Τρίτη, Σεπτεμβρίου 29, 2009

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Του Φαίδωνα Θεοφίλου


Τους σημαντικούς πολιτικούς άνδρες τους ανεβάζει ψηλά στα μάτια των πολιτών και της πολιτικής, σχετικά εύκολα, η ακτινοβολία του αναστήματός τους, που δανείζει και νόημα καθώς και ποιότητα στην πολιτική μας ζωή. Οι περισσότεροι σημερινοί πολιτικοί μας άνδρες τεντώνουν ακραία την σπουδαιοφάνειά τους για να την κάνουν σπουδαιότητα. Ο πήχης είναι τόσο χαμηλά που φθάσαμε να θεωρούμε σημαντικούς πολιτικούς άνδρες τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου με μόνα πραγματικά «προσόντα», τα ονόματά τους… Αυτές οι εκλογές μου προκαλούν μελαγχολία όταν κοιτάζω και ακούω τα κόμματα, τους αρχηγούς και τα στελέχη τους:

Ν.Δ.: Ένας θίασος ανικάνων που υποσχέθηκε να επανιδρύσει το κράτος και ίδρυσε κάτι άλλο που έχει τα χαρακτηριστικά ενός οίκου ανοχής. Επί 6 χρόνια που κυβερνούσε, έκανε αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Τώρα ξαναζητά την ψήφο των πολιτών κάνοντας ……αντιπολίτευση στην κυβέρνηση που… θα προκύψει από τις εκλογές!!!

Πασοκ.: Τιμωρημένο, δικαίως, σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για τα όσα αρνητικά έκανε ή θετικά που παρέλειψε να κάνει. Αν το κόμμα της αντιπολίτευσης διαθέτει κάποια ικανά στελέχη, κανένα από αυτά δεν είχε την ευκαιρία να ηγηθεί του κόμματος, παρά μόνον ο Γιώργος Παπανδρέου που δεν μπορεί ακόμα να ξεχωρίσει το πηλίκον απ’ το… πηλήκιο!!!

Κ.Κ.Ε: Μετά και το πρόσφατο σταλινικό παραλήρημα της Αλέκας Παπαρήγα, πείστηκε και ο πλέον αφελής ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι εξωτικοί όπως και οι Ταλιμπάν. Χώρια, που όταν ανοίγουν το στόμα τους για το κομματικό κήρυγμα, σε πιάνει βαρεμάρα και πλήξη, αφού ξέρεις ότι θα σου πουν όσα ήδη γνωρίζεις απ’ έξω αφού χρόνια τώρα, ακούς το ίδιο μονότονο μάθημα. (Αλλά το πολύ το κυρ ελέησον…) Ακόμη, το Κ.Κ.Ε. αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνητική συνεργασία με οποιοδήποτε κόμμα, επιδεικνύοντας κομματική αυταρέσκεια και οραματιζόμενο το...δικό του Πάσχα με την ανάσταση των…σοβιέτ.

Σύριζα: Η παιδική χαρά της πολιτικής μας, όπου, λέει, υπάρχουν δεν ξέρω πόσες συνιστώσες ανθυποκοματιδίων του ενός ατόμου, στο κόμμα. Δεν μπορούν να συννενοηθούν μεταξύ τους ούτε και να βγάλουν αρχηγό, αφού όλοι οι εκπρόσωποι των συνιστωσών θέλουν να είναι αρχηγοί κι αφού δεν μπορούν όλοι, δεν βγάζουν κανένα. Ορίζουν μόνο έναν αρχηγεύοντα υπό την πίεση των εκλογών και για να μην διαλυθούν στα «εξ ών συνετέθησαν». Αυτοί που δεν μπορούν να διοικήσουν το σπίτι τους , θα έχουν λόγο για τη χώρα. Θέλω να αναφέρω εδώ ότι η πολιτική μας ζωή έχει ανάγκη από πολιτικούς σαν τον Φώτη Κουβέλη και τον Δημήτρη Παπαδημούλη, που το κόμμα τούς έβαλε στο περιθώριο…Πάντα οι μικροί και ασήμαντοι κάτεχαν την τέχνη του αποκεφαλισμού…

ΛΑ.Ο.Σ. : Προϊόν που γέννησε η πολιτική παρακμή. Κόμμα ευκαιρίας και …εκπτώσεων με νεοταξικές αντιλήψεις που ισοπεδώνει την αισθητική και προβάλλει την αυθάδεια της ανοησίας, ως πολιτική λογική. Κόμμα, «Αποθήκη» ξεπεσμένων πολιτικάντηδων και συλλογής ετερόκλητων στοιχείων με στόχο την άγρα ψήφων από κάθε κατεύθυνση. Πρόσφατα προσχώρησε στο κόμμα Κυπατζής, (πρώην διοικητής της Κ.Υ.Π.) ενώ ταυτόχρονα ο Καρατζαφέρης, έκανε επαφές και για την προσχώρηση του γνωστού μάνατζερ θεαμάτων, Ηλία Ψινάκη που δεν ευδοκίμησε μετά από αντιδράσεις στελεχών τού κόμματος. Τραχανοδικαστήριο …

Οικολόγοι-Πράσινοι: Ενώ έχουν εξαιρετικές θέσεις για το περιβάλλον και αξιόλογους νέους ανθρώπους- στελέχη, στηρίζουν τις σκοπιανές θέσεις στο Μακεδονικό και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με το «Ουράνιο τόξο» λέγοντας πως υπάρχει Μακεδονική (Makedonski) μειονότητα στην Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι ζητούν όμως την ψήφο των Ελλήνων και όχι των Σκοπιανών όπως θα έπρεπε….

Η πολιτική μελαγχολία απλώνεται παντού. Ευτυχώς υπάρχουν οι κουβέντες με τους λιγοστούς, ακριβούς, φίλους. Ευτυχώς υπάρχουν οι ποιητές που περιμένουν πάντα στα φαρδιά ράφια της βιβλιοθήκης. Η φύση με τις μυρωδιές της . Οι μουσικές του κόσμου έτοιμες να σε υποδεχθούν από τον απογευματινό περίπατο.
Έτσι η πολιτική μελαγχολία ξαλαφρώνει…

Μήπως δεν αγαπάμε αρκετά αυτή τη χώρα;
Πάντως την Κυριακή , ψηφίζω.






Οι πίνακες είναι του Τσόκλη

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 27, 2009

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ Ενότητα δεύτερη

Οι Συνεικόνες μου


Με τη δεύτερη ενότητα, κλείνει ο κύκλος των τεσσάρων συνεικόνων,

"Αναφορά στη Γυναίκα"




C: 2009 Φαίδων Θεοφίλου. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την αναφορά του δημιουργού

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 25, 2009

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ


Από τις Συνεικόνες μου: Ενότητα πρώτη








C: Φαίδων Θεοφίλου: Οι Συνεικόνες μου. 2009
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την αναφορά του δημιουργού.


Κυριακή, Σεπτεμβρίου 20, 2009

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ



Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δηλωτικό των πεποιθήσεών μου.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια επικοινωνία δύο ανθρώπων με διαφορετικές απόψεις, που συμβαίνει όμως, όλες να περιέχονται μέσα μου, έτσι που, ο ένας μου εαυτός (ο αθέατος) να εκφράζει τις μισές από τις απόψεις και ο άλλος μου εαυτός, ο ορατός, να απαντά με τις άλλες μισές. Έτσι ώστε να μοιάζει πως παίρνω ένα γράμμα από τον ένα μου εαυτό, στον οποίο στέλνει το απαντητικό γράμμα ο άλλος μου εαυτός. Τελικά δεν είναι παρά μόνο μια άσκηση εσωτερικού διαλόγου και στιγμιαίας αναζήτησης...

Γράμμα στον εαυτό μου

Εκνευρίζομαι με τους ανθρώπους που για να μιλήσουν κρατάνε συνεχώς δεκανίκια της γνώσης άλλων. Υποτίθεται πως όταν μαθαίνεις, αφομοιώνεις, διαπλάθεσαι από τη γνώση, συγκροτείσαι και έχεις άποψη, που μπορείς να τη βελτιώσεις ή να την αλλάξεις. Έχεις άποψη όμως. Όχι συνεχώς τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος. Εσύ, τι λες και ο συνομιλητής σου, είναι το πιο σημαντικό, για να γίνει κουβέντα.
.
Προσωπικά, όταν συζητάω, διαπλέκω τις απόψεις σε ένα σώμα και διεισδύοντας στο θέμα, έχω την προσδοκία, μαζί με τον συνομιλητή μου, να βρω μια καινούρια παράμετρο μέσα από τη συζήτηση, που θα εντοπίσει ο διάλογός μας, κερδίζοντας έτσι κάτι καινούριο. Μια νέα, τρίτη, διάσταση του θέματος.
.
Εγώ λοιπόν, για να ξέρεις, είμαι άθεος. Δεν εξαρτώμαι από τίποτα αφού δεν πιστεύω. Δεν έχω τα προβλήματα και τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που έχουν όσοι πιστεύουν και ψάχνονται δήθεν να βρουν αυτό που δεν έχουν ακόμα πλησιάσει. Αφήνω το πνεύμα ελεύθερο να πετά. Έχω βέβαια τις αξίες μου που τις ακολουθώ με συνέπεια, αφού έχω τους δικούς μου κώδικες ζωής και δεν με ενδιαφέρει να ελπίζω να εξαργυρώσω κάτι σε κάποιον παράδεισο.
.
Αυτοί που πιστεύουν στο Θεό ή σε «ανώτερες δυνάμεις» όπως είναι τώρα της μόδας να λέγεται ή που αναζητούν τις εσώτερες τους δυνάμεις για να αποκαλυφθούν στον εαυτό τους ως εκείνοι που είναι κατ' εικόνα και ομοίωση του υποτιθέμενου Θεού τους, αυτοί ενδιαφέρονται για συναλλαγματικές που θα εξαργυρώσουν στον παράδεισο. Πώς βασανίζονται οι άνθρωποι.. Τι ματαιοδοξία… Τι "εσωτερική Φιλοσοφία" μπαλαφάρα για το τίποτα… Ένα δέντρο που φυτρώνει και ανθίζει, είναι πολύ σπουδαιότερο απ' όλα αυτά.
.
Και ποιος σου είπε ότι ο άνθρωπος είναι ό,τι ανώτερο υπάρχει στο σύμπαν;; Τι εγωισμός άπατος! Τι ανθρώπινη αυταρέσκεια!!! Μόλις έμαθες ότι είμαι άθεος, εσύ που τα γνωρίζεις όλα και μας τα αραδιάζεις με βιασύνη, άρχισες να με κρίνεις εμένα τον «ανυποψίαστο», λέγοντας:
.
"Όμως ακόμη κι αν είσαι άθεος και δεν σε ενδιαφέρουν τα θεωρητικά της ύπαρξης, τι θέση δίνεις στον εαυτό σου μέσα στον κόσμο;
Ό,τι έρθει κι ό,τι κάτσει, πώς να βολευτούμε, να βρούμε μια ζωούλα,
δουλίτσα, σύντροφο, πενθήμερα μιζέριας και σαββατοκύριακα μποτιλιαρίσματος";
.
Άρχισες τα στερεότυπα. ακόμα δε μιλήσαμε. Και η πλάκα είναι πως με κατακρίνεις αναλύοντάς με συγχρόνως. Σα να μην υπάρχει ένα επίπεδο ποιότητας και για όποιον είναι άθεος… Βάλτο καλά στο μυαλό σου: Ένας άθεος , είναι απελευθερωμένη οντότητα , που σέβεται τη φύση που τον έφερε στον κόσμο και που θα τον πάρει από τον κόσμο για να τον μεταβάλλει σε χημικό στοιχείο, δεν μπλέκεται με ένα κουβάρι μάταιες σκέψεις, δοξασίες και δόγματα για να γίνει χειρότερος απ' ότι ήταν. Ο τρόπος που μιλάς από καθέδρας, μου θυμίζει την υφέρπουσα υποκρισία των χριστιανών θεολογούντων.Θα μου πεις: Εσύ δεν κρίνεις; Κρίνω βέβαια αλλά όχι όπως εσύ με στερεότυπα και προκαταλήψεις. Κρίνω όταν βλέπω πράξεις ανθρώπων μπροστά στα μάτια μου. Κρίνω θετικά ή αρνητικά με βάση πρώτα το γενικά αποδεκτό αξιακό σύστημα και μετά με το δικό μου. Είναι μια αυτονόητη λειτουργία του εγκεφάλου. Εμένα δεν με νοιάζει το τί πιστεύει ο ένας ή ο άλλος, κι αν έχει τις τάδε ή τις δείνα συνήθειες και ούτε βέβαια θα μου πέρναγε ποτέ η ιδέα να τον αλλάξω ή να του επιβάλλω τις απόψεις μου. Να ανταλλάξω απόψεις μαζί του ναι. Μέχρι εκεί. Κι ας πάρει ο καθένας από τον άλλον ότι του ταιριάζει.
.
Εγώ ας πούμε δεν τρώω κρέας. Όχι γιατί πιστεύω σε κάποια δοξασία ή μετεμψυχωτική μπούρδα. Πιστεύω ότι το πρόβατο ή η αγελάδα ή ο χοίρος ή τα πουλιά, πως είναι σύντροφοί μου μέσα στη φύση. Έτσι λοιπόν δεν μπορώ να φάω το σύντροφό μου. «Τα περί εσωτερικών ανώτερων επιπέδων» που αναφέρεις με τόσο έντονο θεολογικό χαρακτήρα, υπάρχουν και κατά τη δική μου άποψη βέβαια, αλλά μόνο ως πεδία άσκησης του ΕΓΩ μου, ώστε να καταλαβαίνω περισσότερο τον εαυτό μου και να αισθάνομαι καλύτερα τον κόσμο που με περιβάλλει.
Στην ερώτησή σου αν υπάρχει κάτι ανώτερο και πέρα από μας, η απάντησή μου είναι ξεκάθαρη: ΟΧΙ. Όταν πεθάνουμε τέλος. τίποτα. Ούτε φως ούτε σκοτάδι. Ούτε σκέψη ούτε συναίσθημα. Μόνο χημικό στοιχείο που χάνεται μέσα στη φύση. Υπάρχει βέβαια αλλά δεν είναι ορατό πια. Λες ακόμα, διαβάζοντας για τον άθεο, από το κείμενο του βιβλίου που έχεις μπροστά σου:
.
"Επειδή του λείπει η πίστη δεν ξέρει τι είναι ανώτερο επίπεδο. Δεν έχει ιδέα για την ύπαρξη ενός ανωτέρου επιπέδου μέσα του που προσπαθεί να ενωθεί μαζί του. Το είναι του, ο εαυτός του, η αυταρέσκειά του απορροφούνε τα πάντα. Γι αυτό μέσα του μισεί αυτούς που διαφωνούν μαζί του ή που δεν τον χωνεύουν ή που τον κοροϊδεύουν, παρ’ όλο που ίσως να μην το δείχνει εξωτερικά αν κινδυνεύει η αξιοπρέπεια του. Δεν θα βρει φάρμακο γι αυτό αν παίρνει τον εαυτό του έτσι όπως είναι.
.
"Μπορείς να καταλάβεις ότι αυτά που λες είναι ο κανόνας μιας εξεζητημένης σοβαροφάνειας; Ποιος δεν γνωρίζει τι είναι ανώτερο επίπεδο; Ποιος έχει αυταρέσκεια και μισεί τους άλλους που διαφωνούν μαζί του; Ποιος δεν θα βρει φάρμακο αν παίρνει τον εαυτό του όπως είναι;; Μάλλον θα εννοείς αυτούς που πιστεύουν μόνο στα χαρτιά, γιατί αυτοί που αληθινά πιστεύουν, καθώς και οι άθεοι, δεν έχουν τέτοια προβλήματα, ούτε δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις και μίση ούτε και κακώς εννοούμενες αξιοπρέπειες. Λίγη περισσότερη σεμνότη, και λιγότερη υποκρισία και δασκαλισμός δεν θα έβλαπτε από μέρους σου. Το πρόβλημά σου είναι ότι δεν μπορείς ενδεχομένως, να διαμορφώσεις δική σου σκέψη με το υλικό που έχεις μέσα σου καθώς και το δώρο της ανθρώπινης παρατήρησης και καταπίνεις ό,τι δήθεν εντυπωσιακό βρίσκεις και σου πάει. Τέλος πάντων, αρκετά με δίδαξες γι απόψε, κι αρκετά απολογήθηκα χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να το κάνω.
Καλό ξημέρωμα...



Τα σχέδια είναι της Α. Μόζα

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 15, 2009

Ξ Ε Φ Λ Ο Υ Δ Ι Σ Μ Α



Αισθήματα ευέλικτα

γυαλισμένα,

με οσμήν ευωδίας.

Αισθήματα να πλαγιοκοπούν

φορώντας υποσχέσεις,

με χρώματα έντονα

να παίζουν στα δάχτυλα τις αποχρώσεις.

Αισθήματα ευπροσάρμοστα

στα Έσοδα και στα Έξοδα των Λογισμών...


Φαίδωνα Θεοφίλου : «Από τον κύκλο της κοντινής ξαδέλφης»









Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 10, 2009

ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΥΣΗΣ ΤΩΝ... ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Δεν είναι ευχάριστο έργο να εξηγείς το αυτονόητο, που η χαρακτηριστική υπερβολή των Νεοελλήνων εξαφάνισε από το προσκήνιο, με αποτέλεσμα το φάλτσο να πρωταγωνιστεί ως αλήθεια και η αλήθεια να χαμογελάει από μακριά με νόημα…
.
Καλά το καταλάβατε: Αναφέρομαι στο χαρακτηρισμό του στιχουργού Λευτέρη Παπαδόπουλου ως Πατριάρχη των…Ελλήνων ποιητών από τον Μίκη Θεοδωράκη.
.
Και καλά, ο Μίκης Θεοδωράκης βρίσκεται σε μια προχωρημένη ηλικία και είναι φυσικό να έχουμε μια επιεική στάση σε ό,τι λέει, όπως θα κάναμε για τον πατέρα ή τον παππού μας. Αλλά οι άλλοι; Οι τηλεοπτικοί σταθμοί, οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι του Λευτέρη, έχασαν τη σοβαρότητά τους; Ή μήπως διά της κραυγαλέας προβολής των υπερβολικών χαρακτηρισμών, (που λέγονται και αλλιώς) έδειξαν πως δεν τους ενδιαφέρει αν θα εκθέσουν το Μίκη Θεοδωράκη ή το Λευτέρη Παπαδόπουλο; Ή μήπως θεωρούν οι δημοσιογράφοι συνάδελφοι του Λευτέρη, ότι λέγοντας πως ο Παπαδόπουλος είναι ο Πατριάρχης των Ελλήνων ποιητών, ότι δίνουν… έγκυρη πληροφόρηση στο ελληνικό κοινό; Οι κριτικοί; Οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι; Κάποιος τέλος πάντων; Όλοι σιωπούν, στο όνομα κάποιων ισορροπιών;
Ο ίδιος ο Λευτέρης πώς δέχτηκε τέτοιες τερατώδεις υπερβολές;
.
Που να φανταστούν λοιπόν, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης, ο Σεφέρης, ο Καββαδίας, ο Λειβαδίτης, ο Αναγνωστάκης ο Ρίτσος, ο Σαχτούρης, ο Κατσαρός και άλλοι ποιητές μας, ότι θα έρθει μια στιγμή που θα πατριαρχεύσει στο έργο τους και στην ελληνική ποίηση ο Λευτέρης Παπαδόπουλος!! Αλλά, όπως λέει σε ένα τραγούδι του ο Νιόνιος: «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε».
.
Φυσικά και υπήρξε (δεν γράφει πια) ένας σπουδαίος στιχουργός ο Λευτέρης, που όλη η Ελλάδα τραγούδησε και χάρηκε τους στίχους του. Προσωπικά, του αφιέρωσα αρκετές σελίδες στο περιοδικό «Αιολίδα» που διηύθυνα κάποτε, δημοσιεύοντας απόψεις πολλών έγκριτων ανθρώπων της τέχνης για τη δουλειά του, προσθέτοντας και τη δική μου, και γράφοντας πόσο επιτυχημένα αξιοποίησε στοιχεία από τη δημοτική ποίηση καθώς και ποιητικές φόρμες που χρησιμοποίησε από τη σύγχρονη ελληνική ποίηση, για τη στιχουργία του. Δεν είναι όμως ο μόνος σπουδαίος στιχουργός. Ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραψε επίσης θαυμάσιους στίχους, όπως και οι νεώτεροι τραγουδοποιοί Σωκράτης. Μάλαμας και Μίλτος Πασχαλίδης, η μοναδική Λίνα Νικολακοπούλου, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Κώστας Τριπολίτης, ο Παρασκευάς Καρασούλος, και άλλοι των οποίων τους εξαιρετικούς στίχους ακούω ή τραγουδώ αλλά να με συγχωρείτε που δεν γνωρίζω τα ονόματά τους. Ο Λευτέρης, εκτός από την δεδομένη ποιότητα των στίχων του, ευτύχησε να βρεθεί σε μια εποχή όπου άνθιζε μια πλειάδα μεγάλων συνθετών με τους οποίους συνεργάστηκε. Πολύ σημαντικό ακόμα γι αυτόν, ότι ήταν δημοσιογράφος και είχε όλες τις επικοινωνιακές ευχέρειες για να προβάλλει τις συνεργασίες του.
.
Και για να μην μπερδεύουμε την στιχουργία-τραγουδοποιία με την ποίηση, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια απλά πράγματα: Η στιχουργία προορίζεται μαζί με τη μουσική να γίνει το σώμα που λέγεται τραγούδι. Είναι δηλαδή το μέρος ενός όλου. Ο στίχος παίρνει από τη μουσική και η μουσική από το στίχο και τα δύο μέρη, κάνουν το τραγούδι. Αλλά ενώ η μουσική μπορεί να σταθεί και μόνη της, ο στίχος που γράφτηκε για μουσική, από μόνος του δεν μπορεί να πάει «μακριά». Δεν μπορεί δηλαδή από μόνος του να καλύψει και αυτό που του δίνει η μουσική. Για να το καταλάβετε, αρκεί να διαβάσετε τους στίχους ενός τραγουδιού, χωρίς να ακούτε τη μουσική. Άλλωστε η στιχουργία είναι περισσότερο τεχνική και λιγότερο τέχνη. Μιλώ βέβαια για την επαγγελματική στιχουργία και όχι για την ανώνυμη λαϊκή-δημοτική.
.
Το ποίημα; Τι είναι το ποίημα; Είναι από μόνο του ένα αυτόνομο έργο τέχνης. Το Άξιον Εστί π.χ. του Οδυσσέα Ελύτη θα παρέμενε Μεγάλη Ποίηση είτε το μελοποιούσε ο Μίκης Θεοδωράκης είτε όχι. Απλά η μουσική, σαν πιο λαϊκή τέχνη, έφερε ευκολότερα τη Μεγάλη Ποίηση κοντά στο λαό. Η ποίηση δεν γράφτηκε για τη μουσική. Γράφτηκε ως ξεχωριστή τέχνη. Γράφτηκε μόνο ως ποίηση. Οι συνθέτες που την μελοποίησαν, προσάρμοσαν τη τέχνη τους πάνω στις απαιτήσεις της Μεγάλης Ποίησης. Αυτά τα λίγα για να ξεθολώνουμε…
.
Κλείνοντας, να σας θυμίσω ότι ο λόγος που οι αρχαίοι Έλληνες πρόβαλαν την ανάγκη του ΜΕΤΡΟΥ, επικαλούμενοι το περίφημο «Παν μέτρον άριστον», ήταν ακριβώς το ότι δεν είχαν Μέτρο στη συμπεριφορά τους. Εμείς, δεν χρειάζεται να το επικαλούμαστε αφού έχει πια καταγραφεί ως είδος σε εξαφάνιση… Κατά τα άλλα, αναπολώ με νοσταλγία την Χατζιδάκεια αισθητική και το Χατζιδάκειο καλλιτεχνικό ήθος που ελπίζω, για όλους μας , να μην χάθηκε για πάντα…..



Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 07, 2009

ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ





Του Φαίδωνα Θεοφίλου
Η συγκριτική μέθοδος είναι πάντα μια καλή ευκαιρία για όλους μας ώστε να προσεγγίζουμε την αλήθεια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γνωρίζοντας λοιπόν από την ελληνική πολιτική ζωή, ότι δεν υπάρχει διαφάνεια στις αποφάσεις και στις πράξεις των κυβερνώντων, γνωρίζοντας ότι το ψέμα είναι το καλύτερο εργαλείο στα χέρια των πολιτικών μας , έτσι που, συχνότατα πλασάρεται και ως μοναδική αλήθεια, γνωρίζοντας τέλος, το ήθος και τα ήθη της πολιτικής μας ζωής, θα ήθελα να αποθέσω μια αίσθηση ενός άλλου πολιτικού ήθους, μέσα από ένα απόσπασμα ομιλίας τού μεγάλου Ευρωπαίου πολιτικού και ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών της τότε Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Βίλυ Μπραντ, που είχε την καλοσύνη να μου στείλει από τη Γερμανία ο καλός φίλος του «Καφενείου» Δημήτρης Κεφαλίδης, που τον ευχαριστώ. Τις ιστορικές στιγμές λοιπόν, που ο Βίλυ Μπραντ ασκούσε την περίφημη «Οστ Πολιτίκ»*, γονάτιζε και μπροστά στα θύματα του ναζισμού ζητώντας συγγνώμη από την ανθρωπότητα, εκ μέρους του γερμανικού λαού.
Γι αυτές τις ιστορικές στιγμές χαίρομαι να λέω : Ήμουν κι εγώ εκεί.
Σε μια χώρα που δεν είχε ποτέ δημοκρατική παράδοση, σε μια χώρα όπου άνθισε ο ναζισμός, ο Βίλυ Μπραντ με τη βοήθεια των συμπατριωτών του βελτίωσε και εδραίωσε μια ζηλευτή δημοκρατία. Διαβάστε λοιπόν, το απόσπασμα που ακολουθεί και ίσως στο τέλος σκεφθείτε ότι
ότι δημοκρατία από δημοκρατία έχει διαφορά στην ποιότητα και στην λειτουργία της, πάντα βέβαια ανάλογα με την συμμετοχή των πολιτών στα κοινά.

*Οστ πολιτίκ=Το τολμηρό άνοιγμα του μεγάλου πολιτικού στις ανατολικές χώρες, (Σοβιετική Ενωση, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, DDR) στην εποχή των μεγάλων ψυχροπολεμικών εντάσεων μεταξύ Δύσης και Ανατολής και υπογραφή συμφωνιών συνεργασίας σε όλους τους τομείς με τις ανατολικές αυτές χώρες και την Ομοσπονδιακή Γερμανία. Για την τόλμη του να ασκήσει μια ειρηνική πολιτική στα δύσκολα αυτά χρόνια, τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης και η Γερμανία, άρχισε να αποκτά και πάλι το σεβασμό των άλλων χωρών.





Willy Brandt : Τολμούμε περισσότερη Δημοκρατία
Κυβερνητική ομιλία στην Ομοσπονδιακή Βουλή
στις 28 Οκτωβρίου 1969



Θέλουμε και τολμούμε περισσότερη δημοκρατία.

Θα δείξουμε τον τρόπο που εργαζόμαστε (!!!) και θα κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να εξασφαλίσουμε την επιτακτική ανάγκη πληροφόρησης. (των πολιτών)
Θα επιδιώξουμε την εξασφάλιση της σφαιρικής ενημέρωσης για την πολιτική της κυβέρνησης, μέσα από τις ακροάσεις στην Ομοσπονδιακή Βουλή και μέσα από τη συνεχή επαφή με τις αντιπροσωπευτικές ομάδες του λαού μας, έτσι ώστε ο κάθε πολίτης να συμμετέχει στη μεταρρύθμιση του κράτους και της κυβέρνησης (...) Η συμμετοχή, ο επιμερισμός αρμοδιοτήτων σε διάφορους τομείς της κοινωνίας μας θα είναι μια κινητήρια δύναμη κατά τα επόμενα χρόνια. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε την τέλεια δημοκρατία. Θέλουμε όμως μια κοινωνία που προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία και ζητεί μεγαλύτερη ευθύνη. (!!!) Αυτή η κυβέρνηση επιδιώκει να μιλήσει με όλους όσους φέρουν την ευθύνη εκπροσωπώντας το χώρο τους, είτε πρόκειται για τις εκκλησίες, τις τέχνες, τις επιστήμες, τις επιχειρήσεις ή άλλους τομείς της κοινωνίας. (...) Θα επιδιώκουμε σταθερά, ό,τι μπορεί να ενώσει τα νόμιμα αιτήματα των κοινωνικών δυνάμεων με την πολιτική βούληση της κυβέρνησης. (!!!)


Μετάφραση στα ελληνικά: Φ.Θεοφίλου














Επίλογος: Το πολιτικό ανάστημα δεν φοβάται τη διαφάνεια, δεν φοβάται να δείχνει τον τρόπο που εργάζεται και εφαρμόζει την πολιτική του. Δεν φοβάται να ενημερώνει για όλα, τους πολίτες. Δεν φοβάται να απαντά στα προβλήματα με περισσότερη Δημοκρατία αλλά ταυτόχρονα έχει το θάρρος να απαιτεί από τους πολίτες περισσότερη ευθύνη, κάθε φορά που η Δημοκρατία διευρύνεται.









Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 03, 2009

"Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήταν....


«Δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήταν»

Μανώλης Αναγνωστάκης


Αγαπητέ κ. Καραμανλή

Η προκήρυξη εκλογών που ανακοινώσατε υπό το βάρος του αδιεξόδου που εσείς ο ίδιος δημιουργήσατε, θα σημάνει προφανώς και την επιστροφή σας στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Εκεί θα συνειδητοποιήσετε πόσο πολύ σας πάει αυτός ο ρόλος, όπου άκοπα μπορείτε να λέτε βαρύγδουπες αλλά άδειες κουβέντες όπως «επανίδρυση του κράτους» και απρεπείς χαρακτηρισμούς χωρίς συνέπειες, όπως «Αρχιερέας της διαπλοκής» κ.λ.π. Προσέξτε όμως. Δεν θέλουμε με κανένα τρόπο, εν όψει της διαφαινόμενης ήττας του κόμματός σας να διαλυθείτε ως κόμμα. Θέλουμε να παραμείνετε ενωμένοι και παρόντες, για τους κάτωθι λόγους:

α) Για να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης ανικανότητας.

β) Για να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης ανευθυνότητας μιας κυβέρνησης
που για ότι αρνητικό έκανε , πάντα έφταιγαν οι άλλοι.

γ) Για να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης ενός κόμματος που κυβερνούσε όχι με
βάση τις ανάγκες της χώρας αλλά με τις δημοσκοπήσεις, ώστε να χειραγωγήσει
το λαό με επικοινωνιακά τρικ, για να μείνει καρφωμένο στις πολυθρόνες τής
εξουσίας, αφού για το λαό (που θα σας ξαναψήφιζε) ποιος νοιάζεται;

δ) Να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης μιας κυβέρνησης που κατάφερε ένα μοναδικό
ρεκόρ: Να παράγει δυσανάλογα μεγάλο αριθμό σκανδάλων, για τον μικρό χρόνο
που κυβέρνησε.

ε) Να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης Μαέστρων της διαπλοκής με την «Δεξιά του
Κυρίου» που μαζί της οργανώσατε απίστευτες «επιχειρήσεις» παρανομίας σε
βάρος της χώρας.

στ) Να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης μιας κυβέρνησης που ασέβησε επανειλημμένα
απέναντι στη Δικαιοσύνη, προσπαθώντας να μετατρέψει ανώτατους δικαστικούς,
σε υπαλλήλους του κόμματος και φιμώνοντας ταυτόχρονα γενναίες φωνές άλλων
δικαστικών.

ζ) Να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης για το πόσο γρήγορα και εύκολα μπορεί μια
κυβέρνηση να αποσυγχρονίσει την κρατική μηχανή, και πόσο εύκολα και γρήγορα
μπορεί να ροκανίσει τα πόδια της ελληνικής οικονομίας.
η) Να σας έχουμε ως μέτρο σύγκρισης ταχυδακτυλουργών της συγκάλυψης, σκανδάλων και
παρανομιών


Κλείνοντας θα ήθελα να σας επαινέσω δημοσίως, για το μεγάλο καλό που κάνατε στην Ελλάδα με την προκήρυξη εκλογών και την παραίτησή σας από την κυβέρνηση της χώρας, αλλά δεν θα είμαι ειλικρινής αν το κάνω, αφού αυτή σας την πρωτοβουλία την πήρατε όχι για το καλό της χώρας αλλά για να αποφύγετε μια μεγαλύτερη εκλογική ήττα το Μάρτιο του 2010.
Τέλος σας καλώ να ευχηθείτε μαζί μου, εμείς οι πολίτες να πάψουμε να επιλέγουμε εκείνους που δεν είναι χειρότεροι από τους άλλους αλλά εκείνους που είναι Καλύτεροι, αποκτώντας επιτέλους υγιή πολιτικά κριτήρια.

Ο Πολίτης
Φαίδων Θεοφίλου


Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Ταλιάνη

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος