Σάββατο, Μαΐου 31, 2008

ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ


Συχνά αγνοούμε σε τέτοιο βαθμό το αυτονόητο, που κάποτε απομακρύνεται και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε όταν συνειδητοποιήσουμε και πάλι την αναγκαιότητά του και θέλουμε να το επαναφέρουμε, τότε γίνεται το αυτονόητο συνώνυμο του σπάνιου και του ασυνήθιστου. Ποιο είναι το αυτονόητο στην περίπτωσή μας; Να μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο και να παίρνουν από τα πανεπιστήμια πτυχία που να έχουν πέραση στην αγορά εργασίας. Ποια είναι η κατάσταση της δημόσιας παιδείας σήμερα; Η πλήρης απαξίωση, αφού μετατρέπεται σταδιακά σε τσίρκο όπου ο καθένας κάνει τα νούμερά του. Δηλαδή:

α) Η κυβέρνηση:Όχι μόνο δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για την αναβάθμιση της παιδείας όχι μόνο εστιάζει αποκλειστικά το ενδιαφέρον της στο πως θα ιδρύσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά, τρίβει και τα χέρια της από ικανοποίηση για τις αναταραχές στο χώρο της παιδείας, αφού έτσι αποσπάται η προσοχή της κοινής γνώμης από το ανεξέλεγκτο τέρας της ακρίβειας που καταβροχθίζει μισθούς και συντάξεις και τα λογής - λογής κυβερνητικά σκάνδαλα που δεν σταμάτησαν … ν’ ανθίζουν. Τέτοια υπεύθυνη κυβέρνηση…

β) Αξιωματική αντιπολίτευση: (Πασοκ) Είναι χαρακτηριστική η αμηχανία του. Αντί να προτείνει με καθαρό και ευθύ λόγο λύσεις και αλλαγές στην παιδεία, τρέχει πίσω από τα γεγονότα, φοβούμενο την υπερφαλάγγισή του από τα κόμματα της αριστεράς! Έτσι η παιδεία δεν έχει να περιμένει κάτι ούτε από το Πασοκ που η μεγαλύτερη έγνοια του είναι το να παραμείνει ο κατατονικός αρχηγός στην προεδρία του κόμματος και να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΝ. Πρόταση, που απορρίπτει μετά βδελυγμίας ο ΣΥΝ. Τέτοια υπεύθυνη αντιπολίτευση…

γ) ΣΥΝ: Ο Συνασπισμός του Αλαβάνου και του Τσίπρα, χαϊδεύει τα αυτιά των φοιτητών και των μαθητών και αγωνίζεται για την ακινησία στην παιδεία, να μην αλλάξει τίποτα, να μείνουν όλα θολά όπως είναι και να βουλιάζουν όλοι προσωρινά μέσα στο βόλεμά τους μέχρι να βουλιάξει και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα. Γιατί αν η κυβέρνηση είναι ανίκανη, (που είναι) δεν θα έπρεπε τα αριστερά κόμματα να προτείνουν καθαρές και προοδευτικές λύσεις; Καμία πρόταση για βελτίωση, για αλλαγή για αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Όλα για τα ψηφαλάκια. Αριστερό κόμμα, με προδιαγραφές παλαιοκομματισμού!

δ) Κ.Κ.Ε.: Η ψύχωσή τους είναι να μη δημιουργηθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Προτάσεις για την αναβάθμιση των δημόσιων παν/μίων φαίνεται πως δεν χρειαζόμαστε… Όμως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έρχονται είτε είμαστε εναντίον είτε υπέρ της δημιουργίας τους. Το θέμα είναι να εργαστούν όλοι για την αναβάθμιση των δημόσιων και να είναι προετοιμασμένοι να βάλλουν τους όρους λειτουργίας των ιδιωτικών ώστε να μην υπάρξει ασυδοσία.

ε) Καθηγητές: Δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για όσα τραγικά συμβαίνουν στα πανεπιστήμια της χώρας: Απίστευτοι τραμπουκισμοί φοιτητών, που χτίζουν το γραφείο καθηγητή με το καθηγητή τους μέσα στο γραφείο, ξυλοκοπούν άλλο καθηγητή και τον στέλνουν στο νοσοκομείο, στέλνουν αιμόφυρτους δύο φύλακες – υπαλλήλους του παν/μίου Θεσ/νίκης , αρπάζουν και καταστρέφουν τις κάλπες κατά την διάρκεια των πρυτανικών εκλογών, γιατί σύμφωνα με το νέο νόμο θα ψηφίζουν όλοι οι φοιτητές για την εκλογή των πρυτάνεων, ενώ πριν ψήφιζαν μόνο οι φοιτητές - εκπρόσωποι των κομματικών παρατάξεων ώστε να είναι οι πρυτάνεις όμηροι των κομμάτων, και τώρα πάει να χαλάσει το κομματικό μαγαζί… Κουκουλοφόροι, φοιτητές ή όχι μπαίνουν στα πανεπιστήμια και τα σπάνε όλα. Υπολογιστές, εκτυπωτές, όργανα, καταστρέφουν τα γραφεία, όσα έχει πληρωμένα απ’ το υστέρημά του ο Έλληνας πολίτης. Η αστυνομία απ’ έξω, βλέπει αυτά που κάνουν μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά όταν βγαίνουν έξω τους αφήνουν να φύγουν σαν κυρίους . Γιατί οι αστυνομικοί διάλεξαν αυτό το επάγγελμα για να περνούν καλά κι όχι να… βρίσκουν το μπελά τους! Οι καθηγητές λοιπόν από μία κακώς εννοούμενη δημοκρατική ευαισθησία για το πανεπιστημιακό άσυλο, την οποία εκμεταλλεύονται όλα τα κακοποιά στοιχεία για τις απίστευτες ασχημίες τους, δεν καλούν την αστυνομία να επέμβει μέσα στο πανεπιστήμιο για να αποτρέψουν τις εγκληματικές πράξεις, με αποτέλεσμα το πανεπιστημιακό άσυλο να μετατρέπεται σε άσυλο… ανιάτων της ασυδοσίας. Είναι καιρός πια, τα κόμματα χωρίς μισόλογα να καταδικάσουν ξεκάθαρα τους απίστευτους τραμπουκισμούς φοιτητών και μη, που τραυματίζουν τη Δημοκρατία και μετατρέπουν την Ελλάδα σε στάβλο ανεξέλεγκτων τετράποδων. Για τα όσα κάνουν βέβαια οι φοιτητές στην Ελλάδα, δεκαράκι δε δίνουν οι φοιτητές των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Αυτοί συνεχίζουν να μαθαίνουν για να μπορέσουν ν’ ανταποκριθούν στον επαγγελματικό στίβο, την ώρα που οι δικοί μας πριονίζουν το κλαδί που κάθονται, και υποθηκεύουν το μέλλον της παιδείας, άρα και της χώρας, με την ανοχή αν όχι και με την υποστήριξη κάποιων κομμάτων, κομματιδίων ή γκρουπούσκουλων. Αυτή τη δημόσια παιδεία θέλουμε; Η έγνοια να μη ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια μας μάρανε...

Ας συνειδητοποιήσουν επιτέλους τα αριστερά κόμματα , πως ότι συμβαίνει στο χώρο της δημόσιας παιδείας , απλά συσπειρώνει τα συντηρητικά ανακλαστικά των Ελλήνων πολιτών…

Έτσι λοιπόν, η μεγαλύτερη προσφορά των πολιτικών κομμάτων στη χώρα, θα είναι να αφήσουν ακηδεμόνευτο το φοιτητικό κίνημα από τον εναγκαλισμό των κομματικών μαγαζιών μέσα στο πανεπιστήμιο και να βοηθήσουν ώστε ο φοιτητής ν’ αρχίσει να μαθαίνει γράμματα για να έχει πέραση το πτυχίο του στον επαγγελματικό στίβο. Να επαναφέρουν δηλαδή το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ που λέγαμε…



Κυριακή, Μαΐου 25, 2008

Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ

Ο Θεός θα λείψει για λίγο απ’ το καφενείο για τους δικούς του λόγους. (Άγνωστες οι βουλές του Κυρίου) Το καφενείο λοιπόν για λίγο καιρό θα είναι χωρίς την παρουσία Του. Όσοι δεν έχετε…το Θεό σας, μπορείτε να μπείτε στο Blog, να γράψετε τα δικά σας, ότι κι αν είναι αυτά, ποιήματα, απόψεις, απωθημένα, σχόλια επί σχολίων και γενικώς να το κάνετε βήμα…καφενείου

Παρασκευή, Μαΐου 16, 2008

ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ 2


Επανέρχομαι με το ίδιο σύνθημα, μετά από καιρό. Την πρώτη φορά που το ανάρτησα, χάλασαν τον κόσμο οι θαμώνες του καφενείου, όχι διαφωνώντας, οπότε υποτίθεται πως θα κατέθεταν άλλη πρόταση ούτε συμφωνώντας και βελτιώνοντας το περιεχόμενο τού κειμένου μου, αλλά λέγοντας πως δεν γίνονται τέτοια πράγματα, είναι ανέφικτα και μ’ όλα αυτά κατάλαβα ότι δεν θα ήθελαν να είχα αναρτήσει το κείμενο «Θέλουμε Άνοιξη Παντού». Σκέφτηκα όμως: Είναι τόσο κακό να έχουμε μπροστά μας μια ιδέα που κάποτε μπορεί ν’ ανθίσει; Τι έχουμε τώρα μπροστά μας που να είναι καλύτερο από το «Θέλουμε Άνοιξη Παντού;» Σε τι πιστεύουμε σήμερα που μας κάνει να νιώθουμε τέτοια πληρότητα ώστε να απωθούμε ό,τι θεωρούμε ανέφικτο; Παρ’ όλα αυτά, συγκέντρωσα τις απόψεις των θαμώνων του καφενείου κι επανασχεδίασα το κείμενο «Θέλουμε Άνοιξη Παντού 2» που το αναρτώ και πάλι, για να υπάρξει μια νέα συζήτηση , τώρα που υποθέτω ότι είμαστε όλοι σοφότεροι. Θερμή παράκληση, όσοι θέλετε να το διαβάσετε, να το διαβάσετε προσεκτικά κι όχι επιπόλαια, ώστε το σχόλιό σας να τοποθετείται απέναντι στο ανηρτημένο κείμενο κι όχι σε διάφορους συνειρμούς και απωθημένα που προκύπτουν από το κείμενο.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ 2
Ένα Σύνθημα χωρίς ημερομηνία λήξεως

Αυτό το σύνθημα πήρε σχήμα και μορφή στο Blog «Ο Θεός στο καφενείο» κι όσο μπορεί να ταξιδεύει μέσα στη ζωή μας τόσο θα ζευγαρώνει με την ελπίδα. Θέλουμε λοιπόν Άνοιξη παντού: Μέσα μας και γύρω μας.
Θέλουμε Άνοιξη στην ατομική και κοινωνική επαναστατικότητα, στη μάθηση και στη γνώση, στην πολιτική, στις τέχνες και στα γράμματα, στο περιβάλλον, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο σήμερα και στο αύριο των παιδιών, στην ελληνική γλώσσα. Θέλουμε την Ουτοπία ν’ αγκαλιαστεί με την πραγματικότητα! Θέλουμε Άνοιξη παντού. Τίποτα λιγότερο από τα πάντα!

Θέλουμε ν’ ανοίξουμε το στενό ορίζοντα της σύγχρονης ζωής, ζητώντας το Μέγιστο! Προβάλλουμε τη νέα ΑΠΑΙΤΗΣΗ στον εαυτό μας, στην πολιτική, στη ζωή μας και την μεταδίδουμε στο διαδίκτυο, στους άχρωμους πολιτικούς, στους φίλους μας, στους νέους ανθρώπους και στους ώριμους που δεν έπαψαν να είναι νέοι, ώστε να βρεθούμε κάποτε όλοι, με μια πυξίδα στα χέρια!
Μέσα από τη μιζέρια και τις γκρίζες ώρες των ανθρώπινων κοινωνιών, ας ακουστεί με σταθερή φωνή η νέα ΑΠΑΙΤΗΣΗ: Θέλουμε Άνοιξη Παντού. Έτοιμοι να εργαστούμε και να πληρώσουμε το τίμημα γι αυτήν!
Θέλουμε μια επανάσταση έξυπνη που θα τη φθονήσει κι ο Θεός! Ας ωριμάσει μέσα μας, όπως ο μούστος που γίνεται κρασί, ας ωριμάσει η ιδέα ώσπου να μορφοποιηθεί σε πράξη. Μέχρι τότε, ας παραμένει φωτεινός στόχος στον ορίζοντα της ζωής μας. Αλλιώς, ας αφεθούμε στα δεσμά πολυτελείας, στη ΣΙΩΠΗ και στο ΤΥΧΑΙΟ…

Φαίδων Θεοφίλου

Τετάρτη, Μαΐου 14, 2008

ΟΤΑΝ Η ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΚΟΥ-ΚΟΥ!

Αφήνω για λίγο την λογοτεχνία και την ποίηση για να περάσω στο πεδίο του πολίτη που όχι μόνο πρέπει να τον ενδιαφέρει ό,τι ακούει και ό,τι βλέπει αλλά να εκφράζει και ευθύβολα, χωρίς εκπτώσεις την άποψή του ως έχει την υποχρέωση, υποκαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο και κάποιους δημοσιογράφους, που για διάφορους λόγους δείχνουν συχνά τεράστια ανοχή στα ολισθήματα των πολιτικών. Κατ’ ευθείαν στο θέμα μας λοιπόν:

Βασίλης Μαγγίνας. Πρώην υπουργός εργασίας της νεοδημοκρατικής κυβέρνησης. Αναγκάστηκε σε παραίτηση από την κατακραυγή των Μ.Μ.Ε και της κοινής γνώμης διότι:
α) Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους εργαζομένους για την κατάρτιση του νομοσχεδίου που αφορούσε στην ασφάλιση των εργαζομένων (το περιβόητο ασφαλιστικό) ο κ. υπουργός είχε στην κατοικία του στην ανατολική Αττική, μια οικογένεια Ινδών που εργαζόταν γι αυτόν και τους είχε…ανασφάλιστους.
β)
Την κατοικία αυτή την έκτισε βγάζοντας όχι άδεια κατοικίας από την πολεοδομία αλλά βγάζοντας άδεια για…αναψυκτήριο!! (ήταν πολύ εύκολο αυτό)
Κι αφού με την άδεια του αναψυκτηρίου έκτισε κατοικία, συνέχισε την παρανομία κτίζοντας κι άλλη κατοικία μέσα στο περιφραγμένο από υψηλό τοίχο οικόπεδο. Κι όταν ο κ. υπουργός ολοκλήρωσε την παρανομία, έδωσε την ευκαιρία σ’ όλους τους άλλους κατοίκους γύρω του που επίσης είχαν κτίσει με άδεια αναψυκτηρίου, να κοιμούνται ήσυχοι αλλά και σε άλλους που δεν είχαν κτίσει, να κτίσουν κι αυτοί παράνομα κατοικία με άδεια αναψυκτηρίου. Έτσι λοιπόν: Αφού ο υπουργός παρανομεί, νομιμοποιούμεθα να κάνουμε το ίδιο. (Τέτοια επανίδρυση του κράτους)
γ)
Διόρισε την κόρη του απ’ το παράθυρο στον Ο.Τ.Ε. χωρίς να συμμετάσχει σε διαγωνισμό όπως ισχύει για τους Έλληνες πολίτες ή να ακολουθήσει επιτέλους τη νόμιμη διαδικασία. (Οι νόμοι είναι για τους αδύναμους)Τα νεοδημοκρατικά παπαγαλάκια έσπευσαν στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών να βρουν δικαιολογίες για τον κ. υπουργό, λέγοντας πως η κόρη του ήταν διπλωματούχος παν/μίου και γλωσσομαθής και ότι ο μισθός ήταν μόνο 800 ευρώ. Κι ήταν ανάγκη να παρανομήσει ο κ. υπουργός και οι αξιωματούχοι του Ο.Τ.Ε. για ένα τόσο μικρό μισθό; Ξέρετε πόσοι Έλληνες πολίτες έχουν κάνει ακόμη και μεταπτυχιακά , χώρια οι ξένες γλώσσες και μοιράζουν πίτσες μέχρι να βρουν μια δουλειά που να τους αξίζει; Και ποια είναι η κόρη του υπουργού που θα κόψει το δρόμο σ’ ένα ικανότερο παιδί μια ελληνικής οικογένειας;

Πέρασε καιρός μετά την παραίτηση του υπουργού και σιωπή, (να ξεχαστούμε πρώτα και μετά βλέπουμε) και κάποια στιγμή εμφανίστηκε σε μια στημένη συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ALPHA ψελλίζοντας δικαιολογίες τού τύπου: « Δεν ήταν παράνομο το κτίσμα αφού είχε…άδεια αναψυκτηρίου. Μετά, άλλαξε η χρήση κι έγινε κατοικία!!! Κι ακόμη: Δέχτηκα σκληρή και άδικη επίθεση!!!» Τέτοιο θρασίμι ο κ. υπουργός. Κι ο δημοσιογράφος ο στημένος, κατάπινε όλες τις απίστευτες δικαιολογίες αντί να τον ρωτήσει: «Εσείς θα συστήνατε στους Έλληνες πολίτες να προσλάβουν οικονομικούς μετανάστες και να δουλεύουν γι αυτούς ανασφάλιστοι όπως κάνατε εσείς; Θα συστήνατε κ. υπουργέ στους Έλληνες πολίτες να κτίσουν με άδεια αναψυκτηρίου και μετά ν’ αλλάξουν χρήση σε κατοικία, κτίζοντας κι ένα ακόμα κτίριο χωρίς άδεια , όπως κάνατε εσείς;

Θα συστήνατε κ. υπουργέ στους Έλληνες πολίτες αντί να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς για να πετύχουν και να κερδίσουν μια θέση εργασίας, να έρχονται κατ’ ευθείαν σε σας να τους διορίζετε, όπως κάνατε με τη κόρη σας;»
Αντί να ρωτήσει όλα αυτά, έκανε την κότα ο δημοσιογράφος για ν’ αποκαταστήσει επικοινωνιακά τουλάχιστον τον αχυράνθρωπο πρώην υπουργό με άνωθεν εντολή βέβαια. Δεν θα επανερχόμουν στο θέμα, αν δεν άκουγα πρόσφατα τον κ. Βασίλη Μαγγίνα να κελαηδάει στο κρατικό ραδιόφωνο, να κρίνει τους πάντες και τα πάντα, να γίνεται τιμητής, σε σημείο που να μείνω με το στόμα ανοιχτό βλέποντας τη θρασύτητα του πρώην υπουργού να κάνει κού-κου στην αναίδειά του. Τελικά, όπως συμβαίνει πάντα στη χώρα μας, όχι μόνο δεν παραπέμπεται στη δικαιοσύνη ο υπουργός που παρανόμησε αλλά βγαίνει και λάδι από πάνω, όταν σε άλλες χώρες, (προκειμένου περί πολιτικών) επιλέγουν το δρόμο της αυτοκτονίας…
Δεν ξέρω που βάζει υποψηφιότητα ο Μαγγίνας, αλλά ετοιμαστείτε Έλληνες ψηφοφόροι της Ν.Δ. να τον ξαναψηφίσετε. Δεν ειρωνεύομαι. Το εννοώ σοβαρά, αφού γνωρίζω ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων αρέσκεται να ψηφίζει τους πολιτικούς που τους μοιάζουν...



Πέμπτη, Μαΐου 08, 2008

Τ Ο Π Ε Ρ Α Σ Μ Α

Να φύγω είπα.
Να φύγω αργά και σταθερά.
Να έχω και το νου μου μη κινδυνέψω άδικα.
Να κρύψω είπα και τον έρωτα,
που ξεκινάει απ’ το κεφάλι μου
και διακλαδίζεται στην αφή μου.
Να σκεπάσω και το μέρος της καρδιάς
οπούναι καρφωμένη η αρμονία,
μη και με καταλάβουν
πως είμαι φορτωμένος τέτοια πράγματα.
Να φύγω αργά και σταθερά,
με προσποιητή αδιαφορία,
κρατώντας «είδη επουσιώδη εν επαρκεία»,
πως είμαι τάχατες δικός τους.
Κι αφού περάσω με τον πανικό στα χείλη
πάνω απ’ το σώμα της Ελλάδας που πεθαίνει,
να φτάσω ασθμαίνων στο κεφάλι της.
Εκεί, δεν θα με αντιληφθούν,
ότ’ είναι όλοι στο κέντρο της συνωστισμένοι.
Θ’ αναπάψω το λαχάνιασμα,
στη πρωινή δροσιά της πέτρας.
Θα φιλήσω τα βρώμικα μαλλιά της.
Θα προλάβω το άγγιγμα τού κεφαλιού
και τη θέρμη της να μεταλάβω.
Και με την τελευταία θέρμη της μαγιά
δια μέσου των ρωγμών της γης,
πάλι για το ξεκίνημα...

Φαίδων Θεοφίλου

Σάββατο, Μαΐου 03, 2008

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου
Και τους Ολυμπιακούς σαν τα μούτρα μας κυρ Χίτλερ μου;
(Θα μπορούσε να ήταν λεζάντα της εποχής-από τους Ολυμπιακούς τού 1936-Βερολίνο)

Η αναφορά μου στα γερμανικά συμπλέγματα, έχει ένα συγκεκριμένο λόγο που θα φανεί στη συνέχεια του κειμένου. Τα συμπλέγματα αυτά, (μερικά απ’ τα οποία αναφέρω) έρχονται σε αντίθεση με την εικόνα που θέλουν οι Γερμανοί να δείχνουν προς τα έξω, τους καθορίζουν όμως ως έθνος και ως κοινωνία:
1) Οι Γερμανοί λοιπόν, προσπαθούν συνεχώς να δείχνουν
ότι αυτοί είναι οι πιο ικανοί, οι πιο σημαντικοί, ότι μπορούν να τα κάνουν όλα καλύτερα από τους άλλους.
Αυτή η τάση τους, δείχνει και την ανάγκη για διαρκή επιβεβαίωση άρα και ανασφάλεια, αφού…σπουδαιότητα που φαίνεται , δεν είναι και απαραίτητο να επιδειχθεί.
2) Αισθάνονται καλύτερα ως μέλη της ομάδας, που τους
εξασφαλίζει κάλυψη και ασφάλεια, παρά ως άτομα.
3) Αισθάνονται σεβασμό και θαυμασμό για την στρατιωτική στολή και τη στολή γενικώς σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καταντά φυσιολογικό στις στολές αυτές, να συμπεριλαμβάνεται… και η στολή θυρωρού πολυτελούς ξενοδοχείου.
4) Είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Θα πρέπει να μάθουν πότε πρέπει να είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί και πότε όχι. Διαφορετικά, η πιθανότητα να επωασθεί και πάλι το αυγό του φιδιού , παραμένει ζωντανή.
5) Ένας Γερμανός μπορεί να μηνύσει τον γείτονά του, επειδή τα φύλλα από το δέντρο τού γείτονα πέφτουν στον δικό του κήπο. Ο λόγος όμως πιθανότατα θα είναι άλλος: Ο φθόνος ας πούμε για το ότι ο γείτονας αγόρασε ακριβό αυτοκίνητο…
6) Στην πραγματικότητα οι Γερμανοί εξακολουθούν να συμπαθούν τον Χίτλερ και να τον θεωρούν μεγάλο ηγέτη αλλά απωθούν το βάρος της ντροπής για τα θηριώδη εγκλήματα που έκαναν στη προσπάθειά τους να κυριαρχήσουν στον κόσμο, σαν να μην τους αφορά.
Φυσικά δεν έχουν όλοι οι Γερμανοί αυτά τα συμπλέγματα. Υπάρχουν και φωτισμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι. Αυτοί όμως είναι όπως παντού, η μειοψηφία. Τον τόνο, το χρώμα, της εθνικής τους ταυτότητας το δίνουν εκείνοι που έχουν τα παραπάνω συμπλέγματα.
Οι Γερμανοί διοργάνωσαν δύο φορές Ολυμπιακούς αγώνες. Η πρώτη ήταν το 1936 στο Βερολίνο, όταν ο Χίτλερ ήταν στις δόξες του. Δεν τους παίρνει όμως να μιλούν γι αυτό, αφού οι Ολυμπιακές αξίες δεν είναι συμβατές με το ναζισμό. Ούτε η ανθρωπότητα θέλει να το θυμάται. Η δεύτερη φορά ήταν το 1972 στο Μόναχο, όταν Παλαιστίνιοι κομάντος μπήκαν στο ολυμπιακό χωριό και εκτέλεσαν τους αθλητές της ισραηλινής ομάδας, την ώρα που οι Γερμανοί φρουροί του ολυμπιακού χωριού, κοιμόταν στο γρασίδι με τα όπλα δίπλα τους εκτεθειμένα στον κάθε περαστικό. Επρόκειτο για τραγωδία αλλά και για εθνική ντροπή των Γερμανών αφού στη δημοκρατική πια Γερμανία ερχόταν αυτό το γεγονός για να θυμίσει το ολοκαύτωμα των Εβραίων της ναζιστικής Γερμανίας, όταν οι ναζί προσπαθούσαν να επινοήσουν τον πιο μαζικό και φθηνό στο κόστος θάνατο, για τους Εβραίους. Φυσικά τους Γερμανούς πόνεσε επίσης και η ανικανότητά τους στο σύστημα ασφαλείας, αφού θέλουν πάντα να κορδακίζονται ως οι ικανότεροι.
Έτσι σήμερα βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση ν’ αποσιωπούν ό,τι δεν μπορούν ν’ αντέξουν . Πέρυσι το Αύγουστο λοιπόν, στις μεγάλες πυρκαγιές που έκαψαν τη μισή Πελοπόννησο, ένας Γερμανός δημοσιογράφος, της εφημερίδας “Die Welt” ή της “Sueddeutsche Zeitung”, δεν θυμάμαι πια, έγραφε με θέμα τις πυρκαγιές στην Ελλάδα, αλλά αποβλέποντας αλλού, τα εξής: « Μπορεί η Ελλάδα να κατέπληξε τους γείτονές της με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, αλλά η Ελλάδα έξω από την Αθήνα είναι μια μίζερη και φτωχιά χώρα». Τόσο πολύ πόνεσε ο Γερμανός από τους Ολυμπιακούς «Αθήνα 2004»! Μήπως σας θυμίζει κάποιον που μηνύει το γείτονά του επειδή τα φύλλα από το δέντρο του πέφτουν μέσα στο κήπο του αλλά στην πραγματικότητα ο λόγος είναι άλλος; Οι γείτονές μας δύστυχε Γερμανέ δημοσιογράφε, έχουν πολλά προβλήματα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, και δεν είχαν το περιθώριο να εντυπωσιαστούν από τους Ολυμπιακούς που διοργάνωσε η Αθήνα. Εντυπωσιάστηκαν όμως οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι οι Βρετανοί, οι Αυστραλοί, οι Κινέζοι, η ανθρωπότητα ολόκληρη από την τελειότητα της διοργάνωσης, την ασφάλεια, (οι Έλληνες πλήρωσαν 4 φορές περισσότερο από την Αυστραλία για την ασφάλεια των αγώνων) την πρωτοτυπία και την αισθητική της τελετής έναρξης και λήξης, την ακρίβεια της διεξαγωγής των αθλημάτων, τους υπέροχους εθελοντές που πολύ αγαπήθηκαν από τους ξένους επισκέπτες. Αυτά και άλλα πολλά που έχω στο αρχείο μου από τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων όλων των χωρών του πλανήτη. Έτσι, που έμοιαζε να είπαν οι Έλληνες : «Δεν θέλουμε πάντα αλλά αν θέλουμε μπορούμε και καλύτερα απ’ όλους».
Χωρίς αυτό να σημαίνει και τίποτα ξεχωριστό. Απλά βάλαμε ένα στοίχημα με τον εαυτό μας και το πετύχαμε. Τουλάχιστον εμείς θα θέλουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά και ξανά, τι έγινε στην Αθήνα το 2004! Καλά θα μου πει κάποιος: Ασχολείσαι μ’ ένα θέμα που έγινε πριν από ένα χρόνο; Ναι! Aυτή την προτεραιότητα μπορούσε να έχει ο φθόνος και ο πόνος του Γερμανού δημοσιογράφου που...σκοτώνει τον ίδιο: Ένα χρόνο μετά , αφού είχαμε τόσα σημαντικά θέματα ενδιάμεσα .

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος