Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΤΕ... ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑΙ!
-

Είναι να μην αρχίσεις να σκέπτεσαι…
Το πως έρχεται η κάθε σκέψη και γίνεται κρίκος στην προηγούμενη ούτε που το καταλαβαίνεις. Έτσι, απλώνεται μια αλυσίδα σκέψεων που τελικά δένει εσένα τον ίδιο! Διάβαζα πρόσφατα μια έρευνα τού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που έλεγε ότι οι βενζινοπώλες (8 στους 10) έχουν ρυθμίσει την αντλία βενζίνης με τέτοιο τρόπο, ώστε να διοχετεύεται κι ένα ποσοστό αέρα μαζί με το καύσιμο που οι Έλληνες οδηγοί το πληρώνουν ως βενζίνη. Έτσι λοιπόν κάθε χρόνο οι Έλληνες πληρώνουν 50.000.000 λίτρα βενζίνης που όμως είναι αέρας! Ακόμη: Φαίνεται όμως πως δεν είναι αρκετή αυτή η απάτη αφού η έρευνα διαπιστώνει και εκτεταμένη νοθεία καυσίμων!

Αυτή την επίσημη και έγκυρη έρευνα την διάβασαν και την άκουσαν από τα Μ.Μ.Ε. όλοι οι Έλληνες πολίτες, οι εισαγγελείς της χώρας, η κυβέρνηση, το Ινστιτούτο Καταναλωτών. Όλοι σιωπούν. Όλοι θεωρούν φυσικό πως δεν θα γίνει απολύτως τίποτα. Όλοι θεωρούν σίγουρα φυσικό πως κλέφτες και νοθευτές βενζινοπώλες, αφού κάνουν και…επίσημα αποδεκτή την απάτη τους, θα προχωρήσουν και σε νέα πατέντα απάτης!!!

Θυμάμαι μια φορά στη Γερμανία (το 1972 στην Κολωνία) περίμενα σε μια στάση το λεωφορείο, όταν πέρασε ένας Γερμανός γιωταχής και μού λέει περάστε μέσα να σας πάω εκεί που θέλετε ή περίπου εκεί! «Πώς αυτό»: τον ρώτησα. «Τα λεωφορεία κάνουν απεργία γιατί θέλουν ν’ αυξήσουν κατά 5 πφένιχ (2 λεπτά του ευρώ) το εισιτήριο και οι γιωταχήδες εξυπηρετούμε όσο μπορούμε τους επιβάτες των λεωφορείων για να μποϋκοτάρουμε την αύξηση των εισιτηρίων»!

Οι Έλληνες, τώρα που μιλάμε, είναι έρμαια της κερδοσκοπίας της αγοράς και της διαφθοράς του κράτους. Ουδείς αντιδρά για να προστατέψει τον εαυτό του! Και φυσικά ούτε η κυβέρνηση με τους διεφθαρμένους ή ανύπαρκτους μηχανισμούς της, ούτε η Δικαιοσύνη ούτε το Ινστιτούτο καταναλωτών, (που θα έπρεπε να οργανώσει τους πολίτες ενάντια στην εκμετάλλευσή τους) απλώνουν χέρι προστασίας πάνω στον πολίτη, αφού είναι άξιος της μοίρας του! άλλωστε πού να τρέχουν τώρα κράτος και υπηρεσίες! Έχουν σοβαρότερες δουλειές όπως π.χ. ν’ αυξήσουν τα εισοδήματά τους. Οι μίζες τρέχουν στο δρόμο για να διευκολύνουν την κερδοσκοπία και την απάτη κι όποιος προλάβει! Στόχος όλων ο πολίτης, που παρακολουθεί απαθής την εκμετάλλευση και τον ευτελισμό του!

Η Ελλάδα πλασάρει τους εφιάλτες της ως μαγκιά. Πλασάρει ακόμα την ασχήμια ως ομορφιά, πριν γίνει συνήθεια και τρόπος ζωής των Ελλήνων! Τελικά η απώλεια ανακλαστικών στην πολιτική, στη δικαιοσύνη και στην κοινωνία, λέγεται και ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ! Δε λέω έσχατη ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ αλλά νομίζω ότι αυτός είναι ένας στόχος που στη συνέχεια πολύ εύκολα μπορούμε να επιτύχουμε!

Φ.Θ.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2007

ΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ


Μέσα σ’ ένα κλίμα κατατρομοκράτησης των ασφαλισμένων, μέσω «διαρροών», ετοιμάζονται και πάλι να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων το βαρύ φορτίο των αλλαγών τού ασφαλιστικού και της θρυλούμενης μεταρρύθμισής του. Αλλαγές νεοδημοκρατικές βέβαια που δε λαμβάνουν υπ’ όψη το δικαίωμα των εργαζομένων να πάρουν σύνταξη πριν…πεθάνουν αλλά και το να έχουν αξιοπρεπείς συντάξεις.
Κατά τα άλλα οι ελληνικές κυβερνήσεις δανείζονται με το «έτσι θέλω» από τα ασφαλιστικά ταμεία, παίρνοντας τεράστια ποσά με μηδαμινά επιτόκια για να κάνουν τις «δικές τους πολιτικές», δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα ρευστότητας στα ταμεία. Δανεικά λοιπόν και αγύριστα. Για να μην αναφέρουμε τους «επιτήδειους» αξιωματούχους και μη , που «πλουτίζουν» από τον ασφαλιστικό τομέα. Έτσι λοιπόν τα προβλήματα που δημιουργούνται στα ταμεία, καλούνται να τα πληρώσουν οι ασφαλισμένοι-εργαζόμενοι, παίρνοντας μικρότερες συντάξεις, αυξάνοντας κατά πέντε τα χρόνια τής ασφαλισμένης εργασίας αλλά και τα ασφάλιστρα. (Βλέπε δηλώσεις του διοικητή Τραπέζης Ελλάδας κ. Γκαργκάνα που τον έβαλε η κυβέρνηση για να πιάσει το σφυγμό και τις αντιδράσεις των εργαζομένων) Πώς θα έπρεπε άραγε να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι; Ένα σενάριο ξετυλίγεται στο μυαλό μου: Να ήταν λέει δυνατόν να ξεσηκωθούν κραυγάζοντας σαν άγρια θηρία ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΗΗΗ! και κρατώντας ο καθένας ένα μαστίγιο, να μαστίγωνε αλύπητα όσους κατά καιρούς ήθελαν να τον… σώσουν. Αυτή βέβαια η αντίδραση μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μπορεί να υπάρξει, αφού οι Έλληνες είναι δέσμιοι σ’ ένα είδος «ονοματικού καθεστωτισμού»: Δηλαδή ψηφίζουμε Καραμανλή και Παπανδρέου ότι και να μας κάνουν… Και καλά, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που υπήρξαν βαρβάτοι ηγέτες. Πως δικαιολογούνται όμως οι Έλληνες να είναι δέσμιοι τού Κωστάκη και τού Γιωργάκη που μας βγήκαν άχρωμοι, άοσμοι, άγευστοι και κυρίως ανεπαρκείς; Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το κλίμα της κυβερνητικής αναλγησίας, πονηρίας και ανικανότητας, παρενέβη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, ο καλλιεργημένος αυτός άνθρωπος, ο ήπιος πολιτικός και ευαίσθητος περί τα κοινωνικά, σα να λέμε, ένα είδος συνείδησης του έθνους! ΄Εστειλε λοιπόν ο Πρόεδρος το μήνυμα προς όλα τα κυβερνητικά και κρατικά τρωκτικά της χώρας και ζήτησε «η οικονομική ανάπτυξη να γίνεται με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που δεν θα ρυθμίζεται μόνο από τις ανάγκες της αγοράς.» Πράγματι. Η οικονομική ζωή έχει δύο πόλους: Την αγορά και την κατανάλωση. Η αγορά για να αυξάνει τα κέρδη της και να επιβάλλει τους όρους της στοχεύει στον πολίτη – καταναλωτή: Να του ρουφήξει ό,τι και όσο μπορεί. Ο πολίτης δεν πρέπει να προστατευθεί ως ο άλλος, αδύναμος πόλος, της οικονομικής ζωής; Ζήτησε, Ο Πρόεδρος λοιπόν, «δικαιότερη κατανομή του εθνικού πλούτου που συνεχώς αυξάνεται σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων». Ζήτησε, «αξιοπρεπείς συντάξεις κι όχι δυσμενείς αλλαγές στο ασφαλιστικό» και κατέληξε: « Η φτώχεια κι η περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων είναι ο κοινός μας κίνδυνος. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να ευημερήσει πραγματικά όταν υπάρχουν εκρηκτικές οικονομικές ανισότητες.» Που σημαίνει πως όταν οι λίγοι θα έχουν στα χέρια τους τον πλούτο της χώρας και οι πολλοί θα στερούνται και τα πιο στοιχειώδη, τότε θα είναι ορατός ο κίνδυνος της κοινωνικής και ταξικής έκρηξης, με απρόβλεπτες τις συνέπειες. Ο Νέστωρ λοιπόν της πολιτικής Κάρολος Παπούλιας θα μπορούσε να σιωπήσει διαπιστώνοντας τον…μαζοχισμό και την αδράνεια των Ελλήνων πολιτών, σκεπτόμενος ότι οι Έλληνες είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για ότι παθαίνουν…και για ότι θα πάθουν στο μέλλον. Εκείνος όμως προτίμησε αντί για το δρόμο τής σιωπής, τής άρνησης και τής απάθειας, το δρόμο τής επικοινωνίας, τής Θέσης και τής συμπαράστασης στους πολίτες!
Σ’ ευχαριστούμε Πρόεδρε!

Φ.Θ.

Σάββατο, Οκτωβρίου 13, 2007

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Ποιος άλλος ευθύνεται για την απίστευτη εικόνα που ξετυλίγεται μέρα με τη μέρα μέσα σ’ ένα κόμμα που άλλαξε την Ελλάδα σ’ όλα τα επίπεδα, εκτός από το Γιώργο Παπανδρέου που έχοντας οδηγήσει το κόμμα του σε συντριπτική ήττα, επιμένει να παραμείνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ για να το οδηγήσει… μαθηματικά και στην επόμενη . Έτσι είναι δυστυχώς, αφού μετά τους δύο άλλους ιστορικούς ηγέτες (Γεώργιο και Ανδρέα Παπανδρέου) ο τρίτος βγήκε …light! Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, κατόρθωσε να κάνει «μάγκα» τον πιο φοβικό, τον πιο άφαντο στα δύσκολα, το πιο ψεύτη, τον πιο μικρό σε όλα πρωθυπουργό που είχαμε από τη μεταπολίτευση και δώθε, τον Κώστα Καραμανλή.
Και τον έκανε «μάγκα» διότι ο Γιωργάκης εκτός που έκανε διαρκώς λάθη, ήταν και ανύπαρκτος ως πολιτικός. Άρχισε βέβαια μετά την ήττα του 2007 να κάνει την αυτοκριτική του, που αυτονόητα θα έπρεπε να τον οδηγήσει σε μια αξιοπρεπή παραίτηση. Επειδή όμως δεν μπορεί ο ίδιος ούτε και η οικογένειά του να φανταστούν ΠΑΣΟΚ χωρίς αρχηγό Παπανδρέου, τα γύρισε μετά, ρίχνοντας τις ευθύνες της ήττας σε συνεργάτες και συντρόφους του… που δήθεν τον υπονόμευσαν! Τέτοιος υπεύθυνος πολιτικός ο Γιωργάκης! Η μητέρα Μαργαρίτα μπορεί να φιλοδοξεί να δει το γιό της ως τρίτο Παπανδρέου – πρωθυπουργό αλλά η χώρα δεν αντέχει πια να παίζονται στη καμπούρα της οικογενειακές φιλοδοξίες…
Αλλά ο Γιωργάκης εκτός από την ήττα του 2007 είχε και μια άλλη ευκαιρία το 2004, όταν εμφανίσθηκε ως ο σταρ της δημοφιλίας του 70%, και ο Σωτήρας που τον ψήφισε 1.000.000 πολιτών (εκείνοι που έλκονται από τα ονόματα) σε κλίμα ψυχικής ευφορίας και θριάμβου ως αρχηγό, και που ο ίδιος πρόβαλλε το γεγονός αυτό ιδιαίτερα, ως απόδειξη της τεράστιας αποδοχής του που θα έφερνε τη νίκη , τότε που δεν υπερασπίστηκε ούτε μια φορά ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ , σαν να μην υπήρχε ΠΑΣΟΚ πριν από αυτόν. Έτσι ξεκαθάριζε κατά κάποιο τρόπο, ότι από κείνον θα άρχιζε ένα νέο ΠΑΣΟΚ που θα αγνοούσε το παρελθόν του. Και έχασε τις εκλογές του 2004. Φρόντισε όμως και γι αυτό να μάς πληροφορήσει μετά την ήττα και του 2007, ότι αναλαμβάνοντας τότε το κόμμα, ανέλαβε να σηκώσει …το σταυρό του μαρτυρίου για να περιορίσει την εκλογική συντριβή!!! Όλο οι άλλοι του φταίνε του Γιωργάκη που θέλει να παίζει τον αρχηγό. Να του θυμίσω πως ο Κώστας Σημίτης το 1996 παρέλαβε όχι το ΠΑΣΟΚ αλλά το κόμμα της…Μιμής (διευθύντρια τότε του γραφείου πρωθυπουργού) αφού ο Αντρέας ήταν βαριά άρρωστος και δεν μπορούσε ν’ ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Το κόμμα σκορποχώρι – φέουδο της Μιμής ανέλαβε ο Κώστας Σημίτης, κέρδισε τις εκλογές δύο φορές, δημιούργησε τεράστιες υποδομές και έργα στη χώρα, εκτός από αυτές των Ολυμπιακών αγώνων, έβαλε την Ελλάδα στη ζώνη του Ευρώ, και την Κύπρο στην Ε.Ε. παρά τις απειλές της Τουρκίας για “Casus Belli”. Αν λοιπόν Γιώργο αγαπούσες το κόμμα σου όσο και τον εαυτό σου θα είχες παραιτηθεί σαν αξιοπρεπής πολιτικός άνδρας για να δώσεις την δυνατότητα στο κόμμα να αναγεννηθεί και να το βοηθήσεις και συ από οποιοδήποτε πόστο. Αγαπάς όμως μόνο τον εαυτό σου και θα διχάσεις το κόμμα, γιατί πίστεψέ με Γιώργο Παπανδρέου, δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος από τον φιλόδοξο άνθρωπο που δεν έχει τα φόντα για να είναι φιλόδοξος…

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος