Σάββατο, Ιουνίου 16, 2007

Η ΠΥΓΜΗ ΤΟΥ ΜΑΦΙΟΖΟΥ

ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
Πλούσια η αμερικανική παρουσία τον τελευταίο καιρό στην ελληνική και διεθνή τηλεόραση. Ο ελλειμματικός πρόεδρος των Η.Π.Α. επισκέφθηκε τη γειτονιά μας, για να δώσει ουσιαστικά στην Αλβανία κάτι, που δεν ανήκει ούτε στις Η.Π.Α. (για να το δώσει) αλλά ούτε και στην Αλβανία: (για να το πάρει) Το Κόσοβο. Την αυτονομία αρχικά και την προσάρτηση στην Αλβανία αργότερα. Η πολιτική των Η.Π.Α. έχει απλοποιήσει τα πράγματα: Θέλεις να κάνεις ένα δώρο σε κάποιον που θέλεις να τον έχεις υποχείριο; Δε χρειάζεται να πληρώσεις για να το αγοράσεις! Το παίρνεις από κάποιον που θέλεις να σιωπά από φόβο και το δίνεις σε κείνον που θέλεις να σε υπηρετεί στο μέλλον. Όπως ακριβώς κάνουν οι μαφιόζοι. Πού να φανταστούν τα μέλη της Μαφίας ότι οι μέθοδες και οι πρακτικές τους, θα ενσωματώνονταν κάποτε στην αμερικανική εξωτερική πολιτική! Τώρα ετοιμάζονται οι Αμερικανοί να εγκαταστήσουν βάσεις στην Πολωνία και την Τσεχία, με την σύμφωνη γνώμη της κυρίας «ελαφρών ηθών» ήτοι της Ε.Ε. Οι ρουκέτες θα στρέφονται κατά του Ιράν, χωρίς ν’ αποκλείεται η αλλαγή στόχου, γι αυτό και οργίστηκε η Ρωσία, οι δε χώρες της Ευρώπης που θα … «προστατεύονται» από αυτή την πυρηνική ομπρέλα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, θα πληρώσουν και την… εγκατάσταση. Σας είπα ήδη ότι ότι η Αμερική έχει απλοποιήσει τα πράγματα για τον εαυτό της. Ο ίδιος πρόεδρος, πριν την εισβολή των Η.Π.Α. στο Ιράκ με τους υπηρέτες της, (Βρετανία, Πολωνία, Ιταλία κ.λ.π.) επαναλάμβανε καθημερινά δια της προπαγάνδας σ’ όλη την υφήλιο, ότι το Ιράκ έχει όπλα μαζικής καταστροφής κι ως εκ τούτου κινδυνεύει η ανθρωπότητα. Τελικά στο Ιράκ δεν υπήρχαν ούτε φάρμακα για τα νοσοκομεία. Όταν αποκαλύφθηκε το χονδροειδές ψέμα, έσπευσε ο πρόεδρος να μιλήσει για εξαγωγή… δημοκρατίας στο Ιράκ. (Ξέρετε στην Αμερική έχουν παράδοση να εκλέγουν ΕΥΦΥΕΙΣ προέδρους) Είχαν λοιπόν τόσα περισσεύματα δημοκρατίας στην Αμερική, που σκέφθηκαν ας κάνουμε και κάποιο…καλό κι ας το ρίξουμε στο γιαλό. Ας θυμηθούμε πάλι, ότι ο πρόεδρος αυτός, δεν εξελέγη από την πλειοψηφία του αμερικανικού λαού αλλά από το δικαστικό σώμα: Είχαν λέει σχεδόν ισοψηφήσει με τον αντίπαλο για την προεδρία υποψήφιο και επειδή οι αρμόδιοι δεν…ήξεραν να μετρούν για να αναδείξουν το νέο πρόεδρο, ανέλαβαν οι δικαστές να το κάνουν. Καλή είναι η Δημοκρατία, όταν… δεν ενοχλεί τα σχέδια του παρακράτους. Πάντως ένα πράγμα πρέπει να το αναγνωρίσουμε στους Αμερικανούς: Είναι πολύ πρακτικοί άνθρωποι. Η σημαία τους ας πούμε δεν έχει μία μόνο χρήση. Τη βλέπουμε στα προφυλακτικά, στα εσώρουχα, στις σακούλες απορριμμάτων, στις χαρτοσακούλες για φρούτα και λαχανικά, σε διάφορες χώρες να καίγεται και να εκτονώνει την οργή των λαών και τέλος στον ιστό να κυματίζει με τη συνοδεία του εθνικού ύμνου των Η.Π.Α. και τους Αμερικανούς αξιωματούχους και άλλους, να τιμούν (α! όλα κι όλα) τη σημαία και τον ύμνο τους βάζοντας το χέρι στην καρδιά και τρέμοντας από πατριωτική συγκίνηση. Ολέ!
Όλα τούτα ήρθαν στο νου μου μαζεμένα με αφορμή ένα E-mail του φίλου Παναγιώτη Ιντζιρτζή που έγραφε:
«Φαίδων θέλω το σχόλιό σου για κάτι που άκουσα: Χτες ήρθε στην Αθήνα ο πρώην αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Αλ Γκορ, να μιλήσει για το περιβάλλον και να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Παρουσίασε επίσης το βιβλίο του –An inconvenient truth- (Μια πικρή αλήθεια) με την παρουσία σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας. Μόλις λοιπόν το άκουσα στις ειδήσεις, μου δημιουργήθηκε μια απορία: Αυτός ο κύριος με το αφεντικό του τον Μπιλ Κλίντον δεν ήταν που βομβάρδισαν τη Σερβία πριν μερικά χρόνια, με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, με αποτέλεσμα να μολυνθούν όλοι οι υδροφόροι ορίζοντες της ευρύτερης περιοχής; Μάλιστα οι επιστήμονες λένε ότι δε φτάνουν 50 χρόνια για να αποκατασταθεί η ζημιά. Αγαπητέ Φαίδων, μέχρι πού μπορεί να φθάσει η υποκρισία; Θα ήθελα ένα σύντομο σχόλιό σου».
Εδώ και αρκετές δεκαετίες Παναγιώτη, τα ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΊΑΣ στην εξωτερική αμερικανική πολιτική έχουν ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ. Ξέρεις τι σημαίνει όμως για ένα λαό να θέλει να απαλλαγεί από τον «προστάτη» του και να μη μπορεί; Να ελπίσουμε σε μια νέα ισορροπία του τρόμου, για να ξανακερδίσουμε την ελευθερία και την αισθητική μας;

Φαίδων Θεοφίλου

Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ ΜΑΣ

Υπηρετούμε δύο χώρες:
Τη χώρα που κατοικούμε και τη χώρα της Τέχνης


Η ταυτότητα αυτού του «Καφενείου» όπως όλοι καταλαβαίνετε, είναι λογοτεχνική και θα παραμείνει. Εκτός όμως από την λογοτεχνική δημιουργία, έχουμε και μια άλλη ιδιότητα: Αυτή του Πολίτη. Του πολίτη που σκέπτεται, που κρίνει, που δρα, που έχει καθήκον να γίνεται ενοχλητικός για κάθε είδους εξουσία, γιατί έτσι μόνο έχει νόημα και λόγο ύπαρξης η δημοκρατία, η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η καλυτέρευση της ζωής μας. Βέβαια οι εξουσίες (πολιτικές, εκκλησιαστικές, οικονομικές, εκδοτικές, κ.λ.π.) ονομάζουν την ασυδοσία και τις καταχρήσεις τους, όφελος για τον πολίτη και απαιτούν επί πλέον χειροκρότημα. Για να τα κάνουν όμως αυτά, χρειάζονται πολίτες σιωπηρούς και βολικούς. Και υπάρχουν τέτοιοι πολίτες (η πλειοψηφία άραγε;) που παραμένουν σιωπηλοί και απαθείς, όταν το άδικο επιβάλλεται για δίκιο και η ασχήμια γίνεται συνήθεια. Γι αυτό, το πολιτικό μας σύστημα δεν είναι ακριβώς κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είναι κοινοβουλευτική ημιδημοκρατία. Έτσι λοιπόν, ότι υπολειτουργεί ή λειτουργεί λάθος στη χώρα μας, πρέπει να έχει ως πρώτο συνθετικό το-ημι. Π.χ. ημιυπουργεία, ημιεκκλησία, ημιπολεοδομία, ημινοσοκομεία, ημιπαιδεία κ.λ.π. Η λειτουργία λοιπόν και η δράση των πολιτών, δίνει το μέτρο της ποιότητας της δημοκρατίας, που αξίζει μια κοινωνία ανθρώπων.
Εμείς λοιπόν εδώ, από το Blog «Ο Θεός στο Καφενείο – κι οι λέξεις στο τραπέζι», στο λόγο και στη πράξη που μας πέφτει, θα είμαστε ως άτομα, όσο πιο ενοχλητικοί και δίκαιοι μπορούμε.

Σάββατο, Ιουνίου 02, 2007

Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Ι Α ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ Τ Ε Χ Ν Ι Α

Γράφει ο Φαίδων Θεοφίλου

Μια διαπίστωση κάνω: Ότι μια εκδοτική θάλασσα συμπυκνωμένης σαχλαμάρας και κομψευόμενης ανοησίας απλώνεται γύρω μας με βιβλία; των οποίων το περιεχόμενο, δεν είναι παρά υλικό κουτσομπολιού μιας παρέας που περνά την ώρα της χαζολογώντας. Αν το κουτσομπολιό είχε μόνο προφορικό χαρακτήρα και μετά την κατανάλωσή του ανάμεσα στην παρέα, το έπαιρνε ο αέρας, όπως συνήθως συμβαίνει, τότε όλα θα λειτουργούσαν στη σωστή τους διάσταση. Αμ’ δε! Οι κυρίες, (είναι περισσότερες από τους κυρίους) μετατρέπουν το προφορικό κουτσομπολιό σε γραπτό λόγο, φτιάχνοντας ένα βιβλίο κι εναγκαλίζονται έτσι την ιδιότητα των συγγραφέων λογοτεχνίας. Αξιοποιούν π.χ. την παραμονή τους σ’ ένα νησί, τη Μύκονο ας πούμε, ακούνε ό,τι λέγεται στα μπαράκια, καταγράφουν τις ιδιαιτερότητες διαφόρων καθώς και τα ξεσαλώματα κάποιων κι αντί να τα μεταφέρουν στις φιλενάδες τους όταν γυρίσουν, για να έχουν να λένε, κατασκευάζουν μ’ αυτά ένα βιβλίο, βάζουν κι ένα, κατά τη γνώμη τους πιασάρικο τίτλο, όπως π.χ. «Μύκονος μπλουζ», στοχεύοντας σε δύο στόχους: α) Στο κύρος που δίνει το «διαβατήριο» ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, (όταν δεν μπορούμε ν’ ανεβούμε στο επίπεδο λογοτεχνίας, την κατεβάζουμε στα μέτρα μας) και Β) στις εισπράξεις που φέρνει το προϊόν μιας χρήσης. (όπως το χαρτί τουαλέτας) Όλα αυτά τα βιβλία λοιπόν, συνιστούν μια άλλη κατηγορία του γραπτού λόγου: Της παραλογοτεχνίας ή της κουτσομπολοτεχνίας. Αν βέβαια αναφέρουν σε ποιο είδος ανήκουν όταν εκδίδονται, τότε όλα είναι έντιμα και ξεκάθαρα. Δεν μπορούν όμως φορώντας το μανδύα της λογοτεχνίας, να απαιτούν το μέγιστο για το τίποτα! Οι εκδοτικοί οίκοι που εκδίδουν σχεδόν μόνο τέτοια βιβλία είναι ήδη αρκετοί. Αυτόν τον τρόπο διάλεξαν για να εξελιχθούν; επιχειρηματικά, με γεια τους και χαρά τους, σε ελεύθερη κοινωνία ζούμε και κάτω από τον ίδιο ουρανό χωράνε και οι ανοησίες και οι σαχλαμάρες. Δεν υπάρχει πρόβλημα σ’ αυτό. Όμως δεν μπορώ να δεχθώ να γίνουν ΕΝΑ, λογοτέχνες κι επιτήδειοι, επειδή κάποιοι εκδότες θέλουν να γίνουν πλούσιοι, όχι μόνο γιατί χρησιμοποιούν υλικά για πέταμα, αλλά επειδή θέλουν να τα εντάξουν και στα ακριβά!!!
Αυτό πρέπει να το επισημαίνουν διαρκώς οι κριτικοί μας. (Τώρα σωθήκαμε! Τι πρέπει άραγε να περιμένουμε όταν η διαπλοκή επικαλύπτει την αποστολή;) Κλείνοντας το κείμενο αυτό μετά και την άποψη που κατέθεσα, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η Λογοτεχνία ούτε κινδύνεψε ούτε κινδυνεύει σήμερα από την παραλογοτεχνία. Πώς να κινδυνέψει μια σταθερή αξία; Απλά επισήμανα την απάτη που υφέρπει στον εκδοτικό χώρο.
Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, σαν μια αιώνια νέα και πανέμορφη γυναίκα που κρύβει υπέροχα μυστικά στη διαδρομή της γοητευτικής της γεωγραφίας, περιμένει τους εκλεκτούς εραστές της να την κατακτήσουν πάλι και πάλι…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος