Κυριακή, Νοεμβρίου 29, 2009

ΑΘΗΝΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Η δική μου αλήθεια

Αθηνόραμα: Του Μίνω Αργυράκη




Θεσσαλονίκη: Του Γιάννη Σταύρου

Κείμενο: Φαίδωνα Θεοφίλου


Κατάγομαι από τη Λέσβο και μένω εδώ και κάποιες δεκαετίες στην Αθήνα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι είμαι Αθηναίος. Αντίθετα: Δεν χάνω ευκαιρία να λέω ότι είμαι Μυτιληνιός. Έχω την αίσθηση πως όταν ρωτάς κάποιον εδώ από πού κατάγεται και σου λέει από την Αθήνα, σου φαίνεται σαν άχρωμος, σχεδόν χωρίς καταγωγή. Όποιος μένει στην Αθήνα χαίρεται να λέει από ποιο χωριό ή από ποια άλλη πόλη είναι χρωματίζοντας έτσι την ταυτότητά του. Προέρχεται επιτέλους από κάπου, δεν είναι από το μωσαϊκό και το χωνευτήρι ανθρώπων που λέγεται Αθήνα.

Αντίθετα: Όποιος ζει στη Θεσσαλονίκη, άσχετα αν κατάγεται από το Ορμένιον ή τη Σταυρούπολη, θέλει να λέει ότι είναι από τη μεγαλούπολη της Μακεδονίας.

Όσοι παροικούμε στην Αθήνα, μας αρέσει «να απεχθανόμαστε την πρωτεύουσα».
Όποιοι πάνε να μείνουν στη Θεσσαλονίκη, δεν προλαβαίνουν να τους αρέσει κάτι, επειδή την αγαπούν κατ’ ευθείαν.

Οι σχέση μου με την Αθήνα: Εργάσθηκα εδώ, αγάπησα τη δουλειά μου, έχω καλούς φίλους που κι αυτοί προέρχονται από αλλού, βρήκα τον τρόπο να αποφεύγω τις ασχήμιες της πόλης που ζω, και προσπαθώ να απολαμβάνω ό,τι όμορφο έχει.

Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη: Υπηρέτησα για 6μήνεςτη στρατιωτική μου θητεία στο Γ’ Σώμα Στρατού, δίπλα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο «Το Δαχτυλίδι του Ήλιου» -διηγήματα - στις εκδόσεις «Μικρή Εγνατία» που έβγαζε και τα γνωστά «Τραμάκια» ( Τραμ=βιβλία μικρότερα από μέγεθος τσέπης πρωτοεμφανιζόμενων κυρίως συγγραφέων και ποιητών) του εκδότη Γιώργου Κάτου, του ωραιότερου αλήτη της ζωής που γνώρισα. Τώρα όταν βλέπω στην τηλεόραση εικόνες από την Θεσσαλονίκη, την παραλία με το Λευκό Πύργο, τα Λαδάδικα, την παλιά πόλη, το Βαρδάρη, τη Τσιμισκή, τις γειτονιές της, αισθάνομαι πως αγαπώ μια όμορφη και μοιραία γυναίκα που θα ήθελα να είμαι κοντά της όσο πιο συχνά γίνεται. Με κέρδισε γι αυτό που είναι και λυπάμαι που δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω εκεί.

Ταυτόχρονα η Θεσσαλονίκη, διογκούμενη πληθυσμιακά εγκλωβίστηκε σε πολλά προβλήματα, και η ανάγκη επιπρόσθετων έργων υποδομής είναι εμφανής περισσότερο από ποτέ. Σ΄αυτά αλλά και σε άλλες ελλείψεις, θα μπορούσε να τη βοηθήσει αποτελεσματικά μια ικανή και εμπνευσμένη αυτοδιοίκηση. Οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες δηλαδή. Η πόλη έχει σπουδαίες προσωπικότητες και άξιους ανθρώπους. Οι πολίτες όμως της πόλης, προτιμούν να εκλέγουν ασήμαντους ανθρώπους που κινούνται στο επίπεδο του «συμπλεγματικού λαϊκισμού» και που μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους να επιβεβαιωθεί, αλλά όχι την πόλη.

Νομίζω πως είναι καιρός, οι Θεσσαλονικείς και όσοι αγαπούν την πόλη, να σταματήσουν τον στείρο και άκαρπο ανταγωνισμό με την Αθήνα, τις τριβές και τις εχθρότητες και να συσπειρωθούν, να γίνουν διεκδικητικοί για τη λύση των προβλημάτων της πόλης από την κεντρική εξουσία και να αρχίσουν να διοχετεύουν την ενέργειά τους στην ανάδειξη της πόλης τους και όχι σε μάταιους βερμπαλισμούς και συναισθηματισμούς της δεκάρας που δυναμώνουν τους ασήμαντους λαϊκιστές και αδυνατίζουν την πόλη…

Μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη δεν αρκεί να είναι ωραία αλλά άμυαλη.
Πρέπει να παραμείνει ωραία και να αξιοποιήσει το μοναδικό ανθρώπινο υλικό που διαθέτει. Γιατί την θέλουμε και όμορφη και έξυπνη…




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος