Δευτέρα, Δεκεμβρίου 31, 2007

ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ;


2008

Εκτός από ξεφαντώματα, τα φαγοπότια, τα δώρα τη πληθώρα των ευχών που χάνουν το νόημά τους από την ίδια τους την υπερβολή , πληρώνουμε ακριβά και την αφοσίωσή μας στη θρησκεία της κατανάλωσης. Βέβαια όλοι έχουμε δικαίωμα στη χαρά και στη ξενοιασιά για να ξεφύγουμε λίγο από τη γκρίζα ζωή μας. Αλλά ας σκεφθούμε και λίγο. Ας σκεφθούμε ότι δικαίωμα στην τροφή, στο νερό και στη στέγη, έχουν όλοι οι άνθρωποι. Ότι δικαίωμα στη φροντίδα, στη μόρφωση και στην οικογενειακή θαλπωρή, έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου. Ότι δικαίωμα στην ειρήνη, έχουν όλοι οι λαοί της ανθρωπότητας. Ότι το φυσικό περιβάλλον, πρέπει να αφεθεί επιτέλους να λειτουργήσει με τους νόμους της Φύσης κι όχι με τους νόμους τού ανθρώπου. Για όλ΄αυτά, χρειάζεται απ’ όλους γενναιοδωρία, περίσσεια ψυχής και αγάπη, που για να βρουν διέξοδο και να καρπίσουν, χρειάζεται πριν απ’ όλα ν’ αλλάξουν οι νοοτροπίες. Όλοι έχουμε Λόγο και Ευθύνη για ότι γίνεται γύρω μας, για ότι γίνεται στον κόσμο. Ας γίνει λοιπόν το 2008 ένας χρόνος περισυλλογής κι ένα νέο ξεκίνημα για όλους μας!

Κυριακή, Δεκεμβρίου 16, 2007

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Α


Όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, τόσο μ’ αγγίζει εκείνη η περίεργη μελαγχολία των εορτών. Χριστούγεννα: Ποιος δοξάζεται; Η κατανάλωση.

Τα φώτα, ποτάμια που χύνονται στους εμπορικούς δρόμους και κάνουν τις αγορές ελκυστικότερες. Ο Άγιος με την κόκκινη στολή, πρόθυμος υπάλληλος των εταιρειών
που διαθέτουν επώνυμα και μη προϊόντα. Ο Άγιος που ανήκει πια στη θρησκεία της κατανάλωσης, όπως κι εμείς. Γι αυτό μας είναι τόσο οικείος.

Φώτα, φώτα παντού, φώτα που σε τυφλώνουν, που σε ναρκώνουν.

Έτσι ακολουθείς ευκολότερα το ρυθμό των Χριστουγέννων και το πνεύμα τους που είναι:

ΑΓΟΡΑΣΤΕ, ΓΙΟΡΤΑΣΤΕ, ΞΕΦΑΝΤΩΣΤΕ !

Βέβαια από δω που είμαι δεν μπορώ να διακρίνω τα πρόσωπα των αγγέλων στο συννεφιασμένο χειμωνιάτικο ουρανό, για να καταλάβω από το ύφος τους αν συμφωνούν.

Να! όμως που αρχίζουν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες της βροχής… Xαίρομαι να περπατώ κάτω από τη βροχή. να κάνω διάλογο μαζί της.

Στο δρόμο συναντώ εκείνο τον αλαφροΐσκιωτο γέροντα που μένει 3 τετράγωνα πιο κάτω, που όλο θέλει να μιλήσει και κανείς δεν τον ακούει, αφού οι άνθρωποι θέλουν ν’ ακούνε μόνο ευχάριστα πράγματα ή τον εαυτό τους. Του υπόσχομαι να τον επισκεφτώ. Θα καθήσω δίπλα του να τον ακούσω να ξετυλίγει τον καημό του, ν’ απλώνει τ’ αποξηραμένα του όνειρα, τις δίψες του που στέρεψαν, τα κατορθώματα που θα ήθελε να είχε πετύχει, να μου τα εξιστορεί, σα να τα πέτυχε. Να πιούμε κι ένα μπουκάλι κρασί, μοσχοφίλερο. Κι όταν κουραστεί, να κλείσω την πόρτα απαλά, αφήνοντάς τον να χαμογελά στον ύπνο του.

Επιστρέφοντας στο σπίτι μου να βλέπω τη βροχή καδραρισμένη απ’ το παράθυρο. Μια λέξη που οι άνθρωποι γνωρίζουν καλά την έννοιά της αλλά όχι και την εφαρμογή της είναι η ειρήνη. Η επί γης ειρήνη. Κάτι που επίσης γνωρίζουν καλά οι άνθρωποι είναι η Γέννηση, όχι όμως και το μήνυμά της που χάνεται στον αργό θάνατο του φυσικού περιβάλλοντος, στη συσσώρευση χρήματος και στη φύση που πεθαίνοντας τιμωρεί.
Η βροχή σταμάτησε.

Κάποιος απομακρύνεται βιαστικά από τα φώτα κι ενώνεται πάλι με το ΦΩΣ.
Φ.Θ.

Σάββατο, Δεκεμβρίου 08, 2007

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΘΥΜΝΑΣ


Η ποιητική σύνθεση του Φαίδωνα Θεοφίλου κυκλοφόρησε σε δεύτερη έκδοση
από τις εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ με έντεκα σχέδια κι ένα πίνακα
τού ζωγράφου Αριστομένη Τσολάκη.
Εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ Σόλωνος 133 106 77 Αθήνα τηλ/να: 210 3806305,

210 3821813, fax 210 3838173 e-mail: alexcom@otenet.gr


Είπαν για την πρώτη έκδοση :

Ένα ταξίδι της Ψυχής και του Νου, στο χώρο και στο χρόνο της Μήθυμνας.
Της Μήθυμνας του καθενός μας. Ένα ταξίδι στη μαγεία του Μυστικού, που
επωάζεται στον ερωτισμό τού Φανερού.

Στη «Λειτουργία της Μήθυμνας ο Θεοφίλου, καταφέρνει να κάνει τη γλώσσα ένα με τη φύση και τη φύση λόγο και Γλώσσα, ήχο και άρθρωση μουσική, τελετουργική! Αλλά κι εκείνο: « Το φως ξεπερνά τις διαστάσεις του τρυπώντας τα βότσαλα που θα γίνουν φυλαχτά της μοναξιάς» ! τα «υδρόβια φυτά, υδρόβια σώματα πίσω από τα οποία κρύβονται ο αστακός κι ο ξιφίας που πλέκουν το θαλάσσιο σεβασμό τους και σε λίγο θ’ αναδυθεί συμμαχώντας στην επιφάνεια με τον ήλιο» ! Τι δόμηση, τι ταίριασμα, τι γάμος κι ένωση.
Γιώργος Γιάνναρης
Καθηγητής συγκριτικής φιλολογίας


«Ένας πίνακας πολυμεγέθης, πολύχρωμος, ζωγραφισμένος πινελιά – πινελιά.
Η πατρίδα αναπλάθεται μέσα σε φως Τις εμπνεύσεις του ο Φ.Θ. αντλεί κύρια από την ιδιαίτερη πατρίδα του, κομίζει αυτή την ωραιότητα στη σκέψη του και προχωρώντας συγκομίζει το φυσικό και ιστορικό μεγαλείο του έθνους. Αυτόν όλο τον λαμπερό πλούτο, ως πολύχρωμο νέφος με τον αγέρα της ποίησής του, κινεί προς τας Ευρώπας και παγκοσμίως… Η συνδυαστική φαντασία τού Φ.Θ. αδελφωμένη με τον λυρικό οίστρο, οικοδομούν σκηνές εξαίσιες. Συμπληρωματικά και επιλογικά μπορούμε να ισχυριστούμε πως η ποίηση του Φ.Θ. αποτελεί ένα θρίαμβο του λυρικού λόγου, που κάτω από τον φωταδερό του μανδύα, σφύζει το ζωντανό σώμα μιας πλούσιας θεματογραφίας.
Περιοδ. Έρευνα – Θεοδόσης Δασκαλόπουλος
Κριτικός - Δοκιμιογράφος



Η Λειτουργία της Μήθυμνας του Φαίδωνα Θεοφίλου είναι μια πραγματική λειτουργία, με ιερό την ίδια τη Φύση, με αρχιερέα τον άνθρωπο και ψάλτες τον έρωτα, το φως, τη θάλασσα, τη νύχτα, τα δέντρα, τις μνήμες, την ηχώ της Ιστορίας, τις εποχές, τα χρώματα…Και λειτουργούμενοι οι αισθήσεις, τα συναισθήματα, η ψυχή, το πνεύμα, το χθες, το παρόν και το αύριο.
Σπύρος Δαρσινός – ποιητής
Σχόλιο στο διαδίκτυο
ΗΠΑ – Τενεσή

Ταξίδι στη Μήθυμνα, μέσα στο ελληνικό φως. Στις λέξεις ανιχνεύει κανείς τους ανθρώπους φιλιωμένους με τη ζωή, το θάνατο, την ομορφιά. Στο βιβλίο του Φ.Θ. κλείνεται το μαγικό χρώμα της ερωτικής σχέσης με τα νησιά και τη ζωή της Ελλάδας. Και το «ΦΩΣ ξεπερνά τις διαστάσεις του τρυπώντας τα βότσαλα που θα γίνουν φυλαχτά της μοναξιάς»
Περιοδ. ΕΨΙΛΟΝ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ

Πώς αποφάσισε ο Φ.Θ. το ωραίο ταξίδι στη διαχρονική του πατρίδα θα μας το πει με τη φωνή του Εγγονόπουλου: «Περπατούσα έτσι ανύποπτος όταν με φώναξε: /Έλληνα! Ε, Έλληνα!...» ΄Ετσι μ’ ερέθισμα τούτα τα λόγια ανταποκρίθηκε στην επίκληση σαν έτοιμος από καιρό: «Έρχομαι Μήθυμνα…» και κουβάλησε εκεί, όλα τ’ αγναντέματα της Ελλάδας, απ’ τις κορφές της αιωνιότητας. Τους ορίζοντες όπως διαγράφονται στο «Πήλιο τη Λήμνο, τον Άθωνα την Αιολίδα». Αλλά κι έναν «έρωτα με τα μαλλιά του να στάζουν λάλον ύδωρ». Κουβάλησε ακόμα, τη «μαστίχα» και τα «ζεστά μάρμαρα» απ’ το πύρωμα του Έλληνα ήλιου.
«…Αφετηρία, στην πορεία του ποιητή, η πέτρα κι ο άνεμος. Τέρμα, η άπλα
και το βύθος της θάλασσας, η εσωτερικότητα της ενιαίας πατρίδας».
Εφημ. Ριζοσπάστης – Γιάννης Καραβίδας
Ποιητής – κριτικός

Μια θαυμάσια σύνθεση γεμάτη λυρική συγκίνηση και φωτερά ηχοχρώματα. Η Λειτουργία τής Μήθυμνας έχει την ιερότητα της γνήσιας ποιητικής έμπνευσης.
Γιώργος Κάρτερ
Ποιητής
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος