Πέμπτη, Νοεμβρίου 05, 2009

ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ - Ποίηση


Φαίδωνα Θεοφίλου

Στην αρχή ήταν το δέος.

Όταν άρχισε να ραγίζει, όλα ξεδιάλυναν.

Βράχια που ξεφύτρωναν με το νεύμα του Θεού.

Θάλασσα να καθρεφτίζει τ’ ουρανού τις προθέσεις.

Ποιητών και Αγίων ψιθυρίσματα,

με τις τέσσερις εποχές να παραστέκουν.

Στο καστρομοναστήρι οι αιώνες ταξινομημένοι

με την πνοή της Ιστορίας.

Τα λόγια του Ιωάννη στον αιθέρα κεντημένα

και τα οράματα να φωλιάζουν στο σπήλαιο.

Μπαίνουμε στο λιμάνι

και μας μηνάει η Πάτμος:

«Στην πέτρα η Δύναμή μου,

η Σοφία μου στο λευκό

οι ισορροπίες της Ψυχής μου στα σχήματα».

Με αρσενοπρέπεια κατεβαίνει ο ήλιος

τη σκάλα του στη θάλασσα.

Οι αποχρώσεις ξεσπούν

σαν παιδικά αισθήματα.

Άγγελοι κρατούν στα κύματα τον ίσο…

Ο Ιωάννης αλλοπαρμένος

απ’ το Ουράνιο Πάθος

αφήνει τη φωνή Του ως εμάς:

«Στου Θεού τον Έρωτα αφεθείτε»

Και των Ανθρώπων, συμπλήρωσα

και των Ανθρώπων,

ενώ το πλοίο έδενε στο ντόκο…


@C : Φαίδων Θεοφίλου -All rights reserved

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος