Σάββατο, Δεκεμβρίου 27, 2008

TA ΚΑΛΥΤΕΡΑ 22 ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ 2008




Κατά τον Κώστα Στοφόρο

Ο Κώστας Στοφόρος είναι γνωστός δημοσιογράφος , κριτικός βιβλίου σε
μηνιαίο γυναικείο περιοδικό και συγγραφέας βιβλίων για παιδιά και γονείς.
Έχει εργαστεί σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια. Έγραψε τα βιβλία: «ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ» και ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ (ΕΚ) ΠΑΙΔΕΥΕΙ Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ.
Είναι υπεύθυνος των προγραμμάτων «της δια βίου εκπαίδευσης» στο υπουργείο παιδείας. Σπούδασε οικονομικά, κινηματογράφο και δημοσιογραφία.

Από τα βιβλία που παρουσίασε όλο το χρόνο στις σελίδες του περιοδικού που είναι υπεύθυνος, ξεχώρισε 22. Μεταξύ αυτών και το βιβλίο μου «Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΘΥΜΝΑΣ» και τα παρουσίασε στο Βlog του όπου μπορείτε να δείτε τα βιβλία του 2008 που ξεχώρισε μαζί με την κριτική τους αποτίμηση http://www.stoforos.blogspot.com/ αλλά και άλλα ενδιαφέροντα θέματα.
Εδώ απλά θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον εκλεκτό δημοσιογράφο, κριτικό και συγγραφέα, για την τιμή που έκανε στο βιβλίο μου ως κριτικός αλλά και ως αναγνώστης. Να μεταφέρουμε εδώ με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία, τι είπε ο ίδιος για τις επιλογές του. Να αναφέρουμε ποια άλλα βιβλία ξεχώρισε, τι έγραψε για τη «Λειτουργία της Μήθυμνας» και να θυμίσουμε ένα απόσπασμα από το ίδιο το βιβλίο.

Λέει λοιπόν ο Κώστας Στοφόρος

-Επειδή πολλές λίστες θα δείτε και πολλές προτάσεις για βιβλία που συχνά αυτοί που τα προτείνουν δεν τα έχουν καν διαβάσει,
-Επειδή πολλές προτάσεις υπαγορεύονται από χιλιάδες άλλους λόγους, που δεν έχουν
καμιά σχέση με την αξία του βιβλίου.
-Επειδή τέλος πάντων το τι αγαπάει κανείς από ένα σημείο κι έπειτα είναι απολύτως προσωπικό θέμα
-Επειδή πολλοί φίλοι με ρωτάνε τι να διαβάσουν τώρα που θα έχουν χρόνο
-Επειδή θέλω να μοιραστώ μαζί σας ό,τι αγάπησα
-Επειδή είπα να μην ξεφύγω από τα καθιερωμένα και να κάνω κι εγώ μια λίστα για το τέλος της χρονιάς,

Σας προτείνω τα βιβλία που ακολουθούν, με τη δική μου
–και απολύτως αυθαίρετη- σειρά αξιολόγησης.

1.Ορχάν Παμούκ: Χιόνι
2.Πασκάλ Μερσιέ: Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα
3. Ελία Καζάν: Ο Συμβιβασμός
4. Μάριος Χάκκας: Χάκκας
5. Ίαν Μακ Γιούαν: Στην ακτή
6.Αλεχάντρο Σάμπρα: Μπονσάι
7. Μιχάλης Γκανάς: Μητριά πατρίδα
8. Γιάννης Μακριδάκης: Ανάμισης ντενεκές
9. Πέτρος Μπιρμπίλης: Έχω μόνο εσένα
10. Ρέα Σταθοπούλου: Η αφή της παλάμης σου
11. Φαίδων Θεοφίλου: Η Λειτουργία της Μήθυμνας
12.Βικτώρια Χίσλοπ: Ο γυρισμός
13.Γιάννης Μαρούδας: Η μυστική διαθήκη της Πηνελόπης Γκαβογιάννη
14. Peter Ho Davies: Το κορίτσι από την Ουαλλία
15.David Sedaris: Γυμνός
16.Κωνσταντίνα Τασσοπούλου: Τα κοινόχρηστα
17.Νικόλ Μόουνς: Ο τελευταίος Κινέζος σεφ
18.Αλέξης Σταμάτης: Βίλα Κομπρέ
19.Σέργιος Γκάκας: Στάχτες
20.Ντουόνγκ Θου Χουόνγκ: Η γη των λησμονημένων
21.Λένα Τερκεσίδου: Έρωτας με την πρώτη μπουκιά

Έγραψε για τη «Λειτουργία της Μήθυμνας

Φαίδων Θεοφίλου, Η λειτουργία της Μήθυμνας. Εδώ πηγαίνει το δικό μου βραβείο ποίησης. Η «λειτουργία της Μήθυμνας», του αγαπημένου Μόλυβου, συνεχίζει την ποιητική παράδοση του μαγικού νησιού του Βόρειου Αιγαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι από τα χώματα της έχουν ξεπηδήσει –ήδη από την αρχαιότητα- μερικοί από τους σημαντικότερους ποιητές, πεζογράφους, ζωγράφους. Σαπφώ, Μυριβήλης, Θεόφιλος, Ελύτης και τόσοι άλλοι. Συνεχιστής της ζωντανής αυτής παράδοσης ο ποιητής Φαίδων Θεοφίλου, μας ταξιδεύει ακόμη μια φορά με τους στίχους του. Καταφέρνοντας να μας γεμίσει με την ουσία όλης αυτής της ομορφιάς. Να μας κάνει να βρεθούμε κι εμείς εκεί. Μια έναστρη νύχτα, με το κεφάλι λίγο ζαλισμένο από τα εξαίσια ούζα της Λέσβου, να βλέπουμε, όπως δεν είδαμε ποτέ …( εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελ. 62)

Παραθέτουμε εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο , που περιλαμβάνει τα πρόσωπα που κι αυτά
με τη διαδρομή τους σφράγισαν το χρώμα και την ταυτότητα τού γενέθλιου τόπου. Του κάθε ελληνικού γενέθλιου τόπου.
…………………..
Η Μαριάνθη ιέρεια της μικρής χαράς.

Η Φωτεινούδα να δείχνει στα στάχια
τα ολόχρυσα στήθεια του καλοκαιριού.

Η Ευστρατία να σταματά στο λιακωτό τους ανέμους
μ’ ένα κουταλάκι γλυκό.

Η Εριφύλλη να τάζει τ’ αχνιστά της ψωμιά
στη λαχτάρα του ερχομού τους.

Η Αγγελική να βλέπει την Ιωνία
μεσ’ απ’ τους φακούς των δακρύων της.

Η Θελξιόπη να ερίζει με την άνοιξη και το θέρος
Για τα βραδινά τους φορέματα.

Όλες, κεντούσαν και τις τέσσερις
εποχές της Μήθυμνας μέχρι τα ενενήντα.

Ο Ιωάννης της γιορτινής θρησκείας

Ο Παναγιώτης της νυχτερινής ευτέλειας

Ο Θεμιστοκλής της θαλασσινής έπαρσης

Ο Κωνσταντίνος της πορφυρής Ελευθερίας

Ο Αριστομένης της αναμενόμενης συνέχειας

Ο Ιγνάτιος των σπόρων της Φυσικής Ιστορίας.

Όλοι τους προσευχήθηκαν
στην ευφορία των καρπών της Μήθυμνας
μέχρι τα εβδομήντα.

Αγαπήσαμε το θάνατο των προγόνων μας.
Ήταν ο δικός τους θάνατος.
Τώρα οι χάρτες των βράχων
δείχνουν τη δική μας πορεία.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 26, 2008

ΑΝΤΙΟ ΧΑΡΟΛΝΤ



Ανήμερα των Χριστουγέννων, ανακοινώθηκε ότι ο μεγάλος θεατρικός συγγραφέας και νομπελίστας (2005) Χάρολντ Πίντερ, έφυγε από κοντά μας. Ένα πνεύμα αιρετικό και μαχητικό, στάθηκε πάντα με θάρρος απέναντι στη χυδαιότητα και τον τρόμο της εξουσίας. Παθιασμένος υπερασπιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Άσκησε σκληρή κριτική στην Αγγλική κοινωνία, όπου ο σνομπισμός, η υποκρισία και η επιτήδευση δημιούργησαν παράδοση και…life style ειδικά σ’ αυτή τη χώρα Έγραψε περί τα 30 θεατρικά έργα. Το έργο του αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε σε όλο τον κόσμο, εκτός από την Αγγλία όπου αγνοήθηκε συστηματικά, επιβεβαιώνοντας το: «Ουδείς προφήτης στον τόπο του».
Ο Πίντερ είχε δηλώσει ότι δεν θέλει να αναφέρονται στο ίδιο ως συγγραφέα αλλά ως πολιτικό ακτιβιστή - αυτοπροσδιορίζεται εξάλλου όχι ως Βρετανός αλλά ως Πολίτης του Κόσμου. Έχω ακούσει πως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι ανοιχτοί οι ουρανοί… Έτσι ο μεγάλος αυτός διανοούμενος και συγγραφέας θα έχει στους ουρανούς την υποδοχή που του αξίζει.. Αντίο Χάρολντ.
Φαίδων Θεοφίλου

ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι πολιτικές ανησυχίες του Πίντερ άρχισαν να καλλιεργούνται σε νεαρή ηλικία και το 1949 κατηγορήθηκε ως αντιρρησίας συνείδησης επειδή αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.
Αν και τα έργα της νεανικής του περιόδου χαρακτηρίζονται από τον ατομικότητα και το σχεδόν απολιτικό των ηρώων, ο Χάροντ Πίντερ τα τελευταία 25 χρόνια παρεμβαίνει συστηματικά και ριζοσπαστικά στα πολιτικά δρώμενα. Ακόμη και μετά την διάγνωση καρκίνου του οισοφάγου πριν δύο χρόνια, ο Πίντερ δεν έχει πάψει ούτε στιγμή να καταγγέλλει τις επιλογές του Τόνι Μπλερ, του σημερινού Βρετανού Πρωθυπουργού.
Μια σθεναρή και ανυποχώρητη φωνή διαμαρτυρίας, ένας υπερασπιστής των καταπιεσμένων και των θυμάτων της αλαζονείας, που εξαπολύει καταστροφικούς πολέμους.
Είναι από τους πρώτους διανοούμενους που καταδίκασαν την πολιτική του Μπλερ και την επιδρομή στο Ιράκ και ζήτησαν την παραίτησή του, όπως και τη διενέργεια έρευνας για τον αριθμό των θυμάτων που προκάλεσε ο πόλεμος. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός, σύμμαχος του Τζορτζ Μπους, προφανώς από αμηχανία για τη βράβευση του σφοδρού επικριτή του, σίγησε για πολλές ώρες χωρίς να κάνει μια έστω τυπική δήλωση.
Εδώ και 32 χρόνια, από το 1973, είναι ο μαχητής ο οποίος υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα με γενναιότητα και συνέπεια. Μαζί με τον Άρθουρ Μίλερ ταξίδεψαν πριν από είκοσι χρόνια στην Τουρκία, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων-θυμάτων της δικτατορίας. Υψώνει σε κάθε ευκαιρία τη φωνή του με θάρρος: Για τη γενοκτονία των Κούρδων, για την ανατροπή της δημοκρατίας στη Χιλή και τη στήριξη των δικτατοριών στη Λατινική Αμερική από τις ΗΠΑ, για την επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία και τον πόλεμο στο Κόσοβο, για την εισβολή στο Ιράκ, για την τρομοκράτηση του κόσμου από τον Μπους.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ζήτησε να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο οι Μπους και Μπλερ ως εγκληματίες πολέμου. «Για μένα ο Μπλερ είναι ένας εγκληματίας πολέμου. Δεν αναφέρομαι στον Μπους, αυτός είναι χειρότερος», είχε δηλώσει χωρίς δισταγμό, όταν ρωτήθηκε, για τον σημερινό Βρετανό Πρωθυπουργό:Είναι φανατικός πολέμιος του πολέμου στο Ιράκ, όπως ήταν και του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εκτιμούσε τον Μιλόσεβιτς. Το 2003 τύπωσε αντιπολεμικά ποιήματα για τη σύγκρουση στο Ιράκ. «Τα ποιήματα αυτά εκφράζουν τον προσωπικό θυμό μου και την απέχθειά μου. Στα θεατρικά μου έργα δεν αηδιάζω από τους χαρακτήρες, ακόμα και όταν είμαι κριτικός απέναντί τους. Οφείλω να τρέφω κάποια συμπάθεια γι' αυτούς, διαφορετικά δεν θα μπορώ να τους κάνω να μιλήσουν. Τους αγαπώ, με κάνουν να γελώ, παρά το ότι οι περισσότεροι είναι άξεστοι. Γράφοντας για εκείνους, γράφω επίσης και για μένα», είχε δηλώσει.
Τον περασμένο Φεβρουάριο είχε δηλώσει ότι έχει «τελειώσει» ως θεατρικός συγγραφέας. «Έχω γράψει είκοσι εννέα θεατρικά. Δεν είναι αρκετά;», είχε αναρωτηθεί και υποστήριζε ότι ήρθε η ώρα να στραφεί στην πολιτική. Αυτό επιβεβαίωσε και ο Αλαν Τζένκινς, επικεφαλής του λογοτεχνικού ενθέτου των «Τάιμς», όταν διαβεβαίωνε ότι δεν θα χαρούν όλοι με αυτό το Νόμπελ: «Δεν μπορώ να φανταστώ» είπε «ότι ο Μπλερ ή το Υπουργικό του Συμβούλιο θα έχουν ακριβώς... εκστασιαστεί».
Μια επιβεβαίωση της ανυποχώρητης στάσης του απέναντι στην εξουσία, στους παραλογισμούς και στην καταπίεση που ασκεί.
Επικριτικά σχόλια προκάλεσε εξάλλου το γεγονός ότι στην Βρετανίας, εκτός από μια εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα του ΒΒC, τα γενέθλια του Πίντερ στις 10 Οκτωβρίου πέρασαν απαρατήρητα. Ο Πίντερ τιμωρήθηκε για την καταιγιστική κριτική για την πολιτική της «ταγγής πολεμοκάπηλης μουσίτσας», του Τόνι Μπλερ.
Σε ένα ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά άρθρο του στη βρετανική εφημέριδα Guardian, ο θεατρικός κριτικός Μάικλ Μπίλιγκτον, ο οποίος είναι και βιογράφος του Χάρολντ Πίντερ, στρέφει τα πυρά του εναντίον της Υπουργού Πολιτισμού της Βρετανίας

ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛ

Ο Xάρολντ Πίντερ επελέγη από τους Σουηδούς Αθάνατους γιατί «απεκατέστησε το θέατρο στα βασικά του στοιχεία: ένα περίκλειστο στον χώρο κι έναν αναπάντεχο διάλογο, όπου οι άνθρωποι είναι ο ένας στο έλεος του άλλου και η υποκρισία καταρρέει», όπως αναφέρουν στο σκεπτικό της απονομής της ανώτατης αυτής τιμητικής διάκρισης στο χώρο της Λογοτεχνίας, η οποία συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 10 εκατομμυρίων κορωνών (1,1 εκατ. ευρώ).
Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι ο Πίντερ "αποκαλύπτει το βάραθρο μέσα από τη μωρολογία της καθημερινότητας και παραβιάζει τις πύλες για να εισέλθει στους κλειστούς θαλάμους της καταπίεσης" ή πιο ελεύθερα «αποκαλύπτει σκοτεινά στοιχεία και δυνάμεις της καθημερινότητας και φτάνει στα άδυτα της ψυχής»


ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΙΝΤΕΡ ΠΟΥ ΠΑΙΧΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
1963. «Ένας ασήμαντος πόνος»: Κυριαζής Χαρατσάρης.1964. «Ο Γυρισμός»: Κάρολος Κουν.1965. «Ο Επιστάτης»: Κάρολος Κουν.1969. «Πάρτι γενεθλίων»: Κάρολος Κουν.1970. «Ο Εραστής»: Νίκος Χατζίσκος. «Το βουβό γκαρσόνι»: Δημήτρης Κωνσταντινίδης.1973. «Παλιοί Καιροί»: Κάρολος Κουν.1976. «Επίδειξη μόδας»: Μίνως Βολανάκης.1980. «Προδοσία»: Κάρολος Κουν.1982. «Τοπίο»: Κάρολος Κουν.1983. «Νυχτερινό σχολείο»: Νίκος Χουρμουζιάδης.1984. «Η Νύχτα»: Μιχαήλ Μαρμαρινός.1987. «Άλλοι τόποι» γενικός τίτλος που στεγάζει τα «Οικογενειακές φωνές», «Μια κάποια Αλάσκα», «Σταθμός Βικτώρια»: Αντώνης Αντύπας,1990. «Βουνίσια γλώσσα»: Νίκος Διαμαντής,1991. «Οι νάνοι»: Μίνως Βολανάκης,1995. «Φεγγαρόφωτο»: Αντώνης Αντύπας.1997. «Ενα για τον δρόμο»: Νίκη Τριανταφυλλίδη.1999. «Σιωπή»: Νίκος Διαμαντής.2000. «Νεκρή Ζώνη»: Αντώνης Αντύπας.2000. «Τέφρα και σκιά»: Λευτέρης Βογιατζής.

Ο Μάριος Πλωρίτης έχει αποδώσει τον «Επιστάτη» («Δωδώνη»), ο Κώστας Σταματίου το ίδιο έργο («Ιθάκη»), ο Παύλος Μάτεσις το «Πάρτι γενεθλίων», «Η συλλογή», «Ο εραστής» («Δωδώνη») και το μοναδικό μυθιστόρημα του Βρετανού νομπελίστα «Οι νάνοι» («Καστανιώτης»), η Μάγια Λυμπεροπούλου, τα «Παλιοί καιροί» και «Ένα ακόμα και φύγαμε» («Δωδώνη»). Στα βιβλιοπωλεία μπορείτε να βρείτε ακόμη: τα «Πόλεμος» («Αιώρα»), «Τέφρα και σκιά» (μτφρ.: Αννα Καρναβά, Ειρήνη Λεβίδη, «Καστανιώτης») και «Τοπίο και σιωπή» (μτφρ.: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη, «Λαβύρινθος»). Η συλλογή «Ποιήματα 1948-2004» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Κέδρος», σε μετάφραση Νίνου Φένεκ Μικελίδη
πηγή: booksinfo



Παρασκευή, Δεκεμβρίου 19, 2008

Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


Είμαι ο πολίτης των ελληνικών Χριστουγέννων. Είμαι αυτός που τον εγκατέλειψε και ο ίδιος ο νεογέννητος Χριστός, λέγοντας πως είμαι άξιος της μοίρας μου!!! Λίγο πριν μ’ εγκαταλείψει με κοίταξε κατάματα κι ενώ χαμήλωνα το κεφάλι από δέος και συστολή, μου πέταξε:
-Είπα να βοηθώ τους αναξιοπαθούντες, αλλά να το θέλουν κι εκείνοι να βοηθηθούν! και γύρισε να φύγει, να μη με βλέπει άλλο και συγχύζεται.
-Χριστούλη μου έλεος του είπα.. Έκανα λάθος. Όλοι κάνουν λάθη. Εσύ Θεός είσαι και συγχωρείς.
-Εσύ μόνο λάθη κάνεις! μου αντιγύρισε άγρια. Νομίζεις ότι κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο, σε όλη σου τη ζωή, δεν θα κάνω τίποτ’ άλλο από το να συγχωρώ εσένα;
- Χριστούλη μου χώρια που δεν κάνει εσύ να μιλάς έτσι, με πληγώνεις κιόλας.
-Θα σ’ έστελνα στο γέρο διάολο αλλά ούτε αυτός θα μπορέσει να σ’ αντέξει! Ξεφτίλα, άχαρο ανθρωπάκι που κορδακίζεσαι για σπουδαίος αλλά μόνο το τομάρι σου σκέφτεσαι κι άμα δεις τα δύσκολα κοιτάζεις αλλού. Απαθή, εγωπαθή, εαυτούλη!
*
-
Μα τι έκανα πια τόσο τρομερό και μ’ έχεις πιάσει στις μαζεμένες Χριστούλη μου;
-Τι άλλο ήθελες να κάνεις μωρέ; Με το επίδομα ανεργίας ζεις. Χρωστάς της Μιχαλούς. Στο σπίτι σου καυγάδες και ανέχεια. Και σύ σιωπάς. Βλέπεις τη διαφθορά αυτωνών που έβαλες να σε διοικήσουν να πάει να σας πνίξει. Και συ σιωπάς.
Βλέπεις ότι σας αποδυναμώνουν ηθικά και πνευματικά χαλαρώνοντάς σας, σταδιακά, τη βούληση, τη κρίση, σας κάνουν ανδράποδα, οι πολιτικάντηδες Φαρισαίοι με τα παρατρεχάμενά τους Μ.Μ.Ε. και σύ σιωπάς. Πλουτίζουν αυτοί με τους φόρους σου και τη δημόσια περιουσία και σένα σου παραγγέλνουν από τα Μ.Μ.Ε. να είσαι έντιμος πολίτης και να πληρώνεις τους φόρους στο κράτος, και μάλιστα την ώρα που δεν έχεις να περάσεις το μήνα! Και συ σιωπάς. Τα κάνουν πλακάκια οι πολιτικάντηδες με το παπαδαριό, Γραμματείς και Φαρισαίοι κατακλέβουν τη χώρα και συ σιωπάς. Δεν εκπροσωπεί εμένα το παπαδαριό βρε ηλίθιε! Αγκαλιά με τη σαπίλα της εξουσίας είναι. Κι αυτήν εκπροσωπούν, αλίμονο... στο όνομά μου! Βγαίνει ο κυβερνήτης σου στη βουλή και λέει ότι δεν είχε εικόνα τού τι γινόταν, δεν ήξερε!!!! Και σύ σιωπάς κορόιδο…Σκοτώνουν τα όργανα της κρατικής βίας τον αθώο έφηβο, δηλαδή κι εμένα, ξεσηκώνονται οι μαθητές γεμάτοι οργή και αγανάκτηση, δηλαδή κι εγώ, και συ το σκέπτεσαι ακόμα, να πας με τους δημίους σου ή με τα παιδιά;
*
Χτες το βράδυ εσύ δεν ήσουν που συζητούσες στο δρόμο ξαναμμένος με μια παρέα, προσπαθώντας να τους πείσεις ότι οι Έλληνες είναι περιούσιος λαός; Την ίδια στιγμή που η θηλιά έχει σφιχτεί στο λαιμό με την ανοχή σου… Δεν κοιτάτε μωρέ φιγουρατζήδες να φτιάξετε μια χώρα που να μπορούν οι πολίτες της να την αντέξουν… ο περιούσιος λαός σας έλλειπε!!!!
Αύριο – μεθαύριο εξυπνάκια της δεκάρας θα μπεις στη φυλακή για χρέη, όταν οι διοικούντες και οι τράπεζες σου έχουν ήδη πιει το αίμα…
*
-Πες μου τότε Χριστούλη μου τι να κάνω;
-Τι να κάνεις με ρωτάς μωρέ; Τι να κάνεις; Ό,τι έκανα εγώ στο Ναό τού Σολομώντος όταν τον είχαν μετατρέψει σε οίκο εμπορίου! Μαστίγιο κι Άγιος ο Θεός…Εγώ είπα μόνο, αν σου ρίξει κάποιος μια σφαλιάρα στο ένα μάγουλο να γυρίσεις και το άλλο για να τον ξενερώσεις ώστε να σταματήσει εκεί. Δεν είπα να κάτσεις να σε ξεσκίσουν!!!
Να μη σε ξαναδώ μπροστά μου αν δεν ξαναβρείς την αξιοπρέπεια και την μαχητικότητά σου! Αν δεν ξαναφέρεις στη χώρα σου τη δικαιοσύνη για σένα και τους άλλους.
Είπε, κι έφυγε σαν άνεμος που αφήνει πίσω του βουητό.
*
Λίγο μετά ένιωσα λαφρύτερος. Σα να μου πήρε από πάνω μου όλο το βάρος της ζωής που κουβαλούσα μέχρι τώρα. Σα να με βοήθησε στη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, παρ’ όλο το θυμό του, να ξαναγεννηθώ…να ξαναβρώ τον αληθινό μου ρόλο. Τώρα o Νους μου ήταν πια μόνο στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ….

Ο Πολίτης των Χριστουγέννων
Και για την αντιγραφή: Φαίδων Θεοφίλου

Tο κεντρικό εικαστικό θέμα με το καραβάκι είναι δημιουργία του: Ζούλοβιτς

Κυριακή, Δεκεμβρίου 14, 2008

Γ Ρ Α Μ Μ Α ΣΤΗ Σ Α Π Φ Ω


Θυμάσαι κοντινή ξαδέρφη,

το Καλοκαίρι που πήγαινε μπροστά
μ’ ένα τσαμπί, στα χέρια του, σταφύλι;

Τη Μεγάλη Μάνα που κρατούσε απ’ το χέρι
το Φθινόπωρο με τα υγρά του μάτια;

που ΄χε στην αγκαλιά της το Χειμώνα
να της βυζαίνει αχόρταγα το στήθος

και στην κοιλιά την Άνοιξη
να τεντώνει, πράσινα την υγεία της;

Ταίριαζε τότε το φιλί παντού
όπως κι οι μενεξέδες…

Τα κορίτσια δίπλα στη θάλασσα
κολυμπούσαν στο φως
γλιστρούσαν σε σκέψεις αρσενικές.

Η Ελένη άνοιγε τα δώρα της.

Η Ευτυχία γύμνωνε το σώμα της
με τα γράμματα του ονόματός της.

Η Θάλεια έπλαθε τ’ αμυγδαλωτά
με τα λευκά της χέρια.

Η Ιωάννα ψηλάφιζε
τη γύρη της εφηβείας της.

Εσύ ξαδέλφη, λίγο πριν να φανεί πανσέληνος,
ράντιζες τα σεντόνια αρώματα…

Και κει στην άκρη τ’ ουρανού,
ο Θάνατος να σκάει από τη ζήλεια…

Φ αίδων Θεοφίλου (Από τον κύκλο της κοντινής ξαδέρφης)


Δευτέρα, Δεκεμβρίου 08, 2008

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΑΛΕΞΗ



Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Ο θάνατος του Αλέξη, του 15χρονου μαθητή της διπλανής πόρτας από τη σφαίρα του καουμπόη αστυνομικού, δείχνει και πάλι με το πιο τραγικό και κραυγαλέο τρόπο, τις αναπηρίες της δημοκρατίας μας. Που σημαίνει ότι σε μια δημοκρατία όπου οι θεσμοί και ο νόμος είναι αυτά που πρέπει πριν απ’ όλα να λειτουργούν, στην Ελλάδα περνούν συνήθως σε δεύτερη μοίρα, αφού τον πρώτο ρόλο παίζει το θυμικό. Δηλαδή το «Εγώ» του καθενός, η συναισθηματική κατάσταση της στιγμής, η «μαγκιά της παραβατικότητας», η φιγούρα, η επιδειξιομανία.
*
Μη βιάζεστε να μου αποδώσετε γενικεύσεις και υπεραπλούστευση. Κοιτάξτε πρώτα τη κυβέρνηση που με τα αμέτρητα σκάνδαλα των στελεχών της και την επίσημη κάλυψή τους, πως πιέζει τους δικαστικούς να μεροληπτήσουν υπέρ της, πως γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τούς πολίτες που παρακολουθούν ένα όργιο κυβερνητικής παρανομίας, περιφρόνησης και απαξίωσης των θεσμών και των νόμων, που κατά την κυβέρνηση ισχύουν μόνο για τους άλλους. Κοιτάξτε το δημόσιο υπάλληλο όπου πάτε να εξυπηρετηθείτε: Ο νόμος είναι σαφής για την περίπτωσή σας. Και όμως: Ο υπάλληλος σήμερα δεν ξύπνησε καλά, ερμηνεύει το νόμο όπως αυτός θέλει, σας στέλνει απελπισμένο στο σπίτι σας, επειδή θέλει να αναθέσει σήμερα στο καταπιεσμένο του «εγώ» ρόλο δύναμης και εξουσίας σε βάρος σας. Τολμήστε να διαμαρτυρηθείτε στον Ελληνάρα οδηγό που παραβίασε το STOP και παραλίγο να συγκρουστεί μαζί σας. Θα εισπράξετε τις μούτζες σας και τις βρισιές σας, ώστε να μάθετε την επόμενη φορά να υπομένετε τη…δημοκρατία του καθενός, όπου σημασία δεν έχει ο νόμος και οι θεσμοί αλλά η θρασύτητα με την οποία παραβιάζει κάποιος το νόμο. Θυμηθείτε τον πρωθυπουργό της χώρας (Κ. Μητσοτάκη) να λέει στους αστυνομικούς: «Εσείς είστε το κράτος!!!» Θυμηθείτε τον μέχρι πρότινος υπουργό δημόσιας τάξης Βύρωνα Πολύδωρα να λέει στους αστυνομικούς: «Είστε οι άρχοντες της πόλης!!» Ποιοι θεσμοί είπατε;;
*
Θυμηθείτε την κτηνωδία των αστυνομικών με τον Κύπριο φοιτητή στη Θεσσαλονίκη που είπαν ότι τον έδερνε η ζαρντινιέρα…Τους δυστυχείς αλλοδαπούς μετανάστες που τους έδερναν ή τους έβαζαν να αλληλοδέρνονται μέσα στα αστυνομικά τμήματα για να διασκεδάσουν και να τους τραβήξουν βίντεο που το κυκλοφορούσαν καμαρώνοντας στους συναδέλφους τους…Θυμηθείτε τον πρόσφατο αθηναϊκό τύπο με τίτλους όπως: «Αστυνομικοί εμπλέκονται σε ναρκωτικά.»-« Αστυνομικοί «προστάτες» της νύχτας».- «Αστυνομικός έκλεψε 150 ευρώ από αλλοδαπό μετανάστη».- κ.λ.π. κ.λ.π.
*
Η ατιμωρησία σ’ αυτή τη χώρα, απλά επιβεβαιώνει αυτό που λέω και εννοώ, ότι δηλαδή: Η δημοκρατία στην Ελλάδα καθορίζεται από την παρορμητικότητα των Ελλήνων και από τη «μαγκιά της παραβατικότητας». Γνωρίζετε πολλούς πολιτικούς, υπουργούς, δημόσια όργανα, αστυνομικούς, εκπαιδευτικούς, γονιούς, που καίγονται για την εφαρμογή των νόμων; Που σέβονται τους θεσμούς και επιδιώκουν την αναβάθμισή τους; Πόσοι και πόσοι νόμοι έχουν καταστεί ανενεργοί επειδή επιβλήθηκε η παραβατικότητα ως νέα νομιμότητα; Η δημοκρατία λοιπόν που φτιάξαμε, χωράει μέσα της όλες τις προϋποθέσεις για την κατάργησή της!!! Τη συμπεριφορά του 37χρονου αστυνομικού λίγο πριν φύγει η σφαίρα απ’ το όπλο του και σκοτώσει τον Αλέξη, δεν την καθόρισε η προσήλωσή του στο νόμο και τους θεσμούς αλλά η παρορμητικότητα τού: «Τώρα θα σου δείξω ποιος είμαι εγώ!»
Σ’ ένα παιδί 15 χρόνων που δεν πρόλαβε ούτε τα όνειρά του να σχηματίσει!!
*
Θα πω μήπως κάτι καινούριο αν τονίσω ότι όλα ξεκινούν από την παιδεία που την αφήσαμε παίγνιο στα χέρια των συντεχνιών και των κομμάτων;;
Η δημοκρατία μας έφτασε στη χειρότερη φάση της: Να σκοτώνει ένα παιδί γιατί γουστάρει να δείξει πόσο μάγκας είναι, ο εκπρόσωπος του…νόμου…
Οι πρωταγωνιστές στη χώρα μας που δίνουν και τον τόνο της Δημοκρατίας που έχουμε, είναι οι «τζάμπα μάγκες" όποια θέση κι αν κατέχουν! Και οι άλλοι Έλληνες που δεν είναι , απλά τους ανέχονται…
Γι αυτή τη δημοκρατία λοιπόν, είμαστε όλοι ένοχοι. Ο Αλέξης, σύμβολο πια ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία, μας δείχνει με το θάνατό του το δρόμο: Τίποτα δεν πρέπει να είναι πάνω από τους νόμους και τους θεσμούς. Τέλος με την ΑΝΟΧΗ και την ΕΝΟΧΗ μας!

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 05, 2008

-Ο Θ Ε Ο Σ.... Σ Τ Ο Κ Α Φ Ε Ν Ε Ι Ο- και τα δίχρονά του







Το καφενείο όπου ο Θεός πίνει τον βαρύ γλυκύ του,
γίνεται δυο χρονών. Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια
με θαυμάσια παρέα όλους εσάς, με ενδιαφέροντα σχόλια
και κείμενα για την πολιτική με λόγια ευθύβολα
(αφού το καφενείο δεν έχει απολύτως καμιά εξάρτηση,
πολιτική, καλλιτεχνική, δημοσιογραφική ή άλλη
ούτε ασχολείται με την πολιτική της μη δυσαρέστησης)
κείμενα κοινωνικής κριτικής, κείμενα λογοτεχνίας,
και διαλεγμένα, σαν τους γερούς σπόρους, ποιήματα.
Στο καφενείο γεννήθηκαν όμως και μηνύματα ζωής
όπως το «ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ»
με το οποίο θα επανέλθουμε «εν καιρώ».
Ευχαριστούμε όλους εσάς που επισκεφθήκατε το «Καφενείο»,
εσάς που αφήσατε το σχόλιό σας και την άποψή σας
και μας δώσατε κουράγιο να κρατήσουμε …γερά,
να δούμε ως πότε….
Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον σχόλιο του
ποιητή Σπύρου Δαρσινού,
που είναι και ο εμψυχωτής του ιστοχώρου.
Το σχόλιο αυτό ας είναι και η σκέψη που κάνουμε
με αφορμή τα γενέθλια του «Καφενείου.



ΦαίδωνΈντοναα
Είμαι εδώ γιατί τα θέματα που ανεβάζεις, και τα περισσότερα από τα σχόλια που ακολουθούν,
μου αρέσουν. Και μου αρέσουν γιατί βλέπω μια... διάθεση διαφυγής από την θολούρα
που ζούμε στην Ελλάδα.
Ξέρεις Φαίδωνα ποιά είναι η διαφορά που έχω διαπιστώσει, στα 40 χρόνια που ζω εδώ στην Αμερική, ανάμεσα στον Έλληνα και στον Αμερικανό;
Ότι ο Αμερικανός παρασύρεται και πείθεται εύκολα και από το σωστό και από το λάθος,
ενώ ο Έλληνας ξέρει το σωστό και όταν κάνει ή αναγκάζεται να κάνει το λάθος.
Γιά μένα βέβαια και τα δύο είναι λάθος, το πιο μεγάλο όμως είναι στον αμερικανό
που ζει ασυνείδητα και το σωστό και το λάθος, γιατί η ασυνειδησία δεν έχει πόρους
για να χαρείς το σωστό και να συναισθανθείς το λάθος.
Αυτό είναι που πιάνω πάνω από τα σχόλια των θαμώνων,
τον πόθο για το σωστό πάνω από το λάθος.
Ας καλλιεργήσουμε αυτόν το πόθο λοιπόν και μ’ ένα ποτηράκι πάρα πάνω...












Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος