Τρίτη, Οκτωβρίου 27, 2009

ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΠΟΛΥ, ΕΔΩΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΥΡΕΨΑΝ- Αφιερώνεται



Φαίδωνα Θεοφίλου

«Ψάχνω για το δικό μας το πελεκημένο Θέλω» μονολογεί «Ο νεαρός Έλληνας» ανιχνεύοντας το μέλλον του Ελληνισμού. Ίσως υπάρχει γύρω μας και μέσα μας μια Ελλάδα που δεν υποψιαζόμαστε κι ένας Έλληνας που βαδίζει στη κόψη του ξυραφιού, έχοντας τις ίδιες πιθανότητες να χάσει την ψυχή του ή να την αποκαλύψει λαμπερή
και να νιώσει την επιθυμία για τον επαναπροσδιορισμό,
μιας πορείας νέας.
Να βάλλει στόχους που να ξεπερνούν τις δυνάμεις του:
Γιατί, τι νόημα θα είχαν στόχοι
που είναι μέσα στα όριά του;

«Τον καθαρό το Λόγο να φιλάς στο στόμα
για να γίνει σφυγμός
στο σώμα όλου του κόσμου»

Οι ποιητές είτε ακούγονται είτε όχι, επιμένουν.
Απλώνουν την έπαρση της ψυχής τους σαν δίχτυ να αιχμαλωτίσουν το αδύνατο.
Έτσι λοιπόν ο Ελληνισμός, στο μέτρο που, κατά την ιστορική του διαδρομή, έφτασε το αδύνατο και το έκανε αυτονόητη υπόθεση, είναι λαός ποιητικός.
Και όχι μόνο γι αυτό. «Ο νεαρός Έλληνας» αρμενίζοντας ενάντια σε καιρούς μικρόψυχους, θερμαίνει στο στήθος του την Ουτοπία σαν αγαπημένη, που θα μεταβληθεί σε τρέχουσα πραγματικότητα.
Η εικόνα του νέου Ελληνικού Μύθου υπάρχει.
Μόνο που είναι κατατεμαχισμένη και σκόρπια σε μυριάδες κομμάτια. Κι είναι αυτά τα κομμάτια, τα πιο λαμπερά και κλείνουν μέσα τους θησαυρούς και μάγια. Ο στόχος περιμένει:
Να συνθέσουμε αργά έστω, μα σταθερά
την εικόνα του Νέου Ελληνικού Μύθου…

Φαίδωνα Θεοφίλου
«Ο Μικρός Ελληνικός-τρεις Λόγοι
Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Γ΄Έκδοση – (εξαντλημένο)




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος