Παρασκευή, Μαρτίου 27, 2009

Η ΧΟΡΤΟΠΙΤΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Φ.Θ.

Παρασκευή μας είπε να πάμε στο πρώην εξοχικό του, που τώρα είχε μεταβληθεί σε μόνιμη κατοικία. Μπροστά το σπίτι του είχε τη θάλασσα. Πίσω του βουνά. Σ’ ένα από τα πόδια τής Πελοποννήσου. Ήταν δημοτικός σύμβουλος στο δήμο που ανήκε, έχοντας άμεση επαφή με τα κοινά και ταυτόχρονα άμεση επαφή με τη φύση που τον γοήτευε και καρπολογούσε μαγεμένος τις δωρεές της. Έτσι φιλιωμένος ο Κλεάνθης ερωτικά με τη θάλασσα, είχε γίνει σπουδαίος ψαράς. Το κτήμα του είχε μια μεγάλη ποικιλία οπωροφόρων. Από βυσσινιές του χειμώνα μέχρι συκιές του καλοκαιριού. Στη γωνία του κτήματος ένα μικρό θερμοκήπιο με λαχανικά για τον ίδιο και τους φίλους του.
.
Με το που φθάσαμε, μας έδωσε από μια πλαστική τσάντα κι ένα μαχαίρι. Να μαζέψουμε χόρτα. Μα έδειξε ποια ακριβώς : Λάπαθα, ζωχούς, παπαρούνες και τσουκνίδες. Αυτά τα είδη υπήρχαν στο κτήμα του. Ο Νικήτας, που ήρθαμε μαζί, ήταν γρήγορος με τα χόρτα. Ο Κλεάνθης ανέλαβε τις τσουκνίδες που ήταν δύσκολες για μας κι εγώ αργό καράβι, όπως όταν σηκώνομαι το πρωί και μεσημεριάζει για να βγω στην πόρτα. Τα μαζέψαμε σχετικά γρήγορα χάρη στους άλλους δυο. Τα καθαρίσαμε, τα πλύναμε και τα έβαλε ο Κλεάνθης σε μια κατσαρόλα με λίγο λαδάκι, ίσα - ίσα να μαραθούν, αφού πρόσθεσε φρέσκο ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και αντί για άνηθο, αγριομάραθο που βρήκε στο κτήμα. Τα ανακάτεψε για 7-10 λεπτά και πρόσθεσε αλάτι, πιπέρι. 2 αυγά, μια κούπα τριμμένο τυρί φέτα και μια κούπα ανθότυρο. Τέλος έριξε μέσα κι ένα φλιτζάνι ρύζι, για να τραβάει όπως είπε τα υγρά.
Άλειψε ένα ταψί με λάδι και άπλωσε το φύλλο της σφολιάτας. Έριξε μέσα το μείγμα με τα χόρτα και τα άλλα υλικά και αφού τα άπλωσε μ’ ένα ξύλινο κουτάλι, έβαλε και το άλλο φύλλο από πάνω και έβαλε το ταψάκι στο φούρνο στους 180ο.
.
Βγήκαμε στη βεράντα και καθίσαμε αναπαυτικά στις πολυθρόνες του σκηνοθέτη. Ο φλοίσβος της θάλασσας ακουγόταν ως εμάς. Είχαμε παραδοθεί στη γαλήνη και στους ήχους της. Ο ερωτισμός της φύσης μας άγγιζε. Ένα λαφρύ αεράκι μας χάιδευε το μάγουλο και ανακάτευε λίγο τα μαλλιά. Κλείναμε τα μάτια, αφήνοντας το χάδι να γίνεται πιο αισθαντικό… Σε λίγο, ο Κλεάνθης που ετοίμαζε στην κουζίνα, μας έφερε μια πολύχρωμη σαλάτα . Η μυρωδιά του ξυδιού, έκανε ένα γρήγορο πέρασμα από τη μύτη. Μια καράφα λιαστό σπιτικό κρασί που ξάνθιζε λαμπερά μέσα στο γυαλί . Τελευταία άφησε μια πιατέλα με εκλεκτό μεζέ. Τρία μεγάλα καλαμάρια γεμιστά, όπως είπε, με κουκουνάρι , ρύζι και σταφίδες με γεύση και άρωμα πορτοκαλιού , προφανώς από τριμμένη φλούδα που το άρωμα και η γεύση της εγκλωβίστηκε μέσα στη γέμιση για να απελευθερωθεί στον ουρανίσκο και στην όσφρηση.
.
Σε λίγο η σιωπή μάς αγκάλιαζε και μάς ένωνε. Ενώ δεν μιλούσαμε, αισθανόμασταν ότι τίποτα δεν θα ήταν τόσο όμορφο, αν έλλειπε ένας από μας. Η παρουσία του καθενός μας πρόσφερε την αύρα της στο τραπέζι. Οι γουλιές του λιαστού σχεδόν ακουγόταν όταν πίναμε .Οι γεύσεις πλέκονταν ευτυχισμένα και ταιριαστά στον ουρανίσκο μας. Η σιωπή καταχαρούμενη που της δώσαμε πρωταγωνιστικό ρόλο στη παρέα μας , περιέφερε ηχηρά τον εαυτό της γύρω και ανάμεσά μας. Έτσι, κεντούσαμε κι εμείς χωρίς να το επιδιώκουμε «το εγκώμιον της σιωπής».
.
Την ηδονή της σιωπής διέκοψε ο Κλεάνθης φέρνοντας τη ζεστή χορτόπιτα. Η ψημένη ζύμη και ο αγριομάραθος έκαναν παιχνίδι στην όσφρησή μας, μόλις την έκοψε σε τετράγωνα κομμάτια. Η νοστιμιά της, όρμησε κατακτητικά στο αισθητήριο της γεύσης μας. Το λιαστό κρασί έλυνε σιγά μα σταθερά τη γλώσσα μας. Ο Νικήτας άρχισε πρώτος τη κουβέντα:
-Μπορεί να είσαι εργένης Κλεάνθη και να τα καταφέρνεις στη κουζίνα αλλά αυτός ο σπέσιαλ μεζές, τα γεμιστά καλαμάρια δηλαδή, δεν είναι δική σου δουλειά. Να ρωτήσω ποια σε φίλεψε;
-Γιατί ρωτάς; Είναι τόσο παράξενο;
-Ε, Κλεάνθη μου τέτοιοι εκλεκτοί και σπάνιοι μεζέδες δεν βρίσκονται εύκολα στο σπίτι ενός εργένη…
-Μα τι πιο φυσικό, όταν δίνω τα λαχανικά μου, να παίρνω καμιά φορά και κάνα μεζέ.
-Εμένα πάντως φίλε μου, μπήκα κι εγώ στη κουβέντα, δεν μου διέφυγε ότι όλα άλλαξαν
πάνω σου προς το καλύτερο, χώρια που μοιάζεις να έχεις έρθει από άλλον πλανήτη.
Δεν είναι σωστό λοιπόν να κρατάς μυστικά από μας.
- Καλά-καλά θα σας πω, αντέδρασε ο Κλεάνθης. Δεν θα κρατήσω μόνος μου
το μυστικό…. θα το μοιραστώ μαζί σας, ώστε να αντέξω το βάρος της ευτυχίας του…
-Όπα; Πετάχτηκε ενθουσιασμένος ο Νικήτας, ενώ και οι δύο παρατήρησαν
το χαμόγελο της αναμονής στο πρόσωπό μου.
-Τη λένε Ουρανία, και είναι, ο πρώτος μεγάλος έρωτας
της ζωής μου, που άργησε βέβαια αφού ήλθε στα 65 μου, αλλά ήρθε.
-Καταπληκτικό! Και πριν, στη ζωή σου δεν είχες ξαναερωτευτεί;
-Εσύ τι λες; Ασφαλώς και είχα κάποιες ερωτικές σχέσεις αλλά τον Μεγάλο Έρωτα
τώρα τον γνώρισα…Παιδιά, νιώθω πως δεν υπάρχει κάτι σ’ αυτόν τον κόσμο
που να μην το έχω… Ένας απέραντος πλούτος με περιβάλλει μέσα μου και έξω.
Νιώθω πως άξιζε να ζήσω με όσες δοκιμασίες κι αν έπρεπε να περάσω στη ζωή μου,
για να φτάσω να αμειφτώ με τούτον τον Μεγάλο ΄Ερωτα. Τώρα συνειδητοποιώ
απόλυτα τι σημαίνει πληρότητα. Τώρα δεν με νοιάζει πια και να πεθάνω…
Σ’ αυτή τη φράση ανατρίχιασα. Όχι γι αυτό που είπε ο Κλεάνθης
αλλά επειδή αισθάνθηκα σαν να μου έβαζε κάποιος μέσα μου μια βεβαιότητα,
ότι ο θάνατος έκανε ένα βήμα πίσω, την ώρα που ο Κλεάνθης έλεγε πως δεν τον νοιάζει να πεθάνει…
-Και πότε τα κουφέτα ;
-Δεν είναι εύκολο Νικήτα. Είναι παντρεμένη.
-Αααααααα….
-Δεν έχει σημασία. Αυτό που συμβαίνει και στους δυο μας μετράει και που δεν μπορεί κανείς να το αποτρέψει. Μόνον ο θάνατος…
Κι αυτός δεν θέλει, είπα από μέσα μου…
-Ομορφαίνω σαν άνθρωπος εξ αιτίας της, λάμπω από τη λάμψη της, ανοίγουν παράθυρα στη ψυχή μου, ανθίζουν οι νύχτες αρώματα, ακκίζονται τα αισθήματα..
Δεν ξέρω πως γίνεται ούτε και με νοιάζει να το εξηγήσω αλλά ενώ παραδοθήκαμε ολικά ο ένας στον άλλον, αυτή η παράδοση μετατράπηκε σε απόλυτη ελευθερία….

Βλέπαμε, τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερο, φίλο μας να ζει από την αρχή και να βρίσκεται ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση έχοντας στραμμένη την προσοχή του στον Παράδεισο. Ο Κλεάνθης, η Ουρανία και ο κόσμος που άλλαζε για χάρη τους….

Την επομένη γυρίσαμε αργά στην Αθήνα. Είχε φοβερή κίνηση και οδηγούσαμε πολύ αργά. Ευτυχώς…Γιατί με το λιαστό να τρέχει πια στις φλέβες μας, θα είχαμε «πετάξει» κυριολεκτικά και μεταφορικά, αν οι δρόμοι ήταν άδειοι….




Παρασκευή, Μαρτίου 20, 2009

Η μέρα της Ποίησης κι η Ποίηση της μέρας



Ενοικιάζονται:
.
Μικροί πράσινοι τάφοι
.
για τα όνειρα.
.
Λήξη συμβολαίου:
.
με την έγερση
.
των ονείρων...*


Η πρώτη φωτο είναι άγνωστου καλλιτέχνη
Η δεύτερη φωτο είναι του Δημήτρη Ταλιάνη
* Από τον κύκλο ποιημάτων μουΎψιλον σαν ποτήρι

Πέμπτη, Μαρτίου 12, 2009

ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ

Καλησπέρα Τάσο!
Ο Φαίδων είμαι. Από τη Λέσβο.
Σε σκεπτόμουν απόψε και πήρα το βιβλίο σου για παρέα.
Έχω ένα ούζο από την πατρίδα μπροστά μου.
Έριξα λίγο νερό στο κολονάτο ποτήρι και βιάστηκε ο γλυκάνισος να ξεχυθεί…. για μεζέ ένα βρεμένο παξιμάδι ποτισμένο με λάδι από την Ερεσό και τριμμένο τουλουμοτύρι από πάνω.
Τα ξέχασα όμως πάνω στο τραπέζι. Δεν τ’ άγγιξα.
Οι σκέψεις Τάσο. Δεν μ’ άφησαν οι σκέψεις.
Πουλιά οι σκέψεις που διασχίζουν το χρόνο που πέρασε
και φτάνουν στην εποχή σου:
Αγώνες, προσφορά, θυσίες για τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα,
που όλα μαζί σχημάτιζαν την εικόνα της μέγιστης ανθρώπινης αξίας:
Της Ελευθερίας.. Οι σκέψεις- πουλιά όμως δεν σταματούν εκεί:
Το ΚΟΜΜΑ που έτρωγε τα παιδιά του και τα έκανε λίπασμα
για να δυναμώνει το ίδιο… Παλικάρια κι ωραίοι άνθρωποι
στην υπηρεσία του ΚΟΜΜΑΤΟΣ που έδιναν τη ζωή τους
με της ευκολία μιας καλημέρας, όταν το μεγαλύτερο χρέος τους
θα ήταν να ζήσουν και να θέσουν τη μεγαλοσύνη τους
στο μέλλον της χώρας και των συνανθρώπων τους.
Το ΚΟΜΜΑ που πούλαγε τα παλικάρια του ως προδότες
για σκοτεινές κομματικές σκοπιμότητες και τα παρέδιδε
στα νύχια της φασιστογενούς δεξιάς που κυβερνούσε τότε τη χώρα.
Παλικάρια που υπηρέτησαν το ΚΟΜΜΑ σαν Ζηλωτές κι έπρεπε οι οικογένειές τους να ζήσουν μέσα στη ντροπή του προδότη του ΚΟΜΜΑΤΟΣ για να αποκατασταθούν με μια κομματική ανακοίνωση μετά από 50 χρόνια!!!!
Ξέρω Τάσο μου. Εσύ πάντα αντιδρούσες σ’ αυτά κι όταν δεν μπορούσες να κάνεις κάτι περισσότερο αποτραβήχτηκες. Γι αυτό και το ΚΟΜΜΑ σε αγνόησε.
Καλύτερα Τάσο μου. Έγινες το καταφύγιο των μοναχικών και η πιο γόνιμη παρέα των ομοτέχνων σου! Αυτοί θα είναι πάντα οι δικοί σου άνθρωποι…
Τα κόμματα είναι βέβαια απαραίτητα για να λειτουργεί η δημοκρατία.
Σήμερα η όμως η γενιά μου και οι νεώτερες γενιές, αξιοποιώντας όλες αυτές τις ιστορικές εμπειρίες, συμπεραίνουμε ότι οι πολίτες πια είναι εκείνοι που πρέπει να διαμορφώνουν το ιδεολογικό πρόσωπο του κόμματος κι όχι το ΚΟΜΜΑ την ιδεολογία των πολιτών, με εντολές της Κεντρικής Επιτροπής….
Αλλά, Τάσο μου ας γυρίσουμε σελίδα.
Σήμερα έχει πανσέληνο. Μια φωτεινή ολοστρόγγυλη σελήνη.
Σκέπτομαι πως κοιτάζοντάς την, βλέπω το ίδιο ακριβώς που κάποτε έβλεπε ο Ρήγας Φεραίος, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης , ο Ανδρέας Κάλβος ο Ιωάννης Καποδίστριας… Πίνω στη αγαπημένη σου μνήμη Τάσο μου το μυτιληνιό ούζο που ξέχασα στο τραπέζι και σε καληνυχτίζω διαβάζοντας ένα σου ποίημα …


ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Απόσπασμα

Θυμάσαι κείνη τη νύχτα που κοιτάζαμε ώρες τον ουρανό
Σ’ ένοιωθα μεσ’ τα χέρια μου να τρέμεις.
«Αστέρια μου, είπα, κάντε την αγάπη μας λαμπερή
κάντε την αγάπη μας χαρούμενη.
Αστέρια μου καλά μου αστέρια,
κάντε εγώ κι εκείνη να πεθάνουμε μαζί»
Κ’ έτσι αυτήν τη νύχτα
είχαμε στη μέση των άστρων για πάντοτε παντρευτεί.

Ά, θάθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου,
της μητέρας σου
τα γόνατα που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες
περνώντας με το φόρεμά σου
να κρύψω σα φυλαχτό στο κόρφο μου ένα μικρό
κομμάτι απ’ το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω
στον άντρα που σ’ έχει δει γυμνή πριν από μένα
να του χαμογελάσω, που του δόθηκε
μια τόσο ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ
απ’ τον έρωτα
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα,
τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου έζησα όλη τη ζωή.

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου.
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Καθώς γδυνόσουν θρόιζαν
τα φύλλα ενός δάσους μακρινού
Ο ουρανός ξαστέρωνε μονομιάς καθώς γδυνόσουνα.
Σα μια αγκαλιά άσπρα λουλούδια
τα εσώρουχά σου πάνω στην καρέκλα.
Κι ύστερα τίποτ’ άλλο παρά η αγάπη μας
τίποτ’ άλλο παρά εγώ και συ
κι ούτε χτες ούτε αύριο
τίποτ’ άλλο παρά μόνο τώρα..
….Σε σκέπαζα ύστερα με το σεντόνι.
Το παιδί μας θάθελα να σου μοιάζει έλεγα.
Όχι, έκανες εσύ.
Το παιδί μας θάθελα να μοιάζει εσένα.

Τότε σπάσαν την πόρτα μας.
Έπρεπε να χαριστούμε, Μαρία, να χωριστούμε
για να μη ξαναχωρίζουν πια οι άνθρωποι.

Ακούμπησα το χέρι μου στην κοιλιά σου
Ν’ αποχαιρετήσω το παιδί μας.
Αντίο. Αντίο.

Το παιδί μας Μαρία, θα πρέπει να μοιάζει
μ’ όλους τους ανθρώπους
που δικαιώνουν τη ζωή.



Καληνύχτα Τάσο...

Το πρώτο έργο είναι του P.Grego
To δεύτερο του Ε.Robert

Σάββατο, Μαρτίου 07, 2009

ΓΥΝΑΙΚΑ: Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ


Δεν συμπαθώ τις επετείους. Τις βαριέμαι. Εκτός από δύο: Τη μέρα της Γυναίκας και τη μέρα της Ποίησης που και οι δύο πέφτουν μέσα στο Μάρτη.
Και οι δύο είναι είναι για μένα αληθινή γιορτή.

Γιατί; Επειδή η Γυναίκα είναι η μισή ζωή μου και η Ποίηση η άλλη μισή. Επειδή η μια περιέχει την άλλη. Έτσι και οι δύο μαζί είναι η ΖΩΗ ολόκληρη...

-----------------------------------



8 Μαρτίου 1858 στη Νέα Υόρκη, οι υφάντρες των εργοστασίων ντυμένες στα άσπρα, κατεβαίνουν σε απεργία διεκδικώντας ίση αμοιβή με τους άντρες. Η συγκέντρωση πνίγεται στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων είχε ανοίξει, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.
*
Στις 8 Μαρτίου, επίσης, του 1887, κυκλοφορεί στην Ελλάδα το πρώτο φύλλο τής εφημερίδας κυριών από την Καλλιρρόη Παρέν. Η έκδοσή του συνεχίζεται μέχρι το 1918, συντελώντας έτσι κι αυτό στην εξύψωση του μορφωτικού και του κοινωνικού επιπέδου της Ελληνίδας. Μέσα από την εφημερίδα αυτή, ακούγεται για πρώτη φορά το σύνθημα: «Ψήφος στη γυναίκα».
*
Και πάλι στις 8 Μαρτίου, του 1910, γίνεται στην Κοπεγχάγη, η Πρώτη Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών. Η Γερμανίδα σοσιαλίστρια Κλάρα Τσέτκιν εισηγείται την καθιέρωση διεθνώς της 8ης του Μάρτη ως μέρας της Γυναίκας.
*
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένα δυναμικό κίνημα διεκδίκησης της γυναικείας ψήφου αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη. Οι γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα να εκλέγουν και να εκλέγονται ονομάζονται «σουφραζέτες» από την γαλλική λέξη “suffrage” δηλαδή ψηφοφορία.
Στην Ελλάδα η συζήτηση για την ψήφο των γυναικών αρχίζει ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Για πρώτη φορά θεσμοθετείται για τις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου με τον σχετικό νόμο του 1952 και στις εκλογές του 1953 εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, η Ελένη Σκούρα, ενώ το 1956 η Λίνα Τσαλδάρη γίνεται η πρώτη Ελληνίδα υπουργός. Το σύνταγμα του 1975 για πρώτη φορά ρητά ορίζει ότι "όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου".
*
Παρ’ όλ’ αυτά, σήμερα η Ελλάδα με 38 βουλευτίνες και ποσοστό συμμετοχής γυναικών στη βουλή 12,8% , βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ε.Ε.
*
Η γυναί
κα υπήρξε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους ποιητές, τους συγγραφείς, τους ζωγράφους , τους γλύπτες. Ήταν πάντα το αγαπημένο θέμα της Τέχνης και σ’ αυτήν οφείλονται τα περισσότερα μεγάλα έργα που έμειναν στην Ιστορία. Στην ελληνική αρχαιότητα, εκτός από τη Λέσβο, η γυναίκα είχε δυστυχώς ασήμαντο ρόλο. Στη Λέσβο οι γυναίκες ήταν ελεύθερες και είχαν τη φήμη πως ήταν όμορφες. Ο Όμηρος στην εποχή του το υπογράμμιζε κιόλας στους στίχους του: Οι άντρες εδώ γνέθουν, ενώ οι γυναίκες τραγουδούν και χορεύουν ολημερίς. Φαίνεται πως η τάξη των πραγμάτων που οπουδήποτε αλλού βασίλευε προς όφελος των αντρών, εδώ είχε αντιστραφεί.
Αξίζει να πούμε πως στη σημερινή Λέσβο, όταν ρωτούν για κάποιο αγόρι ή κορίτσι τίνος είναι, η απάντηση έρχεται αβίαστα: Τσ’ Μυρσίν’ς , τσ’ Δέσποινας, τσ’ Βιργινίας!
Η λεσβιακή διάλεκτος διαθέτει μόνο δύο άρθρα: Θηλυκό και ουδέτερο. Έτσι έχουμε: Η Απουστόλ’ ς, η Μχάλ’ ς, η Στρατής...
Όλα σύμφωνα με την εμφανή ή αφανή αλλά γλυκιά εξουσία της γυναίκας της Λέσβου.
*
Για τη γυναίκα έχουν ειπωθεί πολλά. Άλλα ωραία, άλλα επιτυχημένα, άλλα ειπωμένα σε μια κρίση αλήθειας μεγάλων ανδρών, και άλλα σε επίπεδο εξυπνακισμού .
Θα αναφέρω μερικά από αυτά και…τ’ αφήνω στην κρίση σας:
*
Οι γυναίκες είναι πιο έξυπνες από τους άντρες επειδή ξέρουν λιγότερα και καταλαβαίνουν περισσότερα.
Τζ. Στήβενς
Η έξυπνη γυναίκα παρακολουθεί τον εαυτό της, η κουτή παρακολουθεί τον σύζυγό της. Α. Περλιούκ

· Οι γυναίκες όταν είναι καλές είναι πολύ καλές, αλλά όταν είναι κακές είναι πολύ δημοφιλείς. Max Miller

· Οι γυναίκες μπορούν να συγχωρήσουν έναν άντρα που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε. Charles Maurice de Talleyrand

Μια γυναίκα συγχωρεί τα πάντα, εκτός από το να μην τη θέλουν. Α. ντε Μυσσέ

Φεμινισμός: όταν στα ελαττώματα των γυναικών προστίθενται και ανδρικά ελαττώματα. Α. Νταβιντόβιτς

Οι γυναίκες, μας αγαπούν για τα ελαττώματα μας. Αν έχουμε ελαττώματα, θα μας συγχωρέσουν τα πάντα, ακόμα και την ευφυΐα μας. Oscar Wilde

Στη γυναίκα όλα είναι καρδιά, ακόμα και το κεφάλι. Ζ. Πολ

Η γυναικεία εικασία περιέχει περισσότερη ακρίβεια, παρά η ανδρική σιγουριά. Ρ. Κίπλινγκ*

Η γυναίκα που θέλει να μοιάζει στους άντρες, είναι εξίσου απωθητική, όπως και ο θηλυπρεπής άντρας.
Λ. Τολστόι
Μοιχεία δεν είναι η μία ώρα που μια γυναίκα περνά με τον εραστή της, αλλά ολόκληρη η νύχτα που περνά μετά με το σύζυγό της. Ζ. Σαντ
Η πραγματική γυναίκα περισσότερο ονειρεύεται για να προξενεί ευτυχία, παρά για να γίνει ευτυχισμένη η ίδια. Α. Γκόλτς*

Πίσω από κάθε γυναίκα που ξεχώρισε βρίσκεται ένας άντρας που την παράτησε. Ν. Μπλάιβεν

Το να βρει μια γυναίκα σύζυγο είναι τέχνη. Το να τον κρατήσει είναι εργασία. Σ. ντε Μποβουάρ

Εάν θέλετε να παντρευτείτε όμορφη, έξυπνη και πλούσια, να ξέρετε ότι πρέπει να παντρευτείτε τρεις φορές. Αγνώστου*
Η ιστορία της γυναίκας είναι ιστορία της πιο φοβερής τυραννίας που γνώρισε ο κόσμος: η τυραννία του αδύνατου επάνω σε δυνατό. Μόνο τέτοια τυραννία μπορεί να είναι μακρόχρονη. Ο. Ουάιλντ*

Η γυναίκα έχει εκπληκτική διαίσθηση: μπορεί να μαντέψει τα πάντα, εκτός εκείνο που είναι ολοφάνερο.
Ο. Ουάιλντ
Απ' όλα τα μονοπάτια που οδηγούν στη καρδιά μιας γυναίκας το πιο κοντινό είναι η συμπόνια. Βύρων

Η γυναίκα έχει μόνο μια δυνατότητα να είναι όμορφη, ενώ να είναι ελκυστική έχει χίλιες δυνατότητές
Σ. Μοντεσκιέ*
Η γυναίκα μόνο τότε πιστεύει στα λόγια της αγάπης, όταν λέγονται μέσα στη σιγή με απλά λόγια. Γ. Γκάλαν*

Η κοκέτα: μια γυναίκα που με διάφορα μέσα προκαλεί πάθος και καθόλου δεν έχει σκοπό να το ικανοποιήσει. Μπ. Σω*

Το πρώτο, κατά τη γνώμη μου, τραγούδι του άντρα προς την γυναίκα, είναι αυτό του Αδάμ προς την Εύα, που το συναντάμε στη Γένεση. Μου αρέσει και είπα να το μοιραστώ μαζί σας:
*
και είπεν Αδάμ: τούτο νυν, οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου. Αυτή, κληθήσεται γυνή ότι εκ του ανδρός αυτής, ελήφθη αυτή. 24 ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν. 25 και ήσαν οι δύο γυμνοί, ο τε Αδάμ και η γυνή αυτού, και ουκ ησχύνοντο. Γεν 2, 23-25.
*
Ο ίδιος ο Ναζωραίος προστάτεψε τη γυναίκα από την εκμετάλλευση και την οργή του πλήθους, θέτοντας το ίδιο το πλήθος μπροστά στις ευθύνες των δικών του ανομημάτων. Εκείνος την στήριξε μπροστά σε όλους και μετέτρεψε τον φόβο του θύματος σε γαλήνη ψυχής και πίστη για τη ζωή. Εκείνος πρώτος στον κόσμο έδειξε το δρόμο του σεβασμού και της αγάπης για την γυναίκα, ως δρόμο σωτηρίας και ελπίδας ανδρών και γυναικών.
*
Αγαπούμε τη Γυναίκα. Τον φορέα της ζωής, τη Μάνα, τη σύζυγο, την νοικοκυρά, την εργαζόμενη, την αγρότισσα, την επιστήμονα, την καλλιτέχνιδα, τη συγγραφέα, την επιχειρηματία, την πολιτικό. Αγαπούμε την αιώνια γυναίκα που σε όλους τους ρόλους της, είτε σ ’αυτούς που της ανέθεσε η φύση, είτε σ’ αυτούς που επέλεξε η ίδια, αγωνίζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες να ανταποκριθεί με τον καλύτερο τρόπο, την ώρα που ο άντρας μπορεί να εστιάζει την προσοχή και τις δυνάμεις του σε λιγότερους ρόλους. Τιμούμε την προσφορά της στην οικογένεια, στην κοινωνία, στη χώρα. Τιμούμε στην πραγματικότητα τη μισή ανθρωπότητα για τα όσα πολύτιμα και ανεκτίμητα προσφέρει στην άλλη μισή.
*
Η σημερινή μέρα όμως έχει και ένα άλλο νόημα: Να μας θυμίζει πόσα πρέπει ακόμα να γίνουν για τη γυναίκα, πόσο πρέπει να στηριχτεί από την οικογένεια και το κράτος. Πόσα πρέπει να γίνουν για να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις σε βάρος της, να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά της και να αποκτήσει αληθινό και πλήρες νόημα, η ισοτιμία των δύο φύλων. Ο αγώνας πρέπει να είναι καθημερινός, σταθερός και συνεχής. Να γίνεται με πίστη, πείσμα και θάρρος για να έχει αποτέλεσμα.
Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κακοποίηση, η εκμετάλλευση, η σεξουαλική παρενόχληση των αφεντικών, η ανασφάλεια της γυναίκας απέναντι στο έγκλημα και στον βιασμό. Οι θυσίες που απαιτούνται, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το ιδανικό όραμα της κοινωνίας, πρέπει να τις μοιραστούμε άντρες και γυναίκες. Στο σπίτι, στη δουλειά, στην κοινωνία. Βέβαια σήμερα η Ελληνίδα γυναίκα δεν καταπιέζεται πια από το πατριαρχικό πνεύμα της οικογένειας και όπου αυτό συμβαίνει ακόμα, μπορεί αν θέλει να το αγνοήσει και να τραβήξει το δρόμο της αφού προστατεύεται από το νόμο..
*
Από τότε που μπήκε η γυναίκα στην παραγωγική διαδικασία, έδειξε πως έχει αστείρευτες δυνάμεις, ότι έχει τη θέληση να δημιουργήσει, να βγει στο ξέφωτο, να κάνει τις φιλοδοξίες και τα όνειρά της πραγματικότητα, για να τα μοιραστεί και πάλι με κείνους που αγαπά. Ήδη από τα δύσκολα χρόνια όπου η θέση της γυναίκας ήταν στο σπίτι, αναδείχθηκαν μεγάλες προσωπικότητες, ιδιαίτερα στο χώρο της τέχνης και των γραμμάτων: Όπως π.χ. οι μεγάλες ηθοποιοί Μαρίκα Κοτοπούλη και Κατίνα Παξινού, η τραγουδίστρια της νίκης Σοφία Βέμπο, οι συγγραφείς Πηνελόπη Δέλτα, Διδώ Σωτηρίου, Έλλη Αλεξίου, οι ποιήτριες Μαρία Πολυδούρη, Μυρτιώτισσα, Μελισσάνθη, Ρίτα Μπούμη Παπά, αλλά και η αφανής γυναίκα της φανέλας του στρατιώτη, οι ηρωίδες των βουνών της Ηπείρου που στήριξαν με τις θυσίες τους το έπος του 40 και άλλες τόσες που δεν μου φτάνει μια εφημερίδα για να τις αναφέρω.
*
Σήμερα, η γυναίκα είναι πανταχού παρούσα, και διακρίνεται σε όλα τα επίπεδα. Η πλειονότητα όμως των γυναικών, αυτών που παλεύουν καθημερινά, στην οικογένεια, στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στα νησιά μας και στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, οι ηρωίδες της καθημερινότητας, είναι που αποσπούν και το μεγαλύτερο σεβασμό μας.
*
Δυστυχώς όμως η γυναίκα σε άλλες χώρες του κόσμου στενάζει ακόμα και θεωρείται εξάρτημα της οικογένειας και της κοινωνίας που ζει. Σε χώρες όπου είναι κρυμμένη πίσω από τη μπούργκα, που δεν μορφώνεται γιατί η μόρφωση θεωρείται εκεί σχεδόν ξεστράτισμα από τον ίσιο δρόμο του κοινωνικού και θρησκευτικού κατεστημένου. Σε χώρες όπου καταδικάζεται με φετφάδες, σε θάνατο δια λιθοβολισμού, επειδή βιάστηκε!!!
*
Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι η ανθρωπότητα ισορροπεί στο μητρικό ένστικτο της γυναίκας, όχι μόνο σ’ αυτό που εκδηλώνεται στα παιδιά της αλλά και σ’ αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά της , που περιέχει τη συμπόνια, την τρυφερότητα, την απόρριψη της βίας. Φαντάζομαι λοιπόν την ανθρωπότητα σαν μια ζυγαριά με δύο τάσια: Στο ένα τάσι είναι η βία και η ανδρική επιθετικότητα και στο άλλο το μητρικό ένστικτο της γυναίκας και η συνακόλουθη συμπεριφορά της. Έτσι ισορροπεί η ανθρώπινη κοινωνία… ***

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και αναλογιζόμαστε πόσος δρόμος πρέπει ακόμα να διανυθεί για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων της γυναίκας στον πλανήτη….

Όταν ήμασταν έφηβοι, θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Σήμερα στην ωριμότητά μας, θέλουμε πάλι να αλλάξουμε τον κόσμο.
Αλλά τώρα,
με τις γυναίκες στην καρδιά της πολιτικής,
στην καρδιά της εξουσίας,
στην καρδιά των αποφάσεων.

*** Απόσπασμα από την ανέκδοτη νουβέλα μου "Θάλαμος 810"

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος