Πέμπτη, Ιουνίου 19, 2008

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ...ΜΠΑΛΑ

Φαίδων Θεοφίλου

Αυτό το κείμενο επισημαίνει κάποια πράγματα που αφορούν όλους μας
και τα θέτει σε συζήτηση. Και το κάνει αυτό με αφορμή το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όπου η εθνική μας πάτωσε χωρίς να προσπαθήσει πολύ. Πριν λοιπόν τέσσερα χρόνια, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου μετά από μια επική πορεία κατακτούσε το κύπελο Ευρώπης αφήνοντας άναυδους τους πάντες. Φυσικά δεν περίμενα ότι θα το κατακτούσε και πάλι. Δεν γίνονται κάθε μέρα τέτοια πράγματα. Όμως διερωτήθηκα: Μετά την κατάκτηση του κυπέλου το 2004, η αμέσως επόμενη εικόνα, είναι αυτή που παρουσιάσαμε τώρα τον Ιούνιο του 2008;
Τι θέλω να πω; Αν αμέσως μετά τον θρίαμβο είναι ο πάτος, ο βυθός. Δεν υπάρχει μια ενδιάμεση κατάσταση που να δείχνει ότι έχουμε μια σταθερότητα, ότι δεν πήραμε το κύπελο, αλλά είμαστε υπολογίσιμοι, επειδή έχουμε μια συνέχεια, μια συνέπεια σε σχέση με το στόχο που πιάσαμε και βάλαμε;;; Είδαμε τους παίκτες της εθνικής να διεκπεραιώνουν μια αποστολή σαν φοβισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Εγώ το μόνο που περίμενα ως φίλαθλος από την εθνική, ήταν να δω το μαχητικό πνεύμα και την αποφασιστικότητα να την χαρακτηρίζουν και ας έχανε, αφού και η ήττα είναι στο παιχνίδι και ο αντίπαλος μπορεί να είναι καλύτερος. Αλλά όχι να πάμε να εμφανισθούμε, για…να φύγουμε!
Με αφορμή τη μπάλλα λοιπόν θ’ αναφέρω μερικά ακόμα παραδείγματα που αφορούν στη ζωή μας για να θέσω και τα ερωτήματα. Ολυμπιακοί Αγώνες: Μας ενέπνευσε η ιδέα, μας διήγειρε το είναι μας, έγινε ο μέγας στόχος, σαν άστρο φωτεινό μπροστά μας, τους οργανώσαμε τέλεια! Παράδειγμα προς μίμηση! Μετά τους αγώνες, ελπίσαμε όλοι ότι με τα έργα που έγιναν και τις νέες ρυθμίσεις, η Αθήνα θα γινόταν ανθρώπινη πόλη. Ένα χρόνο μετά η Αθήνα ξαναέγινε η ασθμαίνουσα πόλη με τις χρόνιες παθήσεις….

Γίνεται ένα έργο στην Ελλάδα: (Σχολείο, Νοσοκομείο, λεωφόρος, αδιάφορο) Παραδίδεται με ταρατατζούμ , φωτογραφίες, δηλώσεις κ.λ.π. Ταυτόχρονα όμως δεν προβλέπεται πρόγραμμα και υπηρεσία συντήρησης με δική της διαχείριση χρημάτων, με αποτέλεσμα το καινούριο έργο να έχει σε τρία χρόνια ανάγκη τεχνικής συντήρησης, να ζητούν αυτοί που διοικούν το έργο χρήματα από το κράτος για συντήρηση, το κράτος να λέει δεν έχω τώρα και το έργο σταδιακά να καταρρέει… Άλλο: Αγοράζουν μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας που λίγα κράτη διαθέτουν, για υψηλού επιπέδου εξοπλισμό νοσοκομείων. Θαυμάσια. Μετά από δύο χρόνια τα σπουδαία αυτά μηχανήματα βρίσκονται ακόμα στις αποθήκες των νοσοκομείων σκουριάζοντας, επειδή το κράτος δεν φρόντισε να εκπαιδεύσει προσωπικό για το χειρισμό τους!!! Αφού τ’ αγόρασαν, φωτογραφήθηκαν, διαφημίστηκαν οι πολιτικοί με τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών, από κει και μετά, «Γαία πυρί μειχθήτω». Η απλή σκέψη, ότι πρώτα εκπαιδεύουμε το προσωπικό και μετά αγοράζουμε μηχανήματα δεν απασχόλησε κανέναν! Πώς συμβιβάζεται αυτή η ανικανότητα, με την υπερικανότητα της οργάνωσης των Ολυμπιακών;
Μήπως λοιπόν τα όσα ωραία και μεγάλα πετυχαίνουμε είναι πυροτεχνήματα που μας κάνουν ευτυχισμένους όσο διαρκούν και μετά επιστρέφουμε στη γνωστή μιζέρια; Μήπως η ζωή μας είναι γενικώς ένα πυροτέχνημα; Μήπως αυτό το πυροτέχνημα είναι που δίνει χρώμα και νόημα στη ζωή μας; Μήπως βαριόμαστε τη σταθερότητα; Και ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες για όλα αυτά; Το ελληνικό σύστημα που επιτρέπει να αναπτύσσεται εντός του ένα αντισύστημα, δηλαδή το αντισύστημα του καθενός; Η τάση, περισσότερο για φιγούρα και λιγότερο για ουσία;
Ο παρορμητισμός μας; Επειδή αυτό μας πηγαίνει; Ο εθνικός μας χαρακτήρας; Τίποτα απ’ όλα αυτά;
Τότε γιατί οι περισσότεροι απόδημοι Έλληνες που μπαίνουν σ’ ένα σύστημα που δεν επιδέχεται αποκλίσεις , προκόβουν, προοδεύουν και έχουν μια συνέχεια και μια συνέπεια σε σχέση μ’ αυτό που πέτυχαν; Ας το συζητήσουμε μήπως και καταλάβουμε ποιοι είμαστε…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος