσης, δεν υπάρχει π.χ. μια γνήσια στολή του Αδόλφου Χίτλερ. Μια τέτοια στολή είναι αποθηκευμένη στο κρατικό μουσείο της Μόσχας. Αλλά δεν έγινε συζήτηση για δανεισμό της στολής, συνέχισε η επιμελήτρια, «Γιατί κάτι που φόρεσε ο Χίτλερ και μάλιστα δυο φορές, θα μπορούσε να γίνει ένα φετίχ».
(Μπα; Για ποιους θα γινόταν φετίχ η στολή του Χίτλερ κοπέλα μου; Μήπως δεν πάψατε ποτέ να είστε καταγοητευμένοι;)

Η έκθεση λοιπόν αυτή, θέλει να φέρει τους επισκέπτες στη θέση να δημιουργήσουν τη δική τους εικόνα για τον Φύρερ , κατέληξε η επιμελήτρια του μουσείου.
(Σημ. δική μου: Την εικόνα στον επισκέπτη θα την υποβάλλουν τα επιλεγμένα εκθέματα. Αν δε, ο επισκέπτης δεν γνωρίζει και πολλά πράγματα για την εποχή εκείνη, τότε είναι βέβαιο ότι η εικόνα του επισκέπτη για τον Χίτλερ θα είναι αυτή που θα θέλουν οι οργανωτές της έκθεσης…)
Και συνεχίζει η επιμελήτρια Σιμόνε ΄Ερπελ: «Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι μια βιογραφικού τύπου έκθεση δεν θα μπορούσε να γίνει. (Σημ. δική μου : Μια βιογραφική έκθεση για τον σφαγέα και βρυκόλακα της μνήμης της ανθρωπότητας, θα ήταν βέβαια… άκομψη επικοινωνιακά αγαπητή Σιμόνε. Άλλωστε κι εσείς φοβάστε, για την εικόνα σας, μήπως σας καταλογίσουν ότι το παρακάνατε... Είπαμε. Σιγά σιγά θα περάσετε τα μηνύματά σας...)

Γι αυτό η έκθεση αυτή αφορά περισσότερο στην ιστορία της κοινωνίας του εθνικοσοσιαλισμού. Το ενδιαφέρον εδώ είναι η ανταπόδοση λόγου από τον Χίτλερ και τους Γερμανούς.
( Σημ. δική μου: Δηλαδή ο Χίτλερ και οι Γερμανοί μέσω της έκθεσης θα μας…εκθέσουν τα δίκια τους;;;)

Το ζήτημα της αρχικής ισχύος του Χίτλερ δεν θα δαιμονοποιείται πλέον.»

(Σημ. δική μου: Θα πρέπει να έχετε υπ’ όψη σας κ.κ .οργανωτές της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ-ΑΝΤΟΛΦ ΧΙΤΛΕΡ -ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, ότι με τέτοιου είδους εκθέσεις, η μνήμη της ιστορίας δεν αρκείται μόνο στα όσα εσείς έχετε επιλέξει να εκθέσετε, αλλά ξεδιπλώνει κι άλλα πολλά, που δεν εκθέσατε, που δεν είπατε, που δεν θέλετε ενδεχομένως να ακούτε…..αλλά που στοιχειώνουν την ιστορία και τη μνήμη).

Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή από τις 15 Οκτωβρίου έως 06 Φεβρουαρίου 2011.

(Κάντε μερικές οικονομίες μέχρι το Φλεβάρη , για να πάτε στην έκθεση! Φροντίστε να μη σας λείψει ένα τέτοιο γεγονός…)




Παρασκευή, Οκτωβρίου 15, 2010

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΗΝΥΜΑ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Σ’ ένα κόσμο όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει και πολλά πράγματα, σ’ ένα κόσμο όπου οι αριθμοί εξελίσσονται σε βάρος των ανθρώπων και η απληστία για το χρήμα δεν βλέπει που πατά, ενώ η εκμετάλλευση κάθε μορφής καταδυναστεύει τη ζωή μας,
.
ένα μεγάλο μήνυμα μας ήρθε από την μακρινή Χιλή του Σαλβατόρ Αλιέντε και του Πάμπλο Νερούντα.
.
Ένα έθνος σύσσωμο μοιράστηκε την αγωνία του θανάτου με τους 33 μεταλλωρύχους , που 700 μέτρα κάτω από τη γη για 69 μέρες, περίμεναν τη σωτηρία τους.
.
Εκεί, όπου η γιγαντιαία προσπάθεια της χώρας να διασώσει τους πολίτες της κράτησε την ανθρωπότητα ολόκληρη, με κομμένη την ανάσα. Από τη Χιλή λοιπόν,μας ήρθε το μεγάλο μήνυμα:
.
Πως η ζωή ξαναβρήκε τη θέση που της αξίζει. Πως η ζωή , μέσα από αυτήν την παρ’ ολίγο τραγωδία, ξανακάθισε στο θρόνο της.
.
Σκεφτόμουν, με φρέσκια ακόμα την ανακούφισή μου από τη σωτηρία των μεταλλωρύχων, πως αν το μήνυμα αυτό, για τον αγώνα της προστασίας της ζωής, το έκαναν πυξίδα της πολιτικής τους όλα τα πολιτικά συστήματα του κόσμου, τότε δεν θα υπήρχε πολιτικό σύστημα που να μην ήταν καλό.
.
Έτσι οι άνθρωποι όπου γης, δεν θα νοιάζονταν σε ποιο πολιτικό σύστημα ανήκουν, αφού όλα θα προστάτευαν και θα σέβονταν τη ζωή τους. Αλλά….






Δευτέρα, Οκτωβρίου 11, 2010

ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ


ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ

Ένα Σύνθημα χωρίς ημερομηνία λήξεως

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Αυτό το σύνθημα πήρε σχήμα και μορφή και γεννήθηκε
στο ιστολόγιό μου «Ο Θεός στο καφενείο» κι όσο μπορεί να ταξιδεύει μέσα στη ζωή μας τόσο θα ζευγαρώνει με την ελπίδα.
.
Θέλουμε λοιπόν Άνοιξη παντού: Μέσα μας και γύρω μας. Θέλουμε Άνοιξη στην ατομική και κοινωνική επαναστατικότητα, που στοχεύει στο «ΕΜΕΙΣ», στη μάθηση και στη γνώση, στην πολιτική, στις τέχνες και στα γράμματα, στο περιβάλλον, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο σήμερα και στο αύριο των παιδιών, στην ελληνική γλώσσα.
.
Θέλουμε την Ουτοπία ν’ αγκαλιαστεί με την πραγματικότητα! Θέλουμε Άνοιξη παντού. Τίποτα λιγότερο από τα πάντα!
.
Θέλουμε ν’ ανοίξουμε το στενό ορίζοντα της σύγχρονης ζωής και της γενικής κρίσης που μας μαστίζει, ζητώντας το Μέγιστο! Προβάλλουμε τη νέα ΑΠΑΙΤΗΣΗ στον εαυτό μας, στην πολιτική, στη ζωή μας και την μεταδίδουμε στο διαδίκτυο, στους άχρωμους πολιτικούς, στους φίλους μας, στους νέους ανθρώπους και στους ώριμους που δεν έπαψαν να είναι νέοι, ώστε να βρεθούμε κάποτε όλοι, με μια πυξίδα στα χέρια!
.
Μέσα από τη μιζέρια και τις γκρίζες ώρες των ανθρώπινων κοινωνιών, ας ακουστεί με σταθερή φωνή η νέα ΑΠΑΙΤΗΣΗ: Θέλουμε Άνοιξη Παντού.
.
Έτοιμοι να εργαστούμε και να πληρώσουμε το τίμημα γι αυτήν! Θέλουμε μια επανάσταση έξυπνη που θα τη φθονήσει κι ο Θεός!
.
Ας ωριμάσει μέσα μας, όπως ο μούστος που γίνεται κρασί. Έτσι να ωριμάσει κι η ιδέα, ώσπου να μορφοποιηθεί σε πράξη.
.
Μέχρι τότε, ας παραμένει πεισματάρης ο στόχος μας στον πιο κοντινό ορίζοντα της ζωής μας.
Αλλιώς, ας αφεθούμε στα δεσμά της ανάγκης, στη ΣΙΩΠΗ και στο ΤΥΧΑΙΟ…


Οι πίνακες της ανάρτησης είναι της ζωγράφου Νίκης Ελευθεριάδη

Δευτέρα, Οκτωβρίου 04, 2010

ΜΑΜΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ !


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου


Η βουλή της Ισλανδίας, παρέπεμψε τον πρωθυπουργό της χώρας στο δικαστήριο με το σκεπτικό ότι δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα εγκαίρως για να αποφευχθεί το οικονομικό ναυάγιο της Ισλανδίας.
.
Κι εμείς εδώ έχουμε οικονομικό ναυάγιο. Αλλά στην Ελλάδα, δεν ξέρω γιατί, θεωρούμε τους πρωθυπουργούς ανεύθυνους για κάθε κακό που συμβαίνει στη χώρα μας.

.
΄Ετσι κανείς δεν αγγίζει τον ανεύθυνο (σε όλα) Καραμανλή, ενώ ο θίασός του με τον οποίο κυβέρνησε, είναι πάλι στη βουλή και τα μέλη αυτού του θλιβερού θιάσου παριστάνουν τώρα τους τιμητές.
.
Μάλιστα ο τωρινός πρόεδρος της Ν.Δ. Σαμαράς, που κινείται μεταξύ ενός αναπαλαιωμένου παλαιοκομματισμού και τζάμπα εξυπνάκια, σε μια ομιλία του είπε, αν το πιστεύετε!!! (υπάρχει και βίντεο από τη βουλή) ότι η κυβέρνηση Καραμανλή, αντίθετα με την κρίση που επικρατούσε παγκοσμίως, βοήθησε την οικονομία της Ελλάδας!!!
.
Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα…ότι το ναυάγιο της ελληνικής οικονομίας, συνέβηκε… σαν ένα φυσικό φαινόμενο όπως η βροχή, τ’ αστροπελέκια, ο σεισμός, ας πούμε...
.
Τα πιο πάνω συζητούσε ένα ζευγάρι μιας μεσοαστικής οικογένειας. Την ώρα λοιπόν που τα συζητούσαν αυτά, πετάχτηκε χαρά χαρούμενος ο δωδεκάχρονος γιος τους Νικόλας, που τον είχαν ταράξει στα «μη» και στα «δεν» και στις τιμωρίες για τις αμέτρητες αταξίες του, και είπε, αφύσικα σοβαρά για την ηλικία του:
«Μαμά θέλω να γίνω πρωθυπουργός της Ελλάδας»…..





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος